„Кога мажот сака – сака со дела. А кога жената верува – верува со срце“

Во време кога врските се сè пократки, а комуникацијата често сведена на пораки без емоција, вреди да се потсетиме: и мажите и жените сакаат — но на различен начин.

Мажот не пишува поеми, но ќе дојде и кога не го повикуваш. Ќе ја поправи вратата, ќе донесе кафе без да го замолиш, ќе те слуша и кога не кажуваш ништо.
Љубовта кај него не е во зборовите – туку во присуството, во грижата, во сигурноста што ја дава без многу драма.

Жената, пак, сака со целото срце. Ќе се сети на ситници, ќе праша „како си?“ дури и кога е скршена, ќе даде повеќе отколку што добила. Љубовта кај неа е грижа, детали, интуиција.

И не, љубовта не е што даваш – туку како го даваш.

Машките дела треба да зборуваат за сила, но и за чувствителност. За стабилност, но и за разбирање. Да ги потсети мажите дека вистинската мажественост не е во тоа колку се силни – туку колку се нежни кога треба.

А женските? Да ги охрабри жените да не се срамат од тоа што сакаат многу. Зашто љубовта не е слабост – туку храброст.