Брачниот пар мислел дека е посилен и од Бога, па со диктатура ја уништувале државата и децата: Токму за Божиќ народот одлучил дека му е доста

Елена и Николае Чаушеску имале навистина погрешни потези, како тврдењето дека „фетусот е сопственост на романскиот народ“, а потоа луѓето не можеа повеќе да издржат.

Во рацете на најпознатото романско семејство беше концентрирана огромна моќ, создадена од тоталитарното владеење на Комунистичката партија и нејзините водачи. Сепак, има малку современици кои ќе го обвинат неговиот водач за падот на комунизмот во Романија. Неверојатното влијание на Елена Чаушеску врз државната администрација, партијата и Sekuritatee е непобитно.

Како и во многу други источноевропски земји, познати по негувањето на „култот на личноста“, во романското општество се создадени огромни емоционални разлики, од апсолутно обожавање до презир.

Ова се некои од најзначајните моменти од дваесет и петгодишното владеење на семејството Чаушеску!

Популациона експанзија - „фетусот е во сопственост на романскиот народ“

Мегаломан по природа, Николае Чаушеску направил план за проширување на романското население со кое Романија би имала 30 милиони жители до почетокот на третиот милениум. Тој ја започна својата кампања во 1966 година со декрет за забрана на абортусот, велејќи дека „фетусот е сопственост на романскиот народ“ и дека луѓето без семејни амбиции се дезертери.

Веројатно, овој необичен чин би имал свое оправдување доколку демографската експанзија беше придружена со економски бум. Законот донесе драстично зголемување на наталитетот, но лошите финансиски околности предизвикаа лоша исхрана и несоодветна грижа за бремените жени. Смртноста на доенчињата достигна неверојатни 8,3 промили, а секое десетто бебе беше неухрането.

За да се поттикне бројот на новороденчиња, властите користеа уште поостри методи. Контрацепцијата беше забранета, абортусот стана кривично дело, а сексуалното образование беше исфрлено од наставната програма. По налог на владејачката партија, т.н „менструална полиција“, која еднаш на секои три месеци предводена од медицински персонал ги „контролирала“ работниците од големите стопански комбинати.

Во домовите на Романците пристигнале прашалници со кои властите би собирале податоци за сексуалната активност на граѓаните. Доколку прегледот утврдил дека двојката е репродуктивно способна, а во исто време има помалку од две деца, семејството морало да плати „данок за целибат“.

Абортусите тогаш се правеа незаконски, а партијата замижуваше пред случај кој доаѓа од врвот на номенклатурата. Доколку некоја жена одлучила да абортира, цената на „лекувањето“ се движела од две до четири месечни плати. Паровите со повеќе од три деца прибегнаа кон ова решение, бидејќи ниската заработка го направила животот невозможен.

Не е тајна дека стотици илјади Романки се обидоа сами да ја прекинат бременоста, а на многу од нив имаа и фатална судбина. Доколку им се спасат животите, се соочуваат со проблеми на дискриминација и екскомуникација, а некои биле прогласени за „непријатели на народот“.

- Доколку се случи абортус во област каде што бројот на новороденчиња драстично опаднал, платата на локалниот медицински тим би била намалена до 15 проценти - пишува Newsweek во 1990 година.

Елена не знаела за срам. Иако едвај го завршила основното училиште, таа ги принудила научниците да пишуваат трудови што таа ги потпишала.

Иако никогаш не завршила средно училиште, таа добила низа почесни докторати, главно по хемија, а научниците морале да пишуваат научни трудови за неа, на кои таа се потпишува.

Од крајот на 70-тите и во текот на 80-тите, Елена Чаушеску беше една од двете најмоќни жени во светот. Втората најмоќна жена од тоа време - Маргарет Тачер, беше избрана од гласачите во Велика Британија. Елена Чаушеску беше само сопруга на претседателот, но не само што беше најмоќна, туку и најомразена.

Како што се зајакнувала позицијата на Чаушеску, се зголемувал и неговиот апетит за материјално богатство. Затоа, голем дел од романскиот БДП е потрошен за изградба на палатата, која сè уште е меѓу најголемите во светот во која живеел владетелот. Тој создал многу моќен апарат на безбедносните служби кој бил толку наметлив што се проценува дека секој десетти Романец бил информатор во тоа време.

Диктаторот го направил ова за да го обезбеди и прошири своето владеење, а не за да ја заштити земјата од надворешен непријател. Тие што му се спротивставија, неговата сопруга - ќе ги снема преку ноќ.

Претседателот несебично го поддржа Елена, која ја нарекуваа „мајка на нацијата“. Судејќи по се, Елена бил груба, не многу интелигентна, но затоа лукава и одмаздољубива, и крајно несреќна затоа што не била убава.

Родена е во селско семејство и никогаш не завршила гимназија. Како и многу други сиромашни луѓе на почетокот на 20 век, таа се свртела кон комунизмот, кој ѝ понудил на сиромашната работничка класа идеја за тоа како ќе ја водат земјата.

Таа го запознала својот иден сопруг во 1939 година и тој бил многу пожесток комунист од неа. Во исто време, Елена му била „љубов на прв поглед“, но многу историчари се убедени дека самата Елена смислила план да го заведе и дека таа всушност го избрала него. Тие се венчале во 1947 година, во време кога комунизмот под покровителство на Советскиот Сојуз почна да се шири во Источна Европа.

Семејна идила - Најголеми проблеми направиле децата

Парот Чаушеску имаше три деца, ќерката Зоја и синовите Валентин и Нику.

Валентин е најстариот, но има контроверзии околу неговото раѓање. Некои извори наведуваат дека е посвоен. Во моментите на политички подем на младата брачна двојка, тоа би било „благороден пример“ за сите млади Романци. Други тврдат дека Валентин е вонбрачниот син на Елена Чаушеску, прифатен од Николае.

Тој никогаш официјално не се занимавал со политика, а кариерата како физичар ја изградил во Англија. Ја напуштил земјата по конфликтот со неговите родители поради бракот со ќерката на еден од партиските ривали на неговиот татко.

За разлика од него, Зоја и Нику им правеа многу повеќе мака!

Речиси целото детство Зоја го поминала на илегално место за да ја види општествената реалност на својата земја по полнолетството, пружајќи огромен отпор на своите родители и на целиот државен апарат. Таа се приклучи на субверзивна младинска група, а изборот на партнер ја полуде Елена.

Имено, нејзината мајка им наредила на агентите на Sekuritatee е да го следат секој нејзин потег. Најголемата љубов на Зоја бил извесен Михаљ, млад човек со унгарско потекло. Во еден момент му се губи секаква трага, но во дневниците на Елена Чаушеску се споменува дека несреќниот човек „исчезнал“ на дипломатско патување на Блискиот исток и дека „ќе го прелетаат мувите во пустина“ .

Зоја беше добар математичар, но во исто време посветена на алкохолот и другите пороци. Таа почина во 2006 година од рак.

Најпроблематичен беше Нику, најмладиот син кој го поврзуваат со неверојатни скандали кои воопшто не му доликуваат на синот на „таткото на нацијата“. Тој бил алкохоличар и насилник, а по државниот удар бил обвинет за голем број грабежи и силувања.

За неговата безбедност се погрижила и Sekuritatee, а се верува дека го изгубил разумот по непријатност, во режија на неговите родители.

„Младиот претседател на социјалистичката младина“ бил лудо вљубена во девојка по име Донка Мизел. Таа била неприфатлива за Елена, која по секоја цена ќе реши да застане на патот на нивната врска. „Државниот лидер“ во спалната соба одлучил Донка да ја прекине бременоста и „да исчезне без трага“. Така, Чаушеску прекршиле еден од нивните најрестриктивни закони.

Вознемирениот Нику почнал да полудува по улиците на Букурешт. Сите биле на мета на синот на „блудниот“ претседател - девојки, ресторани, а според некои извори и познати граѓани како Надја Команеци.

Наскоро, против негова волја, Нику се оженил со Полијана Кристеску, член на партиската администрација. Еден офицер на Sekuritatee сведочеше дека откако го потпишал документот за брак, се обратил кон својата сопруга, велејќи дека веднаш треба да оди кај Елена бидејќи таа самата ја избрала, пренесува Би-би-си.

Нику имал огромни проблеми со алкохолот, а починал во 1996 година во една виенска клиника.

По земјотресот во 1977 година, Николае Чаушеску одлучил за план за обнова на Букурешт. Импозантната палата беше централниот дел на овој проект. Брачната двојка донела одлука да ја изгради инспирирана од архитектонските решенија на Пјонгјанг, кои ги запознале за време на една од нивните дипломатски турнеи.

Свеченото отворање на делата го одбележа брачниот пар Чаушеску, кој симболично го вметна градежниот документ во еден од темелите на палатата.

Во позадината на проектот имаше тажна судбина на историски градби кои беа симбол на главниот град на Романија. Областа беше исчистена со уривање на манастирот Вацарести, зградата на Националниот архив и болницата Бранковенск. Четириесетина стари занаетчиски работилници и мануфактори, како и згради во кои живееле домородците биле срамнети со земја.

Има информации дека од оваа област се раселени околу 40.000 луѓе. Нивните нови домови не ги исполнувале минималните услови за достоинствен живот во главниот град. Биле ангажирани неколку десетици илјади работници, а под принуда работеле и припадниците на романската армија.

Според зборовите на работниците, тие работеле по 12 часа дневно, а доколку излезот бил помал од планираниот, работното време траело до доцна во ноќта. Се работело во три смени, а поради замор или несреќи животот го загубиле околу 1200 лица. Има информации и дека некои работници извршиле самоубиство под притисок на роковите за изградба.

Во 1989 година вредноста на зградата била проценета на 1,75 милијарди долари, а во 2006 година, според извештајот на комисијата за ревизија, таа била вредна 3 милијарди. Денес таа е втората по големина административна зграда во светот (по Пентагон) и четврта по големина некогаш изградена.

Брутален крај на претседателската двојка – последна смртна казна во Романија

Во декември 1989 година, во земјата избувнале масовни антикомунистички демонстрации. Протестите започнале во Темишвар и Брашов, а бранот на незадоволство брзо се проширил и во главниот град. Во демонстрациите учествувале неколку стотици илјади граѓани, кои Чаушеску не можел да ги воздржи ниту со директно обраќање.

Полицијата почнала да го спроведува планот за евакуација, па брачната двојка итно со хеликоптер била префрлена во градот Тарговиште. Меѓутоа, во виорот на пресврт, режимот паднал, а властите ги предале приведените на војската.

На Божиќ, 25 декември 1989 година, по наредба на Националниот фронт за спас, кој ја имал улогата на привремената влада на Романија, бил свикан „брз суд“. Чаушеску се соочил со обвинувања за незаконско стекнување богатство и обвинувања за геноцид врз сопствениот народ.

Николае постојано ја негирал јурисдикцијата на судот, тврдејќи дека тој сè уште е легален претседател на Романија. Брачната двојка е осудена на смрт, а видеото од егзекуцијата следниот ден го обиколи светот.

Самото судење беше многу критикувано внатре и надвор од земјата. Тогашниот привремен претседател Јон Илиеску во 2009 година рече дека судењето е „прилично срамно, но и неопходно“.

Големото незадоволство на народот од владеењето на Чаушеску ја втурна земјата во анархија. Високите воени функционери од тоа време велеа дека Николае и Елена во тие денови немаше да ја избегнат смртта, бидејќи незадоволниот народ во секој момент беше подготвен да ги линчува.

Чинот на егзекуција се случил под раководство на војникот Лонел Бојеру. Во текот на судењето тој бил еден од чуварите и лесно ја прифатил наредбата да ја изврши судската пресуда. Во интервјуто кое го дал за британски „Гардијан“ пред неколку години, Бојер вака го сумирал крајот на револуцијата:

-Кога се враќавме од местото на судењето, хеликоптерот беше полн со обвинители, судии и високи офицери. Немаше место, па колегата мораше да седне на труповите. Тој е најтрауматизираниот...тогаш сите сакаа да бидат на наше место. Денеска тоа веќе никој не го сака – ја завршил својата исповед пред Бојер.

Фото: Принтскрин/ Јутјуб
Извор: Stil.kurir.rs