Масимо излезе на последниот концерт со дрен во белите дробови: Додека лекарите чекаа зад бината, публиката лееше солзи

Колку Масимо Свиќ бил борец и господин сведочи и фактот што последниот концерт го одржа на 5 ноември 2022 година во Загреб, додека зад сцената чекаа лекари да му помогнат доколку ситуацијата му се влоши.

Кога во 2022 година веста дека Масимо Савиќ починал одекна како бомба, сите бевме тажни и изненадени. Болеста брзо го однесе, а особено изненадува фактот што само два месеци се борел со ракот на белите дробови.

А колку борец бил Масимо Савиќ најдобро говори објавата на Фејсбук на новинарот Роман Болковиќ.

„Веднаш на почетокот на приказната знаев дека е крајот“

„Треба порано да ја започнам приказната ако почнам од почеток, па ќе ја раскажам накратко и од крајот. Пред неколку недели имав гостин, исклучителен човек, голем стручњак, лекар. Зборувавме во слободен контекст за нешто, за Бога и за светот, и некако разговорот не доведе до Масимо, а и тој мојот гостин се занимава со онкологија, затоа што јас веднаш немав поим, но приказната е само почеток, токму таму, на крајот.

Масимо имаше концерт во Арената. На тој мој гостин, неговиот доктор, му кажа дека тоа е концертот на неговиот живот.

Човекот одговорил дека не е можно да го одржи, дека концертот на неговиот живот ќе му го загрози животот. Масимо мирно рече дека токму затоа дошол да побара мојот гостин, исклучителен човек, докторот и неговиот медицински тим да бидат зад сцената. Па ако нешто тргне наопаку нека се најдат.

Докторот го гледаше неколку моменти и не веруваше што сугерира Масимо, но пред да може да одговори нешто, Масимо рече: „Докторе, со или без тебе, ќе го одржам тој концерт. Затоа што тоа е концертот на мојот живот, ти повторувам“.

„Масимо знаеше дека оваа приказна започнува затоа што завршува таму“

Лекарскиот тим беше зад сцената, докторот беше таму, Масимо, ми вели Мамињо, никогаш не доцнел на концерт, а камоли да го откажал, а концертот на својот живот го испеал со дрен во белите дробови.

Простете ми за ова, но многу ме погоди кога слушнав таа вечер, таа приказна, тој детал, а сега кога светлата се изгаснати, салата е празна, некако помалку ме боли од таа вечер кога дознав дека приказната беше готова, и дека нејзиниот главен лик е таков херој.

„Мислам дека тоа е најмногу што може да направи пејачот“

Не можам, ниту имам право, ни да замислам низ што можеше Масимо да поминува таа вечер и ноќ додека го пееше концертот на својот живот. 

На посебен начин, секогаш кога ќе го слушнам Масимо на радио, одеднаш, нема да можам да си помогнам, а да мислам дека и тој е присутен, не само звукот на неговиот глас: како Ехо, звук без тело, па Масимо таа ноќ стана засекогаш бестелесен во неговиот глас. Мислам дека тоа е најмногу што може да направи еден пејач. На концертот на твојот живот, на концертот наречен живот. Масимо... адио!“