Не ги обвинувајте луѓето кои ве разочарале - Обвинете се себеси, бидејќи премногу верувавте во нив

Во животот често се среќаваме со ситуации кои не‘ разочаруваат, а понекогаш е тешко да се разбере од каде доаѓа тоа разочарување.

Има една позната поговорка која вели: „Не ги обвинувам луѓето кои ме разочараа. Се обвинувам себеси, затоа што премногу верував во нив.“ Оваа изрека нè потсетува на важна лекција - дека честопати нашите сопствени очекувања се причина за чувството на разочарување. Како што растеме, учиме за важноста на довербата и пријателството, но ретко се соочуваме со фактот дека нашите сопствени надежи и очекувања играат голема улога во тоа како го доживуваме разочарувањето.

Кога се потпираме на другите, честопати сме вовлечени во очекувања кои можеби не се реални или фер за таа личност. Секој човек со себе носи свои борби, слабости и лични проблеми. Кога му веруваме на некого, често очекуваме таа личност да ги исполни нашите идеали и желби, без оглед на нивните сопствени способности и ограничувања. Ова може да доведе до разочарување ако таа личност не ги исполни нашите очекувања.

Довербата е клучот за градење врска, но важно е да не се претвори во слепа доверба. Треба да бидеме свесни за реалноста и да поставиме реални очекувања. Кога се однесуваме како личноста во нашиот живот да треба да ги исполни сите наши надежи, може да се соочиме со разочарување кога тие не го прават тоа. Неопходно е да научите како да управувате со сопствените емоции и очекувања.

Ако премногу се потпираме на другите за нашата емоционална благосостојба, можеме да се чувствуваме изневерени кога работите не одат според планот. Од друга страна, ако развиеме внатрешна сила и самодоверба, ќе бидеме поспремни да ги прифатиме луѓето онакви какви што се, а не како што сакаме да ги гледаме. Всушност, разочарувањето може да биде корисно ако ни помогне подобро да се разбереме себеси и нашите очекувања.

Препознавањето на сопствените потреби и граници може да ни помогне да изградиме поздрави односи. На крајот на краиштата, важно е да си простиме ако некому премногу сме верувале, бидејќи таквото искуство може да биде вреден извор на учење и саморазвивање. Во животот, важно е да се балансира помеѓу довербата кон другите и разбирањето на сопствените граници. Учењето како да се справиме со разочарувањето и да ги приспособиме нашите очекувања може да ни помогне да развиеме подлабоки и поавтентични односи. На крајот, ние сме тие кои најдобро можеме да ги разбереме и да управуваме со нашите чувства и важно е да научиме да бидеме наша најдобра поддршка.

Фото: freepik