Исповед на човекот кој ја криеше тајната за богатството во Острог: Да знаев што ќе ме снајде, ќе ја фрлев мантијата и ќе побегнев

фото: Beograd.in

„Да знаев што ќе ми се случи, ќе ја фрлев мантијата и ќе побегнев“, рече Митровиќ, кој во тоа време сè уште криеше голема тајна за богатството што му беше доверено за чување.

Опишувајќи ја својата средба во Острог со игуменот Леонтиј во четириесет и прва година, април, професорот Андрија Копривица вели дека тој веднаш му рекол дека „немирот тропнал на вратата на овој манастир посилен од оној во нашата проблематична земја“ и дека него лично „со снашло како ниту еден човек во земјата.“

- Верувајте ми, да знаев што ќе ме снајде, ќе ја фрлев мантијата и ќе побегнев кај моите Паштровичи - додаде Митровиќ, кој во тоа време сè уште криеше голема тајна за богатството што му беше доверено за чување .

Само неколку дена подоцна, тој ќе открие какви маки го снашле и ќе побара помош. Андрија Копривица тврди дека, игуменот Леонтија, додека сè уште размислувале што да прават, му кажал како и каде да го скрие богатството и на кој друг да му ја довери тајната.

„Заговорниците“ ја завршија својата работа во ноќта на 23 април 1941 година, само два дена пред Гестапо да влезе во Острог, а тие криеја и закопаа само дел од богатството на четири места. Никој од нив не ја откри тајната за време на целата војна, иако постоеја големи и бројни опасности сè да се открие, почнувајќи од оние кои го донесоа до Острог, го истоварија од камионот и го сместија во манастирскиот магазин, до оние кои можеа само да се сомневаат дека завршило таму.

Се чини дека Андрија Копривица, пред да замине за Цетиње со намера да открие тајна, претходно тоа го договорил со други соучесници во криењето на богатството, пред се со Митровиќ и неговиот близок братучед Петро Копривица.

Тие се согласија златото веднаш да биде пријавено кај властите, а Андрија веднаш замина за Цетиње. Три дена откако беше ископано богатството во Острог и пренесено во Цетиње, Андрија Копривица, по враќањето во Никшиќ, запре повторно во Острог за да разговара со Леонтије Митровиќ во мир. Она што му го кажа Митровиќ во таа прилика, дополнително ја потврдува решеноста на стариот игумен дури и тогаш да не му ја открие целата вистина - дека тој и Петар Копривица кријат повеќе злато: 

- Се прашувам дали таму има нешто друго скриено освен тоа што ми го кажа? - праша Копривица.

- Има околу десет или дванаесет кутии со средна големина и неколку слики кои беа завиткани во ролна.

- Кој ги донесе тие работи во Горниот манастир?

- Управник на судот со група офицери.

-Дали тој ти кажа нешто за содржината во кутиите и ролната?

- Тој само ми шепна дека најскапоцените дворски работи се наоѓаат во кутиите, а во ролната има слики од голема вредност.

- Зошто не ми кажа за тие скапоцености во исто време кога ми кажа за оние што беа во долниот манастир?

- Бев убеден дека тие негативци нема да го сквернават манастирот во кој почива нашиот популарен светец со векови. И дури и да ви кажев, како што добро знаете, немаше да можеме да сториме ништо затоа што немавме време. Едвај успеавме да го направиме тоа што го сторивме

- По враќањето, проверивте дали зеле сè?

- Не требаше да проверувам. Додека ме држеа на дождот, видов со свои очи кога кутиите и сликите од Горниот манастир се пренесуваа од патничките автомобили кон камионите што стоеја пред магацинот. 

Кралот Петар Втори Караѓорѓевиќ бегајќи од Белград на почетокот на април 1941 година со себе зеде злато, државни пари, уметнички дела, но и трите најголеми христијански мошти - раката на Свети Јован Крстител, иконата на Мајката на Бог Филермос и делови од Светиот крст. Поголемиот дел од тоа богатство, што кралот не можеше да го понесе со себе, остана во манастирот Острог и околината на Никшиќ, и многумина се бореа за тоа оттогаш.