Сакам моите непријатели да ја надминат својата омраза кон мене: ИСПОВЕД на Цеца за пеколот низ кој помина додека беше во затвор
Живот како во роман!!!
Светлана Ражнатовиќ откри пред извесно време за тоа како ги поминала деновите во затвор во 2003 година, кога беше уапсена во акцијата „Сабја“ за држење големо количество оружје без дозвола и проневера на пари во ФК Обилиќ. Како што вели, не би го посакала тоа искуство на нејзиниот најголем непријател, а 2003 година остана во нејзиното најлошо сеќавање.
- По притворот во 2003 година, доживеав огромна сатанизација на мојата личност. Доживеав неправда. Не би сакала никој во мојот живот да го преживее тоа, дури ни мојот најголем непријател. Сакам моите непријатели да ја надминат својата омраза кон мене и да се пронајдат себеси и својот мир. Откако ги носев на нозе „затворските лисици“ , преживеав и огромна непријатност и навреда. И никој не ја знае вистината освен семејството и вистинските пријатели, што се случуваше таму. Можеби ќе напишам книга, - рече Цеца за Српски телеграф и откри колку тоа искуство ја сменило.
- Секогаш сакам да кажувам: „Не осудувај човек, немој да ги носиш неговите чевли, не знаеш како е!“ Преку искуството што го имав, можеби имав ставови и им судев на луѓето. Животот знаеше да ми зададе удар, сите сме луѓе и може и да грешиме.
Во принцип, по сите животни искуства, повеќе не осудувам никого додека не ја запознам личноста. Повеќе не донесувам пресуди за никого или за кого коментирам. Животот ве става во ситуација да размислувате поинаку. Имате различни параметри на животот и гледате на животот поинаку. Само знам дека животните проблеми, несреќи, ударите што ги добив од луѓето и болката што ја преживеав не ме натераа да ги мразам луѓето. Сакам луѓе, сакам да се дружам и по природа сум весела личност. Јас го носам духот на детето во себе и сум полна со животна енергија. Мислам дека можам да дадам многу како уметник и повторно велам, животот е многу непредвидлив, и ние ги избираме патеките - објасни пејачката.
Светлана вели дека деновите во затвор се несреќа што успеала да ја надмине затоа што е силна жена, но дека лузните останале.
- Како што вели мојата песна: „Жив човек се навикнува на сè (Жив се човек на све навикне)... И навикнете се, тоа се околностите. Човек не знае колку е силен се додека не му се случат некои работи во животот. Тој не е ни свесен колку долго може да издржи додека не го снајде некоја несреќа. Човекот може да биде посилен од најсилните животни. Се сметам за силна жена иако, сега ќе се пошегувам малку, грбот ми е полн со ножеви. Од оние што гледаат во твојот грб. Повторно, живот е, продолжувам со тие ножеви и дишам со полни бели дробови. Дај Боже, но еве, и јас го надминав тоа. Не верувам во она: „Сè што не те убива - те зајакнува“. Можеше да ме заобиколи, ништо не ме зајакнуваше. Ова се лузни што ќе ги носам засекогаш и кои никогаш нема да зараснат. Тие се видливи, но да продолжиме понатаму - искрена е Цеца.
Во тој период, најтешко и беше да не може да биде со својата ќерка Анастасија за нејзиниот петти роденден, на што се сеќава нејзината ќерка денес.
- Анастасија го прослави својот петти роденден, а покрај себе немаше татко, мајка или тетка. Ќе го паметам тоа засекогаш, но проблемот не е во тоа што го паметам, туку во она што таа го запамети. Тоа е тажно. Не жалам за неа, туку за она што го запамети. Тоа е дел од нејзиното детство. Фала му на Бога, таа прерасна во убава и здрава девојка и сметам дека е мој успех. Најважно е дека таа е здрава личност. За моите деца не беше лесно детство. Тие созрејаа порано од другите деца - тврди фолк ѕвездата.
Ражнатовиќ вели дека немала никаква предност додека носела лисици затоа што имала ограничено движење на минимум.
- Бев ограничена во движењето. Секој мој чекор се следеше. Ако заминев малку подалеку од местото, веднаш се вклучуваше аларм- заклучи Цеца за српски Телеграф.
