Како се урнал авион во Сибир? На контролите било дете

На 23 март 1994 година, Кузбас го потресе страшна трагедија: Ербас А310-308, кој летал од Москва до Хонг Конг, се урна на неколку километри од Междуреченск. Сите 75 патници и членови на екипажот загинаа.

Сè продолжи како и обично. Летот SU593 на авиокомпанијата „РАЛ“ како дел од „Аерофлот“ полета од аеродромот во главниот град „Шереметјево“. Во авионот кој го носи името на композиторот Михаил Глинка се наоѓале државјани на Русија, Кина, Хонг Конг, Тајван, Индија, САД и Велика Британија. Меѓу патниците биле и децата на резервниот капетан на авионот Јарослав Кудрински.

Летот беше без изненадувања. Неколку часа подоцна, кога авионот веќе бил во регионот Новокузњецк, на децата им било дозволено да влезат во кабината. Тринаесетгодишната Јана и петнаесетгодишниот Ељдар еден по друг седнаа на капитенското место. На прашањето на нејзиниот татко дали сака да го вози авионот, малото девојче веднаш одговорило дека не сака. Гледајќи ги светлата на градот низ прозорецот, таа побрза да ја напушти кабината. А нејзиниот постар брат малку посилно го притисна воланот. Поради ова, без да забележи екипажот, автопилотот се исклучил. Немаше звучен сигнал кој покажуваше дека нешто не е во ред. Ељдар набрзо забележал дека авионот силно се наведнал надесно. Не сомневајќи се дека проблемот е технички, пилотите не можеа да разберат зошто авионот изгледаше како да се обидува да се подготви за слетување.

Вториот пилот се обиде да ја спаси ситуацијата, Кудрински ги даваше командите, Ељдар, сè уште седејќи на контролите, се обиде да постапи во согласност со нив. Поради преоптоварувањето не можел веднаш да стане од седиштето и да му отстапи место на возрасен. Се се случуваше со голема брзина, авионот забрзано губеше висина и паѓаше. И кога успеале да го спречат падот, пилотите не можеле веднаш да се ориентираат каде се наоѓаат.

„Свртете лево! Лево! Лево! Ене го, земја! Елдар, кревајте! Подигнете! Подигнете, велам! Полна гас! - ова се практично последните зборови кои се запишани во „црната кутија“ по несреќата.

Авионот „Глинка“ удрил во врвовите на дрвјата на рид во близина на планината Алатау кај Новокузнецк и паднал. Беше целосно уништен, а пожарот ја заврши работата. Загинаа патниците и екипажот.

Веднаш се посомневаше за најлошото. Имено, по Новокузњецк, екипажот повторно не се јавил. Ноќна патрола на сообраќајната полиција забележала запален авион кој прелетал над градот. А малку подоцна, во затворската колонија Мали Мајзас, забележале блесок на небото и решиле да се упатат во тој правец. Беше тежок терен: шума и мочуриште, а покрај тоа, беше зима во Западен Сибир. Во просек, температурата во тоа време беше -20 степени.

Спасувачите на местото на несреќата пристигнале дури околу шест часот наутро. Она што го видоа длабоко ги потресе. Скршените, јагленосани остатоци од авионот беа покриени со снег натопен со авионско гориво. Скршени дрвја, делови од тела и работи беа расфрлани насекаде. Остатоците од авионот продолжиле да горат уште четири дена.

Записите од „црните кутии“ беа дешифрирани во Франција, што овозможи да се реконструира текот на трагичните настани и да се разбере како вакво нешто може да му се случи на еден од најбезбедните авиони. Истрагата за причините за несреќата траеше една година. Заклучокот бил дека причината е невнимание и сплет на несреќни околности: деца на кои не само што им било дозволено да влезат во кабината, туку и да седат на контролите, неправилни и неконзистентни постапки на пилотот, невнимание поради кое никој не го забележал светлосен сигнал што покажува дека автопилотот е исклучен, неподготвеност на екипажот да работи во екстремни ситуации.

Реконструкцијата на настаните покажа: во случај пилотите да не можат да ја преземат контролата над авионот, автопилотот сам ќе го врати авионот во нормала.

Поминаа 30 години од несреќата. Во документацијата за А310 има предупредување дека автопилотот може да се исклучи во одредени околности. „Аерофлот“ никогаш не го дал името на Михаил Глинка на ниту еден авион.