Ако мојот живот зависи од тебе, тогаш таков живот и не ми треба: Југословенскиот професор кој на денешен ден се запиша во вечност

Милоје Павловиќ, професор и директор на машката гимназија во Крагуевац, остана запаметен по својата храброст и патриотизам. 

На 21 октомври 1941 година тој одби да си го спаси животот и застана рамо до рамо со своите ученици на стрелиштето, изговарајќи ја легендарната реченица: „Пукај, сè уште сум на час.“

Роден е во 1887 година во селото Горње Јарушице. Бил потполковник на коњаницата, учесник во Балканските војни и Првата светска војна, и носител на бројни воени одликувања.

Завршил филозофија и право, студирал кај Јован Скерлиќ, но одбил академска кариера и се вратил во Крагуевац за да предава.

На денот на масакрот Германците му понудиле спас, но тој го одбил, нагласувајќи дека не сака живот што зависи од окупатор. Бил затворен заедно со своите ученици и следното утро стрелан.

Масакрот во Крагуевац однел 3.063 животи, меѓу кои и 300 деца. Павловиќ загинал со своите ученици кои ги сметал за сопствени деца, бидејќи немал свои.

За своето дело, на 27 ноември 1953 година бил прогласен за народен херој. Во негов чест е подигната биста, спомен-плоча и мозаици, а неговите последни зборови останаа симбол на учителска чест и отпор против фашизмот. 

Историјата го памети како професор кој не ја напушти својата должност дури ни пред смртта.