Наташа Беквалац за животот на самохрана мајка: Повеќе не живееме во родниот град, туку само ги лижев раните

Српската пејачка Наташа Беквалац го поминува времето со своите ќерки Хана и Катја, опкружени со љубов и топлина на родителите и сестрите. Наташа наоѓа во сè нешто добро, па ја доживеа пандемијата како своевидна школа на животот. Таа вели дека повеќе не живее од денес за утре, како порано, но нејзините деца и неизмерната љубов кон нив ѝ го покажуваат патот.

Вие не сте во медиумите долго време. Зошто решивте да се „пензионирате“?

Фактот дека сум јавна личност и дека се појавувам во медиумите е последица на моето занимање, последица на моето вклучување во музиката. Затоа сакам да се појавувам во медиумите само кога има причина за тоа, само кога имам нешто ново да и презентирам на мојата публика. 

Како се чувствувате во врска со вирусот kovid-19?

Веќе скоро една година, здравјето на моето семејство е најважно за мене, поради што постапувам во согласност со ситуацијата. Мојот живот се смени многу, бидејќи не ја вршев својата работа скоро една година, но и во оваа ситуација ја гледам убавата страна на сè и уживам.

Колку оваа ситуација влијаеше на вас, на вашето семејство и на вашата работа?

Бидејќи живеам со моите две ќерки, мислам дека се создаде сосема поинаква врска помеѓу нас трите. Сфатив колку е важно, најважно, моето семејство. Повеќе не живеам од денес за утре како што живеев порано, сфатив колку ја сакам мојата работа и колку ми недостасува. Научив и разбрав многу повеќе, но за тоа некое друго време. (смеа)

Што ќе сторите прво кога сè ќе заврши?

Ќе го продолжиме животот нормално, со таа разлика што ќе ја работам својата работа, ќе патувам со мојот бенд на настапи и со моите деца на одмор.

Во колкава мера вашите деца беа информирани за сè што ни се случи и какви прашања ви поставија, со оглед на тоа дека ова е војна со невидлив непријател?

Хана е голема, ќе наполни 14 години. Се разбира, таа е свесна за сè што се случува. И таа, како и секоја тинејџерка, нема слобода да биде со своите пријатели. Катја е сè уште мала. Мислам дека најмногу ужива, бидејќи целото внимание е свртено само кон неа.

Вие сте многу успешна на сите полиња, но како е да се биде самохран родител на две деца?

Успехот е релативна работа, како и среќата. Улогата на мајка е секако најубавата и најважната улога во мојот живот и секој ден наидувам на проблеми и препреки. И најголем успех ќе ми биде што моите две девојчиња прераснуваат во среќни девојки и жени, самоуверени, самосвесни, остварени, образовани и подготвени сами да прошетаат низ животот. Само тогаш ќе знам дека сум успеала.

Што учите од вашите деца?

Јас навистина мислам дека Хана и Катја ми беа дадени како две најголеми учителки. Хана 2007 година, и Катја 2018 година, како целосно нова генерација наставници. Тие ме враќаат секој ден и ме потсетуваат на вистинските вредности затоа што понекогаш заборавам, тие секогаш го корегираат мојот пат и ми покажуваат каде да одам понатаму. Тоа е бесценето.

Живеете на релација Белград- Нови Сад. Кога ќе направите споредба, како би ги опишале тие два града, што ги прави посебни за вас?

Јас не живеам на релација НС-БГ. Сега сме во Белград и така ќе остане. Нови Сад беше привремено решение додека јас ги лижев раните. Се вратив во мојата база и бев поблиску до моите родители, бидејќи мислев дека во тој момент и период е најдобар за мене и за моите деца. Кога сите се опоравивме, се вративме во главниот град од истите причини.

Извор: Stil kurir

Фото: Damir Dervišagić, Zorana Jevtić