Нејзината мајка била на летување додека таа била на хемотерапија и зажалила што не починала порано: Исидора Бјелица тврдеше дека поради ова добила рак

Поминаа 4 години од смртта на познатата писателка Исидор Бјелица, која како лавица се бореше со ракот на јајниците, кој и стави крај на животот на 53-годишна возраст. Таа долго време се бореше со опасната болест, а во една прилика откри дека очекувала да почине во 2013 година.

„Требаше да умрам пролетта 2013 година, само благодарение на мојата пријателка, д-р Душица Матовиќ, ми открија рак на левиот јајник од десет сантиметри, кој веќе имаше метастазиран. Лоша прогноза од 6 до 8 месеци живот. Преживеав цели 4 години. Ова е за вас, за да не сфатите погрешно, го пишувам од очај, а не да се пофалам ако така сте помислиле. Напротив, жалам од дното на душата што толку многу сум издржала.

Да починев на време немаше да дознаам за многу предавства, сите што тврдеа дека ми се пријатели ќе ме сожалуваа од срце, а ги имаше многу, многу... не би ги поминала сите тешки терапии и уште потешки предавства, измами и лаги, не би доживела да бидам дури и обвинета дека сум ја измислила болеста и што уште не, на децата би им било тешко, но барем не би го распродала сиот мој имот за уште малку да го продолжам мојот живот и не би растеле несреќни по болници и да ме гледаат во страшна состојба каде се губи целиот човечки дигнитет. Да умрев убаво на време, немаше да доживеам да им нанесувам толкава болка на моите сакани и да гледам како ракот не ме јаде само мене, туку и сите добри работи што ги имавме во животот... а ракот има апетит. Јаде како луд сè, романса, хумор, веселост, пари, спомени, надеж. И сее страв, беда и патетика. Јаде се што ќе наиде и кога ќе живееш предолго не ти останува ништо...

Да не се борев толку за мојот живот, барем ќе останеше илузија за мојот живот, вака кога ќе ги закопаш сите илузии пред себе, малку останува за закопување... да не се борев како лавица и ако умрев убаво на време со стил во раните четириесетти, не само за да избегнам триесет третмани со хемотерапија, никогаш немаше да знам како е да се јаде кубански бубачки и да пијам чај од олеандер повеќе отколку што ќе се мачам.Триста крајно нејасни и луди алтернативни методи кои ги пробав и кои никој нормален човек не би се обидел...

Да не се борев како луда, немаше да доживеам да им пречам на сите што ги сакав и никогаш немаше да сфатам колку сум проклето сама ниту пак би дознала како е тоа оние кои те сакаат те чекаат да заминеш затоа што веќе не можат да издржат да те гледаат секој ден како болеста е се повеќе присутна, а се помалку ве има вас.  

Да, да не се борев толку многу и да издржев сè храбро, ќе заминев како повеќето сакани и почитувани и посреќни и синонимот за моето име немаше да биде болеста.

Да, верував дека храброста се бори за уште еден ден од животот. Денес знам дека е поголема храброст да се оди на лов. Затоа им се извинувам на целото мое семејство, пријатели и читатели на кои им нанесов дополнителна болка, непријатност и страдање со моето крајно непријатно и предолго преживување како и несоодветното однесување за болен од рак.

Се извинувам и себеси затоа што не ми требаше сето ова, а човек дефинитивно мора да умре. Не ме обвинувајте, ве молам што сум толку глупава. Една од работите што ја сфаќате, меѓу другото, кога живеете подолго отколку што треба е колку сте бескрајно глупави и колку човечката интелигенција е преценета категорија“, напиша Исидора Бјелица на 28 јануари 2017 година.

Верувала дека се разболела од тага

Таа верувала дека причината за нејзината болест не се нездравите навики, бидејќи не пушела, не пиела алкохол и не консумирала нездрава храна. Таа веруваше дека тагата, која ја опиша како „галони болка“, е главен фактор во развојот на нејзината болест.

„Не јадев колбаси или сланина, не пушев и не пиев. Тагата е најканцерогена, а ја имав во изобилство", искрено рекла таа.

Однос со родителите

Исидора често зборуваше за односот со нејзините татко и и мајка. Таа еднаш на социјалните мрежи му го честиташе роденденот на Димитри со емотивна порака во која меѓу другото рече дека тој секогаш и покажувал љубов, за разлика од нејзината мајка.

- Цел живот страдам поради тоа. Ја сакам мајка ми бескрајно и затоа сето ова многу ме боли. Од нејзина гледна точка, веројатно се е океј, но јас не сум човек што глуми и лаже. На сите им ја изложив душата затоа што сум писателка. Како да не те повреди кога мајка ти ќе одлета на летување додека ти оди на хемотерапија или ако ти каже дека не вреди да го продадеш станот поради твоето лекување затоа што дијагнозата е многу лоша? Или ќе ѝ каже на братучетка ти „ти ќе се грижиш за Вила кога ќе умре Дорица“, или кога ќе му го даде целиот имот од дедо ти на сопствениот брат, како да нема ќерка и внуци, се прашувала Исидора, нагласувајќи дека таа многу ја сакала и поради та причина сè и простила.

- Не знам, цел живот ја сакам и се трудам да ја разберам, но кога и самата станав мајка, тогаш сфатив дека не ја разбирам. Се случува некој да го сака својот брат повеќе од сопственото дете, но мислам дека таа не е свесна за сето тоа. Во нејзиниот пантеон на вредности, тоа е нормално и во ред. Таа е прекрасна, искрена, образована жена, но јас веројатно сум премногу комплицирана ќерка со која никогаш не знаела како да се справи. Тоа е како цел живот да зборувате различни јазици.

Постојано се трудела да се зближи со мајка си, но не успеала.

- Се обидов милион пати, работев со десетина терапевти, но нема промена, се работи за прифаќање од двете страни. Исто така, постојаната тензија меѓу неа и Небојша, која трае од првиот ден, е многу заморна, бидејќи претпоставувам дека таа не го замислувала мојот сопруг така. Едноставно, човекот не може да влијае на љубовта. Нејзиниот брат е сè за неа.