Царска дупка - Бугарија: Мистерија стара три децени сè уште ги тресе до срж офицерите и војниците (ВИДЕО)

На периферијата на едно мало село во Источна Европа се крие мистерија стара три децении која сè уште ги тресе офицерите и војниците до срж. Зошто бугарската војска две години копаше во подножјето на балканските планини, само за да ги скрие сите докази за своите активности? Одговорите беа закопани заедно со мистериозниот ентитет од Царичина.

На 6 декември 1990 година, во нивното село дојде огромна војска. За селаните тоа значеше неволја! Со оглед на тоа што нивното село не привлекувало посебно внимание, ненадејното доаѓање на вооружени луѓе ги вознемирило жителите.

Состојбата не се подобрила кога војниците оградиле дел од нивното земјоделско земјиште. Наскоро во селото почнаа да се шират гласини за скриено богатство, како приказна.

Подоцна се потврди дека гласините се точни - трезорот со богатството се наоѓал на земјоделско земјиште. Тоа беше воена мисија наречена „Операција недела“, предводена од полковникот Цветко Канев под команда на бугарското Министерство за одбрана.

Тоа беше мисија која ќе ја чини тогашната влада над 20 милиони долари, но тие веруваа дека тука лежи богатството на бугарскиот цар Самуил. Местото конечно беше опколено и војниците почнаа да копаат, не знаејќи дека она што ќе го најдат на крајот од тунелот не е светло и убаво, туку темно и зло.

Војниците почнале да наидуваат на необјасниви проблеми при ископувањето. Опремата за копање почнала да им откажува и речиси беа поплавени од подземно езеро.

Кога сите обиди не успеаја, војниците на крајот ги зедоа нивните асови и продолжија да копаат. Кога наишле на огромен ѕид од 6 метри, бариерата била разнесена и откриен бил подземен лавиринт.

Збунети и љубопитни, некои од војниците влегле во лавиринтот да истражат. Меѓутоа, штом првите војници влегле во тунелот, оние кои останале на површината пријавиле дека забележале мистериозни суштества кои демнат во сенките.

Полковникот наредил да се спроведе телефонска врска од најблиското село до неговото командно место, но војниците на стража почнале да слушаат чудни звуци од нивните телефонски линии.

Како што минувало времето, еден од војниците забележал нешто на небото, мислел дека знае што е тоа, но верувал дека тоа не е можно, па го игнорирал се додека друг војник не ја пријавил истата појава.

Беше очигледно дека војниците виделе НЛО на небото. Паника го зафати логорот, но полковникот имаше застарени верувања; не веруваше во глупостите на тие суеверни луѓе.

Една селанка, Елка Кирова, сакала да го види полковникот. Кога ја примил, таа му ја раскажа приказната за тоа како видела три фигури во сенка како трчаат кон неа од местото на ископувањето среде ноќ, а потоа наеднаш исчезнуваат на небото во вид на светлина.

Сè уште во невцерување, полковникот испратил свои луѓе да го истражат местото. Тие се вратиле со вести за изгореното тло,

Речиси една година пред овој настан, на 27 ноември 1991 година, Трајчо Колев, жител на селото, раскажува за силна светлина што наеднаш му се спуштила на главата.

Кога се разбудил следниот ден, бил во Мештица, село 64 километри јужно од каде го доживеал светлосниот настан.

Ѕвер од подземјето

Поминаа две години без среќа да го најдат богатството, а војската одела во ќорсокак. Долга шуплива карпа им го попречила патот. Кога погледнале низ тој едноставен камен за да видат што има внатре, на самиот крај здогледале чудовиште.

Полковникот, кој се движел со војниците низ тунелот, забележал ѕид со хиероглифи и чудни симболи врежани по целата должина.

Еден од војниците се обидел да го допре каменот, но некоја невидлива сила насилно го оттурнала. При падот удрил со главата во карпа и паднал на земја – мртов.

Во салата се кренала магла, заштитувајќи го чудовиштето и преплашените војниците отвориле оган. Куршумите отидоа кон магливата бариера, но залудно.

Еден по еден војниците бил малтретиран од нешто што не можеле да го видат. Полковникот, обидувајќи се да ги спаси животите на своите војници, им наредил на своите војници да се повлечат.

Додека исплашените војници панично трчале низ студените камени премини за да им помогнат на ранетите, мислејќи дека го виделе најлошото, злобниот ентитет сè уште не го исцрпил својот бес.

Не се работеше за богатство

Во подоцнежните извештаи испратени до владата пишувало за непронаоѓање на богатството. Полковникот Канев со жалење ги откри настаните што се случија за време на тој злокобен потфат.

Но, години подоцна, во едно од неговите интервјуа, полковникот ја кажа вистината за ископувањето - тоа воопшто не беше лов на богатство!

Тоа беше мисија наречена „Објект број еден“, која беше лансирана кога јасновидците и пророците ги насочија кон нешто што беше веднаш под површината.

Полковникот зборуваше за тоа како неговите луѓе биле погодени од античките бактерии ослободени за време на ископувањето. Тој изјави дека во следните денови неговите луѓе биле пронајдени телепортирани околу ископувањето, со оштетени тела.

Подоцна полковникот напишал книга наречена „Феноменот на царицата“, каде што ги опишал своите искуства.