Го препознавте ли? Преживеа две авионски несреќи, 6 тешки болести, 4 војни: Се самоуби и тој и пола од неговото семејство

Смртта го демнеше на секој чекор и беше негова неисцрпна инспирација.

Нобеловецот Ернест Хемингвеј цел живот ја давел својата тага во алкохол и имал проблематична врска со жените, но всушност страдал од депресија. Од таа наследна болест се самоубил на 62 години, а се самоубиле и неговиот брат и сестра, како и синот и внукот.

Писателот и новинар Ернест Хемингвеј многупати во животот се соочил со смртта. Учествувал во војната, преживеал две авионски несреќи за два дена, имал фрактура на черепот, смачкан пршлен, извадени бубрези, црн дроб и слезина, а боледувал од рак на кожата, хепатитис, маларија и пневмонија. Меѓутоа, овој нобеловец и добитник на Пулицерова награда решил да си го одземе животот на 62-годишна возраст.

Опишувајќи ја неговата концизна, но жива проза, списанието „Тајм“ во 1961 година забележа: „Сè на Хемингвеј изгледа онака како што човек може да го види денот кога знае дека ќе умре“. И навистина смртта го следеше каде и да одеше.

Сè започна за време на Првата светска војна, кога служеше на италијанскиот фронт како возач на брза помош во Црвениот крст. Во налет на куршуми на 8 јули 1918 година, тој беше, како што рече, „толку ранет што почувствува дека животот му се измолкнува од телото како свилено марамче извлечено од неговиот џеб “, Набрго потоа се поавил во штабот со преживеани 237 шрапнели во телото кои сам ги преброил и алуминиумско колено.

Една деценија подоцна започнува неговата лична трагедија. Таткото на Ернест, Кларенс Хемингвеј, лекар по професија, се самоубил на 6 декември 1928 година, на 58-годишна возраст, пукајќи си со револвер во главата. Кларенс страдаше од депресија и дијабетес, како и многу членови на семејството на Хемингвеј. Иронично, Хемингвеј во тоа време го завршуваше својот полуавтобиографски роман „Збогум на оружјето“. Смртта на неговиот татко го прогонуваше цел живот. Оттогаш, Ернест потопи дел од својата тага и збунетост во алкохолот.

„Татко ми беше кукавица, тој се застрела без причина“, напиша Ернест во 1948 година, убеден дека татко му бил турнат на смрт од мајка му Грејс Хол која се облекувала за да личи на неговата постара сестра Марселин. Односот со мајка му се влоши кога почна да го критикува за изборот на кариера. Грејс ја нарече „таа кучка“ пред пријателите. Многумина веруваат дека тоа е причината за многу проблематичниот однос на Ернест кон жените.

Телото на таткото го пронашол Лестер, помладиот брат на Ернест, кој тогаш имал само 13 години. Подоцна станал и писател, но неговите дела останале во сенка на познатиот автор на романот „Старецот и морето“, напишал и биографија „Мојот брат, Ернест Хемингвеј“. Лестер бил пронајден мртов во неговиот дом во Мајами во 1982 година. Се самоубил со пиштол што го позајмил од пријател. И овој Хемингвеј со години се борел со депресија и дијабетес, а кога лекарите му рекле дека мора да му ги ампутираат двете нозе, решил сам да стави крај на животот. Имаше 67 години.

Покрај неговиот брат Лестер, Ернест ги имал и сестрите Марселин, Урсула, Медлин и Керол. Урсула Хемингвеј Џепсон со години имаше рак и три пати била оперирана. Таа се самоуби во 1996 година со предозирање со силни лекови против болки, на 65-годишна возраст.

Писателот имаше четири брака и три сина. Со Полин Фајфер, тој имал син, Грегори, кој го напуштил училиштето и се преселил од семејната куќа во Канзас. Иако првенствено сакал да биде лекар, Грег се обидел да се занимава со кариера на повеќе работни места, а во меѓувреме станал зависен од алкохол и дрога. Поради своите зависности, во една прилика завршил во затвор. Кога Ернест дознал за тоа, ја повикал тогашната поранешна сопруга Полин и дивјачки и се развикал. Ернест тогаш не знаел дека неговата поранешна сопруга има редок вид тумор, поради што требало строго да избегнува стрес. Фајфер почина неколку часа по телефонскиот повик. Ернест го обвини Грегори за смртта на неговата поранешна сопруга, кој години подоцна избегнуваше да се соочи со неговиот татко.

Григориј почина во 2001 година на 70-годишна возраст, откако полицијата го уапси затоа што стоел покрај патот. Носеше розови штикли и фустан. Се дозна дека во последните години од животот живеел како Глорија и бил подложен на операција за промена на полот. Пет дена поминал во затворската ќелија, а шестиот не го дочекал бидејќи не ги земал лековите за манична депресија и висок крвен притисок. Григориј имал седум деца, кои ги имал со четири различни жени. За време на неговиот живот, тој ги напишал своите мемоари „Папа: Лични мемоари“, каде што ја опишал врската со својот татко и цел живот се обидувал да го направи горд.

Синот на Ернест, Џон, чија мајка е првата сопруга на писателот Хедли Ричардсон, исто така имал проблеми со алкохолот. Како и неговиот татко, тој беше љубител на природата и литературата. И напишал мемоари за неговата врска со неговиот татко, „Несреќи на рибар од мушички: Мојот живот со и без папата.“ Џон имаше три ќерки - Џоан, Марго и Мариел.

Внуката на писателот Марго Хемингвеј стана еден од најбараните супермодели во 1970-тите. Но, уште од раните тинејџерски години, таа беше склона кон диви забави и секогаш го величала самоуништувањето и романтизираното самоубиство. Марго, која исто така во текот на животот страдала од депресија, била пронајдена мртва во нејзиниот стан во Калифорнија. Обдукцијата покажала дека таа се предозирала со лекови за епилепсија. Таа имаше 42 години.

Нејзината сестра Мариел на 16 години доби улога во филмот на Вуди Ален „Менхетен“ и веднаш ја воодушеви публиката, критичарите и колегите кои и доделија номинација за Оскар.

„Моето семејство со генерации е обележано со самоубиства, алкохолизам, депресија и болести. Цел живот учам да се справувам со тоа и се обидувам да го скршам проклетството“, изјави актерката која боледуваше и од депресија, за која отворено проговори.

Во своите книги таа откри дека нејзиниот татко Џон сексуално ги злоставувал нејзините сестри Марго и Џоан додека биле девојчиња. На Џоан подоцна и била дијагностицирана шизофренија. Мариел верувала дека нејзиниот дедо, Ернест, има биполарно растројство. Самиот Ернест Хемингвеј се застрелал во главата со сачмарка во фоајето на куќата на 2 јули 1961 година. Иако неговата сопруга Мери Велш прво рече дека писателот умрел во несреќа, таа подоцна призна дека се работи за самоубиство што тој го спремал три месеци претходно .

Лов на сабјарка и опасни сафари

Ернест Хемингвеј честопати беше на работ на неговиот авантуристички начин на живот. За време на Втората светска војна, тој помина многу време на дрвен рибарски брод лоцирајќи германски подморници во Атлантикот. Неговиот чамец долг 35 метри бил вооружен со гранати и автоматско оружје. Според биографите, писателот имал дури и план како да реагира доколку се соочи со Германците: ќе ја нападне подморницата ненадејно и неочекувано, а потоа ќе побегне. За среќа, Хемингвеј никогаш немал шанса да го спроведе тој план во дело. Ловеше сабјарка и често одеше на лов во Африка. За време на сафари во Уганда во 1954 година, Хемингвеј преживеал две авионски несреќи. Во првиот случај, едномоторната Цесна во која се наоѓаа тој и неговата сопруга се урна кога пилотот се обиде да избегне судир со јато големи птици“, па пилотот ја избра џунглата за „слетување“. 

Ернест и неговата сопруга ја поминаа ноќта таму. Следниот ден Хемингвеј се качил на друг мал авион, кој се урнал и се запалил. И пилотот и тој во таа прилика беа тешко повредени, а некои весници ја објавија дури и смртта на Ернест. Хемингвеј излезе од џунглата со наведната глава и повредена рака, носејќи еден куп банани и шише џин велејќи: „Имав повеќе среќа отколку памет“.