Светлана и нејзиниот сопруг беа најголемите филмски ѕвезди: Таа заврши како собарка, а тој болен на градилиште

Животот на Светлана Светличнаја, една од најпрепознатливите актерки на советската кинематографија, беше далеку од гламурозната бајка што ја замислуваме за ѕвездите на големото платно. Од моменти на врвна слава, преку трагични загуби и лични борби, до неизвесен крај, нејзиниот живот беше исполнет со предизвици што ја направија вистински симбол на човечката сила и кревкост.

Светлана Светличнаја е родена на 15 мај 1940 година во Ленинакан, Ерменска ССР, во семејство на војник и домаќинка. Семејството често ги менувало местата на живеење поради работата на нејзиниот татко, па дел од животот го поминале во Австрија и Унгарија, каде Светлана првпат го открила европскиот стил кој подоцна ќе го обликува нејзиниот препознатлив изглед.

По завршувањето на училиштето во Мелитопол, се запишала на познатиот ВГИК (Државен институт за кинематографија). Приемниот испит го положила со примеси на шарм и младешка самодоверба, прашувајќи ја комисијата каде може да запали цигара откако ќе рецитира песни. Таа автентичност и ја отвори вратата во светот на филмот.

Од самиот почеток, Светлана добивала помали улоги на хероина, но нејзиниот прв значаен филм, „Тие го освојуваат небото“, ѝ бил пресвртница. Снимањето било особено предизвикувачко бидејќи таа штотуку го роди синот Алексеј, кој морала да го испрати кај своите родители во Мелитопол за да ја продолжи кариерата.

Нејзината љубовна врска со нејзиниот колега Владимир Ивашов, познат по улогата во „Баладата на војникот“, започнала уште во текот на студирањето. Нивниот брак беше спој на професионални амбиции и лични искушенија. Светлана искрено зборуваше за тој период: 

„Сфатив дека ќе му станам сопруга на Иваш. Жената секогаш го чувствува тоа“.

Висок и харизматичен, Владимир изгледал како Кери Грант, но семејниот живот во Москва не бил толку гламурозен како што замислувала Светлана. Младиот пар ги поминал првите години од бракот во мал стан со пет луѓе, спиејќи на подот, пред да добијат сопствен стан.

Во тоа време филмската слава им била приоритет. Светлана подоцна призна:

„Да се ​​породев сега, ќе бев одлична мајка. Но, јас тогаш не бев подготвена, а ни Владимир не беше подготвен“. 

Семејната динамика станала уште понапната во раните 1970-ти. Светлана уживала во вниманието на мажите, а Владимир не можел да ги игнорира нејзините флертувања. Таа зборуваше за нејзината потреба за љубов како „нормален дел од креативноста“, дури и признавајќи дека се заљубила во нејзините колеги за време на снимањето.

„Сакав да блескам, да бидам опкружена со фанови“, рекла Светлана, но сепак ан сопругот му предложила да имаат и второ дете, кое ќе им го спаси бракот. Тоа помогнало и парот остана заедно 30 години.

Неславен пад

Падот на Советскиот Сојуз донесе финансиски тешкотии. Владимир, некогаш прославен актер, работел како градежен работник, додека Светлана работела како куќна помошничка за богати клиенти или продавала правосмукалки на пазарот.

Тешката физичка работа го уништила здравјето на Владимир. Тој почина во 1995 година по неуспешна операција на стомакот, која Светлана ја опиша како резултат на неодговорноста на лекарите:

„Немаше среќа. Хирургот беше пијан“.

Уште една трагедија ја снашла кога нејзиниот помлад син Олег починал од цироза на црниот дроб предизвикана од алкохолизам. Светлана одби да верува во официјалната верзија на неговата смрт: Знам едно: Олег не умре од природна смрт“.

Страшен крај

Три години по смртта на Владимир, Светлана повторно се омажила за Сергеј Смирнов-Соколски, кој бил 19 години помлад од неа. Бракот траел само 27 дена, одбележан со расправии и алкохол, што дополнително ја нарушила нејзината врска со синот Алексеј. 

Светлана продолжила да го привлекува вниманието на себе флертувајќи со помлади мажи, што предизвикало потсмев и нови расправии со нејзиниот син. Алексеј тврдеше дека неговата мајка станала жртва на манипулација.

Последните години од нејзиниот живот беа обележани со дијагноза на деменција и Алцхајмерова болест. Светлана тврдела дека има 41 година и одбила терапија. Подоцна и беше дијагностициран тумор на мозокот, но одби да се лекува. Нахранета преку цевка, таа почина на 16 ноември 2024 година.

Фото: Youtube - screenshoot