„Сѐ започна со болки во градите и грбот“: Приказната за Марко (31) кој почина по битката со ракот на коските

Марко Бабиќ почнал да ја пишува книгата „Патување наречено игра“ откако добил дијагноза. Тој почина од ретка форма на рак на коските минатата година.

Бестселерот на Марко Бабиќ пристигна во српските книжарници и моментално е една од најбараните книги. Хрватскиот инфлуенсер, кој почина од рак на коските на 31-годишна возраст, во својата книга ја раскажа приказната за животот, за надежта, непоколебливоста и храброста за време на борбата против маѓепсаната болест.

Марко Бабиќ беше архитект, автор на бестселер, маркетинг експерт, но и личност која им помогна на многумина кои се соочија со сериозна дијагноза - неговата беше Јуингов сарком, а својата болест ја претвори во патување на кое ги покани сите луѓе, најпрво преку Инстаграм објави, а потоа низ редовите на неговата книга. Но, тој не ја преживеа битката со опасната болест, почина минатата година (имаше 31 година) и тажната вест одекна на мрежите.

- Патувај, наше момче. Скршени, но горди што бевме со тебе на ова патување – пишуваше покрај неговата фотографија на Инстаграм.

Неколку месеци пред неговата смрт, Марко бил свесен дека ги исцрпил сите опции за лекување во Загреб. Сепак, тој никогаш не се поколебал.

„Знам дека на крајот ќе бидам здрав. Знам дека на крајот ќе бидам подобра верзија од себе. Знам дека на крајот ќе бидам бескрајно побогат поради искуството што ќе го имам“, рекол тој, а пренесува „Дива“.

Токму поради овој оптимизам тој стана толку популарен.

Марко Бабиќ: „Веќе не сум болен“

На крајот на октомври 2021 година, „семејството на Инстаграм“ на Марк се зголеми за неколку илјади членови поради фотографијата на која стои пред знакот „Веќе не сум болен“.

Како што самиот изјави тогаш, фотографијата направена на пат до градинката каде оди неговата ќерка Тонка, му изгледала како добар почеток на патувањето во кое сакал да сподели со виртуелната публика што се случува во неговиот живот. Освен тоа, рече Марко, ја избрал оваа фотографија затоа што нема да мора да размислува која фотографија да ја објави денот кога неговата битка со саркомот е зад него.

Како што објавија медиумите, Марко првично ја препишал грутката на болката во градите и грбот на недоволното движење, но дијагнозата била Јуинг-сарком, малигнен вид тумор кој се формира од канцерогени клетки во коските или меките ткива. Специфично за целата приказна е позитивната енергија на Марк со која ги инспирирал, охрабрувал и воодушевувал своите следбеници.

„Луѓето мислат дека сум роден позитивен. Глупо ми е, се тренирав да бидам таков.... Сфатив дека немам никаква врска со негативното размислување“, рече тој.

„Не знам како ме доживуваат луѓето, но не сум среќен и позитивен 0-24. Но, поентата не е дека нема грди и лоши моменти, туку поентата е да ги сфатите. Да речеме, секогаш кога ќе завршам со хемотерапија, таа недела ми е навистина ментално тешка. Тоа го сфатив по првата хемотерапија и сега ќе бидам подготвен за тоа. Тоа го знаат сите луѓе околу мене, зборувам за тоа и велам „Малку ми е тешко деновиве“, а знам дека морам да го достигнам своето ниво. Штом зборувам и станам свесен, станува помалку реално, колку и да звучи контралогично, тогаш работам на издигнување на некое свое ниво. Не е секогаш лесно, понекогаш се потребни денови, понекогаш се прашувам како ќе стигнам таму, но ти се фаќаш за мали работи и јас стигнувам малку по малку“, објаснил Марко.

Многу му значеа поддршката и пораките на луѓето кои тврдеа дека тој ги инспирирал да се променат.

„Навистина сум убеден дека се можеш со глава, а на луѓето кои ме следат морам да им покажам дека оваа позитивност не е само нешто како „среќен сум“, туку може многу да придонесе, дека можеш со него донесете си чуда“, рече Марко.

А малата Тонка знаеше дека тато е болен

Сите негови следбеници на Инстаграм ја познаваа малата Тонка која често беше главна ѕвезда на објавите на Марк.

„И кажавме дека тато е болен, знае каде ми е раната. Со неа зборуваме многу транспарентно, таа не знае што е рак, што се метастази, но отворено разговараме до ниво што може да го разбере. Таа ми ги носи моите смути, прашува дали сум го испил лекот, се грижи. Таа знае дека понекогаш одам во болница, не сфаќа колку е сериозно, но мислам дека добар пристап е да не ја лажеш. Би било глупаво на секои три дена да се каже „тато оди на пат“, бидејќи децата се многу паметни суштества“, вели Марко.

Инаку, кога дознал дека е болен, Марко решил да „удри од сите страни“, па ги сменил прехранбените навики, преминувајќи на растителна исхрана исклучиво на овошје и зеленчук. Посветувал големо внимание и на менталното здравје.

„Секогаш размислував за животот, за себе, се гледав себеси... Кога ќе започне кариера, работа, немаш време да размислуваш за себе, а кога започна сето ова, сфатив дека имам многу време да размислувам и тоа беше одлично за мене. Од сето ова сакав да извлечам некои заклучоци. Зборувам за тоа со сите, многу сум отворен, бидејќи сфаќаш дека можеш многу да добиеш од другите и дека другите можат многу од тебе“, рече Марко и додаде дека токму тука најмногу се поврзал со сестра му, со која многу разговарал за се, а заедничкото им е што имаат и „филозофска“ нишка.

„Патување наречено игра“

Своето искуство го собра во книгата „Патување наречено игра“.

„Неколку дена по добивањето на дијагнозата, почнав да запишувам работи што се случуваа и работи за кои размислував. Пишував првенствено за себе. Се плашев дека ќе ги заборавам сите животни заклучоци до кои дојдов штом оздравам. Набргу потоа, кога лекарите дојдоа до некои не толку прекрасни резултати од тестот. Тогаш сфатив дека освен за себе, пишувам и за моите девојки и ако сакам зборовите да преживеат доволно долго за да ги пречекам во зрелоста, морав да се погрижам некако да ги извлечам од хард дискот до полицата со книги“ - рече Марко на промоцијата.

„Патување наречено игра“ собира педесетина приказни кои ја следат хронологијата на настаните, но и размислувањата на Марк за нив, светот и животот воопшто.

„За мене беше важно да најдам место за доза хумор во секое поглавје. Некако се обидов да најдам одговор на прашањето „Како е можно толку добро да толерирам се што ми се случува?“. Секако, има и тешки моменти, поглавја кои тешко се паметат, но мојот заклучок е дека токму таквите моменти најмногу не обликуваат како луѓе. Саркома можеби мислеше дека тој ќе биде главниот актер на овој филм. Се погрижив неговата улога да биде добро дозирана. Од моја перспектива, главните улоги на ова патување ги играа: среќата, надежта, оптимизмот, хуморот и вербата во себе“.

Фото: Инстаграм
Извор: Blic.rs