Сега конечно знаеме зошто луѓето во Италија не престануваат да умираат: Не е заради коронавирусот

Кога информациите за првите смртни случаи предизвикани од досега непознат вирус почнаа да пристигнуваат од Кина пред помалку од два и пол месеци, иако немаше паника каква што владее сега, дозата на непријатност можеше да се почувствува кај стручната јавност.

Непознатиот вирус е веројатно најлошиот кошмар на сите епидемиолози, а кога се појавува во недемократскиот режим, чувството за опасност е сè уште повисоко. Во пресрет на епидемијата на Вухан, податоците се чинеа катастрофални во некои денови: повеќе од 10% од луѓето умираа, и иако СЗО ги пофали кинеските напори за сузбивање на вирусот и податоците што ги дадоа од почеток, секогаш постоеше зрно сомнеж: што ако не беа точни во целост ? Што ако вирусот е всушност поопасен отколку што изгледа?

Затоа, во некои научни кругови, ширењето на вирусот во демократските општества е нешто чудно на чуден начин, со голем фокус во Италија од каде може да се извлечат веродостојни информации.

Со Европа се покажа дека управува истиот вид на вирус, не мутираше, а смртноста, барем приближно, се совпадна со податоците на Вухан. Кинеските бројки беа точни, на почетокот на февруари научниците имаа прилично добра слика за тоа што се бориме.

Но еден месец по првите случаи, луѓето во Италија почнаа да умираат. И оттогаш не застанаа. Повеќе од десет дена откако прогласија целосна карантин, Италијанците умираат во рекордни броеви. Работите требаше да се смират до сега, зошто не се случи тоа?

Причините се, секако, сложени. Дел од вината лежи во слабиот одговор на системот и фактот дека тие дозволиле епидемијата да еруптира во најранливиот дел од општеството - болници и диспанзери. Но, другите земји имаа пробивање на вирусот кај здравствените работници, и досега скро никој не е во таква драматична ситуација како Италијанците. Покрај тоа, земји како Кина (освен првиот фокусен момент во Вухан), Сингапур и Германија ја задржаа смртноста на екстремно ниско ниво. Сите тие имаат ист коронавирус што го погодува населението, но Италијанците најмногу умираат. Зошто?

Земете ги Италија и Германија, на пример. Земји каде што беше регистриран првиот случај на инфекција скоро на истиот датум, во Германија дури и неколку дена порано. 

На графиконите можете да видите како се зголемил бројот на заболени во обете држави, а кога ќе погледнеме вкупно, доаѓаме до можеби најважната причина зошто стапката на смртност во Италија е 8,5% и во Германија 0,18. Во истиот период, Италијанците дозволија вирусот да се шири на повеќе од двојно повеќе граѓани отколку Германците. Според официјалната статистика, а ситуацијата е уште полоша, има повеќе од 30.000 луѓе во Италија повеќе болни отколку во земјата каде што болеста започна да се шири скоро истиот ден.

Немојте да мислите за момент дека одлуките за целосно стопирање на социјалната и економската активност што ги направија светските влади беа едноставни. Неверојатно е тешко да се мери дали сакаме да го ризикуваме животот на постарите граѓани и, пак, да ја спасиме работоспособното население од потенцијално долга рецесија или да спасиме животи, а потоа да се грижиме за економијата. И во двата случаи на луѓето ќе им се влоши драстично здравјето, сега од вируси, подоцна од сиромаштија и придружни заболувања предизвикани од стрес како резултат на сиромаштијата, неплатени рати за кредити, изгубени работни места и недвижнини.

Но, она што е важно е - каква и стратегија да се ќе изберете, а светот е скоро обединет за да спаси животи прво, а потоа за економијата, треба секоја одлука да се донесе до крај. Само тогаш има смисла оваа ужасно тешка одлука, а најлошото што можеме да го направиме е тоа што одлучија Италијанците.

Во целосн карантин, тие ја уништија економијата и во исто време немаат придобивки од одлуката затоа што граѓаните масовно го игнорираа карантинот. Според податоците на телекомот, до 60% од нив ги кршат правилата и ги напуштаат своите домови секој ден. Со такво однесување, тие ќе добијат непосредна смрт од вирусот и последователна смрт од уништената економија, а целата вонредна состојба ќе биде продолжена со месеци подолго отколку што треба.

Италијанците не умираат од вирусот, или претежно не умираат од вирусот и ова е апсолутно најважната лекција што и ние мора да ја запомниме, подготвувајќи се за свој национален карантин.

Тие умираат поради недостаток на дисциплина и општествена одговорност, класичен медитерански пристап кој, во нормални околности, е бесконечно шармантен, а во овие моменти исклучително опасен.

Или ќе се одлучиме за изолација  и да ги почитуваме правилата, или создаваме катастрофа во која луѓето ќе страдаат дупло.