Беше најстариот Југословен: Ги закопа сите свои најблиски, а му пораснаа и третите заби

Во 1978 година, во акција на едно старо списание наречено „Го бараме најстариот Југословен“, новинарите отидоа во селото Ораш Плање, десет километри од Тешња, каде што живееше Мехо Хаџиќ, веројатно најстариот жител на Југославија.

Кога пристигнале новинарите, Мехо седнал на клупа пред куќата и почнал да зборува за тоа како се сеќава кога во ова село имало само шест куќи, а во Теслиќ една.

- Имав повеќе од 30 години кога ме поканија на изградбата на пругата Усора - Прибиниќ. Во 1884 година, на делот од железничката пруга што се движеше кон Теслиќ, на патот се појави воденица и таа мораше да биде урната. Ги замолив да не го прават тоа: „Аман луѓе, немојте да ни ја срушите таа куќа, од која вадиме леб“, реков. Ќе бидеме гладни. Каде ќе го мелеме житото?! - им изјави тогаш на новинарите.

Мехо Хаџиќ е роден во 1848 година во селото Ораш Плање. Имал пет браќа - Махмут, Муја, Ахма, Фехра и Реја и една сестра Фатима. Во времето на интербјуот, сите тие беа одамна беа починати. Таткото на Мех се викал Ариф, а мајката Кура. Веќе ги имаше заборавено. Неговата сопруга Ајка починала на педесет години. Со неа го доби синот Мухарем. За жал, тој се удавил во реката Усори на 12-годишна возраст.

Мехо Хаџиќ бил наемник повеќе од сто години. Работел на фарми, сечел дрва и поголемиот дел од времето го поминувал во чување на кози.

Мехо не служел војска. Имаше вродена мана, пократка лева нога. Затоа носеше стап.

Никогаш не пушел и никогаш не пиел алкохол. Јадел исклучиво козјо млеко, сирење, кајмак и пиел кисела вода, а кога бил со козите на пасиштата често го пиел нивното млеко, што е неговиот рецепт за долговечност.

Како што се пишуваше тогаш, тој ги доби и третите заби. Интересно, тогаш сите беа здрави за него. Можеше да крене дете тешко 30 килограми со заби.

Пред 40 години, како што пишуваше рецензијата, тој остана без никој свој. Беше примен од Мехмед и Рукија Ќориќ. Му изградија помала куќа. Го хранеле, го облекувале, му купувале дрва за огрев. Кога паѓало снег, Мехмед и Рукија станувале двапати во текот на ноќта и го палеле огнот.

- Гледајќи во Меха, делува весело, како повторно да отиде и да трча по козите - заклучија тогаш новинарите кои имаа можност да го запознаат овој човек.

Според последните извори и текстови објавени за Мехо Хаџиќ, на неговиот споменик пишува „Мехо Хаџиќ 1848-1979“, што значи дека тој починал една година по објавувањето на тогашниот текст и дека доживеал 131 година, пренесува Иноформер.rs.

Неговиот лик некогаш се наоѓаше и на шишињата на брендот минерална вода од Тешњ.