Од 10 години игра фудбал, а сега е тренер: Младата Симона Јанкуловска е мотивација за жените - Ако нешто сакаш, не може никој да те спречи да не успеш во тоа
Најважната споредна работа во светот – фудбалот, е најгледаниот и играниот спорт на планетата. Иако машкиот фудбал е далеку попопуларен, не треба да се занемари фактот дека и жените блескаат и се одлични во овој спорт.
Пример за тоа е младата Симона Јанкуловска (26) од Скопје, која гледајќи го својот брат на фудбалски тренинг, добила желба еден ден и таа да заигра на зелениот терен. Па, така Симона на 10 години влегла во светот на овој спорт, сосема несвесна за стереотипите на нашето општество.
По неколку години поминати како играч во клуб, одлучила да се надгради, па сега е лиценциран тренер. Симона во моментов тренира младинци во ФК Водно.
Нејзиното средно образование – спортска гимназија и „Филозофскиот факултет“ – насока педагогија, успеала одлично да ги спои и примени во животот.
Симона освен што е одличен играч и тренер, таа е одличен уметник. Со нозете на фудбалскиот терен прави вистинска уметност, но и со рацете додека слика на платно.
Многу ретко се присутни девојките во најважната споредна работа во светот, а тоа е фудбалот, барем кај нас во нашата земја. Реткост е кога ќе слушнеме или видиме жена која е успешна и одлично му парира на посилниот пол во овој спорт. Симона ти си една од ретките – жена фудбалски тренер кај нас. Еве како почна нејзината кариера …
- Кај нас дома секогаш се гледало фудбал на телевизија. И тогаш кога никој не го гледа телевизорот, тој беше вклучен на спортски канал каде имаше фудбалски натпревар. Далеку од тоа дека бев запознаена со стереотипите во нашето општество на 10 годишна возраст, тогаш не бев свесна за различноста и тоа дека фудбалот се смета за машки спорт. Мене ме водеше силната желба, секогаш кога ќе го гледав мојот помал брат на фудбалски тренинг желбата ми беше сè поголема и за кратко време се приклучив на тимот. Така уште тогаш почнав со секојдневни тренинзи до 14 години во машка екипа, потоа по фудбалски правилник морав да преминам да играм во женски клуб. Со оглед на тоа дека не постоеше младинска школа за женски фудбал, морав да тренирам со жени, некои дупло повозрасни од мене, некои на моја возраст, но скоро сите веќе беа репрезентативки. На почетокот се срамев, имав и помала самодоверба, но со текот на годините сето тоа го надминав. По фудбалската кариера покрај другите активности, желбата да го пренесам моето знаење ја усовршив, зедов лиценца за тренер и се приклучив во фудбалски клуб како тренер.
