Таа го направи победник: Животната приказна на Роџер Федерер, тенисерот со нежно срце (ФОТО)

Не ми беше лесно во животот, водев вечна борба со себе, а тоа е најтешкиот натпревар во животот на секој човек..

Иако многу тениски експерти предвидуваа дека тој никогаш нема да стане број еден, Роџер Федерер докажа дека љубовта е најголемиот двигател во животот, и дека напорот и дисциплината можат да донесат невидени резултати.

Роден е на 8 август 1981 година во Бининген, село во близина на Базел, Швајцарија, како единствено дете на Јужноафриканката Линет Ду Ранд и Швајцарецот Роберт Федерер. Бидејќи е син единец, неговите родители целосно се посветија на неговото воспитување и најмногу внимание посветуваа на учењата на католичката вера, па затоа тој уште од рана возраст научи да верува во Бог, да им помага на сиромашните и да ги почитува жените.

Во најраното детство, тој покажа огромна љубов кон спортот, а особено кон тенисот и фудбалот. Татко му редовно го носеше на тренинзи и додека му велеа дека еден ден ќе биде одличен фудбалер, тренерите по тенис го убедија татко му да не го носи на тенис затоа што воопшто не е талентиран. Сепак, љубовта кон индивидуалните спортови и фактот дека тие не веруваа во него, разбудија кај Роџер огромна желба и волја да им покаже на сите дека грешат.

„Имав дванаесет години кога татко ми ми рече дека треба да одлучам дали ќе продолжам да тренирам тенис или фудбал. Тоа беше тешка одлука за едно дете, но потоа слушнав како еден од тренерите во тениското училиште му рече на татко ми да го закачам рекетот затоа што воопшто не можам да играм тенис, не ми одел. Тој ден на ручек им реков на родителите дека одлучив да престанам да играм фудбал и целосно сакам да се посветам на тенисот. Како и подоцна во животот, тие ја поддржаа мојата одлука и ми ветија дека тие секогаш ќе бидат покрај мене. Не беше лесно, сите ми рекоа дека сум лево сметало и дека немам талент, но тренирав седум или осум часа дневно без пауза, сакајќи на сите да им покажам дека можам.

Бев тврдоглаво дете, но знаев дека со дисциплина и жртва, како и напорен тренинг, можам да успеам. Во мене се роди тој инает, што е најголемата доблест во мојот живот. Ми се чини дека ако некој на шега ми каже дека не можам да се искачам на Монт Еверест, би го направил тоа истиот ден“, вели Роџер.

Иако знаеше длабоко во себе дека ќе стане професионален тенисер, Роџер се сеќава на оние денови кога му беше тешко.

„Ќе лажам ако кажам дека ми е лесно. Јас водев вечна битка со себе, а тоа е најтешкиот натпревар во животот на секој човек. Бев тинејџер и се молев на Бога секоја вечер пред спиење да ми даде сила за утрешниот тренинг и да ми даде волја секогаш да напредувам. Имав подеми и падови, плачев од среќа или бев на работ на нервен слом. Чекор по чекор, научив да не им ги покажувам на луѓето моите емоции, бидејќи тие можат понекогаш да бидат многу злобни, па кога ќе почувствуваат дека си ментално слаб може да те убијат толку многу со своите зборови и дела што би било помалку болно ако некој ти пука во главата со пиштол. Животот ме научи да бидам мирен и сталожен, а поради мојот изглед новинарите често мислат дека сум арогантен, а напротив, јас сум многу емотивен и често плачам, од што не се срамам“, посочува тенисерот чиј стил на игра денес тениските експерти го опишуваат како најсовршеното нешто што некогаш можело да се види на тениско игралиште. 

Како многу нежен и романтичен човек, поразите на теренот му донесоа многу страдања и солзи, а потоа во 2000 година на Олимпијадата во Сиднеј се сретна со жената која целосно го промени неговиот живот и погледи кон светот. Кога ја виде тенисерката Мирка Вавринец, на прв поглед знаеше дека таа е жената покрај која сака да живее до длабока старост. Со оваа дама тој стана вистински шампион и на теренот и на неговите животни полиња, таа стана негов главен мотив за успех.

„Не знам како да го опишам моментот кога се бакнавме за прв пат, како и како се чувствував тогаш, но ќе пробам да го објаснам вака: ако песната „I am a woman in love“ од Витни Хјустон се пее во машки пол, тоа би била мојата биографија.

Погледот на Мирка и усните беа најубавото нешто што сум го видел. И сега, по толку години, кога и да го слушнам нејзиниот глас, моето срце трепери како крилја на ластовица што летаат на југ. Можеби сега некому звучам малку патетично, но не можам со зборови да го изразам она што го чувствувам кон неа, бидејќи не сум поет, затоа не знам толку убави стихови. Мирка е мојата љубов, мојата светлина на крајот на патот, мојот извор на сила, мојата поддршка, мојата роза во рана пролет и личноста за која ќе летам до Месечината, ќе соберам прашина од неа и ќе ја попрскам по патот таа каде оди“, вака Федерер ги опиша неговите чувства кон саканата.

Неговото тврдење дека токму Мирка му дала енергија да стане најдобар го покажува фактот дека ги добил сите награди во кариерата откако ја започнал романсата со неа. Поради повреда на ногата во 2002 година, Мирка престана да игра тенис професионално и го посвети целото време на својот сакан, таа стана негов тренер и ПР менаџер.

„Во текот на 2004 година, го загубив тренерот, па мојата сегашна сопруга ја презеде улогата. Таа ме загреваше пред десет натпревари, од кои победив на девет. Тогаш мојот колега Родик на шега побара да му ја позајмам Мирка да го загрее, со цел за тој да постигне толку добар резултат, исто така, без никаква шега, таа ме научи многу во животот, освен што станав подобар тенисер и маж, ме научи и да ја разбирам модата. Пред да ја запознаам имав неколку пара фармерки и патики, а потоа станав вистински елегантен господин“, истакнува Роџер со насмевка.

По цели девет години врска, 11 април 2009 година, двајцата сфатија дека е време да се венчаат, и бидејќи ниту еден од нив не сакаше да прават спектакл, се заколнаа на вечна љубов на мала церемонија во Базел, каде што беа присутни само нивните родители и најблиските пријатели.

„За мене тоа беше еден од најемотивните моменти во мојот живот. Беше сончев ден и небото имаше необична сина боја што ја немав видено досега. Се оженив со личноста што ја сакам најмногу на светот и ме направи многу горд, а особено ми е драго што од тој ден натаму, повеќе не ја претставувам како девојка, туку како жена. Ова се мали нешта, но ме прават горд. И двајцата плачевме кога го изговаравме судбоносното „да““, открива Федерер, кој само неколку дена пред венчавката дозна дека ќе стане татко. 

Веста дека неговата најголема љубов била во блажена состојба го направила среќен како никој досега. За него, тоа беше остварување на сонот за кој размислуваше долго време, а кога дозна дека ќе стане татко на близнаци, тој беше уште посреќен.

„Отсекогаш сум сонувал да основам семејство во традиционална смисла на зборот, дека кога ќе се вратам од тренинг или турнир седам на подот кај каминот и си играм со моето дете, додека Мирка седи на софата и чита книга. Така изгледаше иднината во моите соништа. Прво мислевме дека Мирка носи момче, а потоа докторот ни рече дека ќе имаме две девојчиња. Плачев како мало дете, кога Мирка нежно ме гушна, се претворив во најсреќниот човек", се присетува кралот на белиот спорт.

Кога Мирка се породи на 23 јули истата година роди две девојчиња, Мила Роуз и Шарлин Рива, тенисерот сфатил дека постигнал се‘ за што се стремел од најраното детство.

„Тие две се мојот дар од Бога. Би се откажал од се‘ за нивната среќа. Целосно ме сменија. Најмногу сакам да си играм со нив. Уживам во секој момент што го поминуваме заедно, бескрајно бев среќен кога почнаа забите да им се развиваат и кога почнаа да ползат. Се обидувам да бидам добар татко и да и помогнам на Мирка колку што можам и заедно уживаме во нашиот ритуал за капење за бебиња што е прекрасно. Многу сум задоволен што имам близнаци бидејќи знам колку не е убаво да пораснеш како единствено дете. Немав брат или сестра и тоа ме направи многу несреќен, па мило ми е затоа што знам дека кога ќе не‘ нема нас двајцата, нашите ќерки секогаш ќе се имаат“, вели Роџер. 

Иако изгледа како многу силен човек, кој покрај сопругата и ќерките, сака да ужива во купувањето добри часовници, костуми и автомобили, спортистот не крие дека се плаши од неизвесноста што ја носи иднината. За него, тенисот не е само извор на приход, туку и начин на живот.

„Се плашам од тоа што може да ми донесе новото утре, а најмногу се плашам од повреда. Не можев да си го замислам животот без играње тенис. Тоа би значело дека тој дел од мене повеќе не постои, а јас не знам што би правел тогаш. Убаво е да живеам од реклами и затоа не ми пречи да бидам јавна личност, но тенисот е она што сум“, тврди Роџер, додавајќи дека ќе биде среќен кога ќе одлучи да се пензионира еден ден.

„Често ми недостасува моето семејство, така што првото нешто што ќе го направам кога ќе престанам да спортувам е да поминам неколку месеци затворен во мојот дом. Иако има многу места во светот кои сакам да ги посетам, би сакал да одам на скијање, активност која поради турнирот редовно ја пропуштам. Сакам да поминувам време со пријателите, немам многу и тие страдаат многу затоа што ретко се гледаме“, вели Федерер. 

Роџер и Мирка на 24 декември 2013 година објавија дека очекуваат уште едно дете. Мирка потоа повторно роди близнаци, а овој пат, две момчиња, Леон и Лени, на 6 мај 2014 година.

Фото: Profimedia