„Ми дадоа бебе во раце, а тие ми беа загноени од ХЕРОИН“ Тешката исповед на ѕвездата од серијата Клан: „Се срамев да умрам пред тоа дете“
Феѓа Штукан, познат на пошироката публика по улогите во филмот „Нечиста крв - гревот на предците“ и серијата „Клан“, во голема исповед за „Блиц“ зборуваше за тешките моменти во животот, пороците и како тој успеа да се извлече од пеколот наречен дрога!
Големиот интерес кај публиката разбуди белградската промоција на книгата „Бланк“, каде го опиша својот живот, кој никако не бил лесен. Тој се навраќаше на најтешките моменти во неговиот живот кои го пробија како нож, зборуваше за тоа како бил наркоман 15 години и како размислувал за самоубиство. И тогаш раѓањето на неговата внука му ги отвори очите и ја разбуди борбата за живот.
- Сестра ми роди ќерка, а јас таа вечер бев во тешка криза. Ме повика да дојдам, да и помогнам да стигне до болница. Бидејќи сум во криза, дилерите не работат после 22, 23 часот, а ова беше некаде околу 2 - 3 часот наутро... И одам со неа во болница и чекам пред врата. Не ме пуштаа да влезам и ми се случи криза во ходникот.
Само чекав утрото да се раздени, дилерот да се разбуди околу 10 и само размислувам кога ќе се разбуди и како да одам кај него. Во тие мои мисли, околу 4-5 сабајле, ми ја носат Романа, ми ја ставаат во прегратка. Немам апсолутно никаква врска со тоа бидејќи сум во криза, мислам само на хероин. Тогаш апсолутно ништо не ме интересира, ниту сестра ми ниту нејзиното дете.
Мојот мозок со хемијата е тотално променет, тоа веќе не сум јас, тоа е чудовиште што јаде таков посебен вид на храна, она што се обидов да го објаснам со теоријата на бубашвабите. Бидејќи хероинот, кога се зборува за него, не можам да зборувам на јазикот на овој свет...
Ми дадоа дете, а рацете ми загнонија. Тоа се вика „out“, кога ќе пропуштиш боцкање вена и сето тоа ќе отече, загнојува, поцрне, црвено, зелено, различни бои... раце ми беа такви, насекаде, цело тело. Се беше одамна отечено, сè овена, па немав каде да се боцкам. Во челото, вените на вратот, гениталиите, каде што останало парче крвен сад, секаде.
Сега и тие раце беа такви, а јас го држам детето во раце и си мислам дека можеби е последен пат да ја видам, дека тоа е живот кој се родил, а тој еден живот е сега. Заминувајќи духовно пополека, родителите ќе и кажат како имала вујко кој починал од некаков рак, веројатно ќе ја излажат. И тогаш некако сфатив дека можеби е мудро да продолжам да живеам. Се срамев да умрам пред тоа дете - рекол Феѓа Штукан.
Извор: Блиц
