Постои опасен вирус број 1 на листата на биолошко оружје: Епидемиологот Петровиќ- кои земји експериментираат со него

Епидемиологот Радмило Петровиќ вели дека според неговите информации, може да се направи биолошко оружје кое напаѓа само одредена нација и дека се работи на тоа.

Биолошкото оружје не е насочено само против луѓе, корисни растенија и домашни животни, туку има за цел да ја стави на колена земјата против која е економски насочено, изјави за РТС д-р Петровиќ, познавач на опасните вируси.

- Кога станува збор за биолошки лаборатории, секоја лабораторија во светот може да биде потенцијален производител на биолошко оружје. Од бактериски агенси, антракс може да произведе секој. Во текот на 2004 година имало 12 земји кои произведувале биолошко оружје, а тоа било забрането со Конвенцијата на ОН во 1972 година, со сила од 1975 година, што значи дека никој не смеел да произведува. Но, злобните луѓе се обидуваат да создадат супервирус, да го спојат вирусот кој најлесно се шири со вирусот кој дава најголема смртност. Вирусот САРС беше поврзан со азискиот тип на ДНК и ја предизвика болеста само кај Азијците, што се чинеше дека е точно, имаше случаи во САД, но сите случаи беа увезени. Биолошкото оружје се користи како увертира на економската војна. Вариола дојде во февруари 1972 година, а потоа имаше операција „Радуша“, каде терористите од Австрија преминаа кај нас и се обидоа да кренат востание против Титова Југославија - потсети Петровиќ.

Тој посочи и кој вирус е на врвот на листата на биолошко оружје, како и кои земји експериментираат со тој вирус.

- Вирусот Вариола вера се уште е број еден на листата на биолошко оружје. Тој е многу стабилен во надворешната средина. Може да остане во сушена форма долго време. Засега само две лаборатории смеат да го чуваат вирусот, тоа е во Атланта во САД и една лабораторија во Москва, и дозволено е да се прават експерименти за да се добијат нови лекови - рече епидемиологот, додавајќи дека му се чини дека некој се обидува да создава паника со вирусот на големите сипаници.

Д-р Петровиќ потсети дека неодамна во лабораторија во Пенсилванија случајно се откриени неколку епрувети со замрзнатиот вирус на Вариола вера, а лани летото, како што вели, читавме дека во Швајцарија се отворала банка на опасни вируси.

Големите сипаници (Variola vera) многу долго „ровареа“ во целиот свет и однесоа милиони животи, но по децении во потрага по решение, во 1979 година болеста беше официјално искоренета, пренесува Кликс.

Големите сипаници -најсмртоносен вирус со кој се соочи човештвото, однесе повеќе од 300 милиони животи и денес е единствената заразна болест која успеавме да ја искорениме. Вируси како свински грип, кои, кога се појавија, однесоа многу животи, деновиве се сезонски заболувања.

Покрај стапката на смртност на сипаници од 30 проценти, преживеаните од оваа болест имаат големи последици - од лузни до слепило, пренесува Светскиот економски форум.

Големата сипаница не ја заобиколи ниту Југославија, која прогласи вонредна состојба по избувнувањето на епидемијата, државата беше присилена во карантин, а движењето беше строго ограничено. Масовната вакцинација на сите жители наскоро беше спроведена, без никакви исклучоци, а во рок од два месеци епидемијата заврши. Ограничувањата продолжија некое време откако се случи последниот снимен случај на болеста.

Тоа е болест предизвикана од вирусот вариола, а сличен на коронавирусот, се пренесува со капки и може да се заразите доколку дојдете во близок контакт со заразено лице. Во воздухот, вирусот се распространуваше со кашлање и кивање, а инфекцијата беше речиси сигурна ако ја допрете водата од мозолчињата што се појавуваат како еден од симптомите на болеста.

Отпрвин, тие се ширеа на густо населените места, по преку трговските патишта дојдоа до сите делови на светот.

Ефективни третмани и лекови против сипаници не постоеја, но со напорите на здравствените работници се создаде вакцина која успешно го спречи развојот на инфекцијата.

Глобалната програма за вакцинирање ја водеше Светската здравствена организација. Вакцината е откриена кон крајот на 18 век, а овие сипаници беа целосно искоренети со постојаната работа за препознавање на заразените и нивните контакти дури во втората половина на 20 век.

Последниот познат случај е регистриран во Сомалија во 1977 година, а големи сипаници се официјално прогласени за искорени во 1979 година.

Почетокот на имунизација, процес наречен вариолизација, изгледаше така што лекарите земале течен примерок од осипот на заразено лице и го префрлале на друго лице со нож. Овој процес доведе до големо ширење на вируси и смртни случаи.

Конечно, две лица, фармерот Бенџамин Џести и д-р Едвард Џенер, се заслужни за измислување вакцина против сипаници.

Прво, Џести забележа врска помеѓу оваа болест и кравјите сипаници. Тој забележал дека земјоделските работници заразени со кравји сипаници се имуни на големите сипаници.

Две децении подоцна, докторот на Англија, Едвард Џенер со својот ригорозен научен пристап помогна да се шири идејата за вакцинација колку што е можно повеќе, а пред тоа ја докажа врската помеѓу двете болести.

Нашол пациент од кравји сипаници, зел течност од еден од неговите калуси и преку техниката на вариолација заразил осумгодишно момче. Тој подоцна се обиде да го зарази момчето со сипаници - што не успеа.

Благодарение на тоа, се создаде вакцина која претставува рутинска интервенција во процесот на искоренување на оваа болест, а шансите за несакани ефекти беа големи. Во ретки случаи, вакцината предизвика неконтролирана репликација на вирусот, па дури и фатални последици.