Штом влегов во манастирот заплакав, се случи незамисливото: На Острог си замислив три желби, а монахот тогаш ми го рече ова

Церебралната парализа е повреда на мозокот во раното детство што се јавува при раѓање. Во зависност од локацијата на повредата, способноста на детето да се движи може да се намали.

Церебралната парализа главно влијае на подвижноста, отежнато одење и може да влијае на секојдневниот живот на целото семејство. Постојат и други придружни симптоми, како што се болка или когнитивно оштетување. Некои деца може да имаат проблем да зборуваат или да се смеат.

Благодарение на силата на сопствената волја и волјата Божја, таа денес ја има најубавата насмевка на светот. Таа е млада и успешна жена која имала цел да го живее својот живот што е можно подобро, во согласност со нејзината неизмерна љубов кон семејството и верата во Бога.

Александра Новаковиќ, програмер и веб-дизајнер, беше гостинка во емисијата Црна хроника и автор и водителка Јелена Пејовиќ.

Ѝ била дијагностицирана церебрална парализа кога имала само 18 месеци, кога започнала нејзината животна борба, која трае до ден денес.

Како пресвртница во нејзиниот живот, таа ја наведува посетата на манастирот Острог на 12-годишна возраст, кога доживеала нешто чудесно и величествено.

- Кога имав 12 години, значи бев петто одделение, мојата соученичка Бранка Костиќ не однесе во Острог. Решив да одам со мојата сестра. Дотогаш знаев што се манастири и сето тоа, но бев толку млада и не можев да го разберам. Само почувствував потреба да одам. До денес не знам зошто, не знам како, но чувствував потреба да одам - ​​рече Александра.

Веќе откако го преминала прагот на манастирската црква, ја преплавиле силни емоции:

- Кога стигнавме во Острог, штом стапнав во манастирската црква, почнав да плачам. Сите луѓе што беа таму се свртеа. Плачев, не можев да престанам. Тоа никогаш нема да го заборавам. Ме пуштија и ми рекоа, само плачи, бидејќи има нешто што треба да излезе од тебе и ова ќе биде пресвртница во твојот живот. Тоа ми го кажа еден монах. После тоа влегов во манастирот, се помолив и пристапив кон моштите на Свети Василиј. Во тој момент почувствував како исчезнува целата болка во мојот живот, како почнувам да го сакам тоа што сум, како исчезнува целиот товар што го носев на грб, не затоа што сум сакала, туку затоа што сум морала.

Кога ги положила рацете на моштите на свети Василиј, нејзините чувства дополнително се засилиле:

- Ја стави раката врз моштите на Свети Василиј и почнав да плачам. И во таа моќ на плачење успеав да ги замислам моите три желби, кои денес, 12 години подоцна, сите три се исполнија. Во тој момент мојата прва желба беше само да можам сама да одам барем 100 метри, без да ме држи мајка ми, сестра ми или семејството. Втората желба беше во мојот живот да дојде маж кој ќе разбере што сакам, кога ќе кажам дека сакам да вежбам и сакам да се подобрам, бидејќи знам дека можам многу да постигнам во мојот живот, без разлика што имам. Третата желба беше да ја работам работата што ја работам денес и да можам самостојно да заработувам пари, да чувствувам дека имам вредност и покрај тоа што имам болест.

Во тој момент ѝ пришол еден монах и ѝ ја соопштил радосната вест:

- Кога ги кажав тие три желби, еден монах ми пријде и ми рече: „Драго дете, тие три желби што си ги замислила, не знам кои се, се разбира, не можам да ти ги читам мислите, но знам дека ќе поминат 10 години и ќе се остварат сите три желби, затоа што твоите очи велат дека ќе се остварат!“ Тој замина после тоа и јас останав сама во таа соба уште малку.

Тоа не било единственото нејзино искуство при посетата на манастирот.

- Излегов од манастирот, почна богослужбата која траеше шест часа. Кога влегував во манастирот, не можев да стојам. Откако излегов од манастирот стоев шест часа. Инаку секој ден трпев болки бидејќи секако кога ги правиш вежбите се воспалуваат мускулите, , бидејќи се активираат секако и после тоа им треба одредено време да се опорават. Но, во манастирот воопшто немаше болка, како да нема болест. Неверојатно е, бидејќи и денес не можам да го раскажам тоа по 12 години. Ова е прв пат да го кажам тоа.