Богатството исчезна без трага: Откако ветил дека ќе му остави сѐ на градинарот, на косопственикот на Ермас му „испарија“ 13 милијарди

Замислете дека, како наследник на дел од огромно богатство, цел живот живеевте во луксуз незамислив за просечниот човек, а потоа, на 81-годишна возраст, речиси случајно откривте дека сте останале без ништо во подоцнежните години. 

Па наместо удобно да уживате во староста, треба правдата да ја барате на суд? Или полошо е ако сте сиромашен имигрант на кој му била дадена можност да добие неочекувано наследство, но потоа, на само еден чекор од реализацијата на тоа неверојатно богатство, сепак да завршите без ништо?

Тие две лични драми се, имено, во позадината на приказната за исчезнувањето на личното богатство на Николас Пуех, косопственик и најголем поединечен акционер на луксузната француска куќа Ермас, кој без законски наследници планирал да остави голем дел од богатството на неговиот градинар, 51-годишниот Мароканец Абдеразак Јадил Бутрак. 

За таа цел, кога сакал да ги продаде своите 5,7 проценти од акциите - 4,9 сопствени и 0,8 од фондацијата што ја основал на негово име, чија вкупна вредност е 13 милијарди евра, открил дека исчезнале без трага. Адвокатот на Пуех не можеше да открие каде се тие и што се случило со нив, дали се продадени на некого или вратени во рамките на компанијата што е во мнозинска сопственост на холдингот на наследникот на францускиот претприемач Тиери Хермес. А не можеше ниту да докаже дека за измамата е одговорен Ерик Фрејмонд, долгогодишниот финансиски советник на 81-годишниот богаташ, кој беше пријавен пред судот во Женева. Фрејмонд се грижи за наследството на неговиот правнук Тиери Хермес од 1998 година, кога почна да ги префрла своите акции на Ермас во швајцарската банка, главната монетарна институција во земјата каде што се пресели Пуч за помали даноци. Неговиот ангажман траеше до 2022 година и одлуката на неговиот работодавец да го остави најголемиот дел од своето наследство на градинарот кој вредно се грижеше за него со сопругата и двете деца за време на пандемијата на Ковид.

„Парите на градинарот навистина пораснаа на дрво“, пишуваа тогаш медиумите за одлуката на Пуеч, која предизвика шок кај членовите на богатите кругови. На сиромашен човек и имигрант му се чинеше богохулно некој да остави дел од компанијата основана во 1837 година, која стана дел од француската историја, како наследство. Фрејмонд изгледаше како логичен виновник: во текот на тие 24 години, тој имаше одврзани раце во управувањето со имотот затоа што Пуч постојано потпишуваше бланко чекови за него. Сепак, можноста не мора да прави крадец, па судот ја отфрли жалбата.

„Огромната измама, чија жртва беше Пуч, остана неоткриена од обичните смртници“, објави судот речиси поетски, образложувајќи дека апсолутната доверба што ја ужива Фрејмонд не значи автоматски дека тој ја злоупотребил. Впрочем, акциите не исчезнаа со еден удар, туку полека со текот на годините преку суптилни финансиски трансакции кои со текот на времето е речиси невозможно да се следат. Довербата што ја уживаше Фрејмонд судот ја искористи против Пуеч. „Вие сте виновни ако сте му го довериле управувањето со толку големо богатство без надзор“, е нивниот заклучок.

Затоа, на Пуеч не му преостанува ништо друго освен дополнително да го бара виновникот, а веќе со нов адвокатски тим ја најавува тужбата. Но, можеби виновниците треба да ги бараме поблиску до нас, бидејќи како што велеше Херкул Поаро, легендарниот детектив од романите на Агата Кристи, сторителот на злосторството обично се крие во семејството.

Николас, чија мајка Ивон го носеше презимето Ермас, не е омилен меѓу членовите на тој семеен клан

Освен што го одвои својот удел во сопственоста на компанијата, тој го охрабри семејството на Бернард Арно, сопственик на модниот конзорциум LVMH, да влезе во сопственичкиот удел на Ермас во 2010 година. Напротив, семејството верува дека Николас бил тој што му го продал пакетот акции со кои Арно ја започнал борбата за преземање на компанијата бидејќи мислел дека на куќата позната по скапите чанти Биркин и Кели, свилени марами и кожени чевли и треба свежа крв. Неговото семејство, сепак, смисли стратегија која на крајот успеа да го спречи Арно да ја преземе компанијата, принудувајќи го Пуч да се повлече од функцијата член на одборот на директори. Па, ако му замериле што се обидел да воведе француски сонародник од богато семејство индустријалци во бизнис кој е во сопственост на неговото семејство веќе 187 години, како да не се лутат што толку пари ќе одат кај некој сиромашен имигрант од Мароко. 

Зарем не би било подобро тие 13 милијарди евра или шест милиони акции да ги поделат меѓу себе и со тоа да ја зацврстат сопствената позиција? Останува да видиме. Николас, се разбира, нема да заврши во милостина бидејќи има вреден недвижен имот и имот што може да ги заработи сите тие пари. Единствениот вистински губитник е Абдеразак Џадил, кого Николас одлучил да го посвои за полесно да му остави наследство: остана без ветените пари, како и без имотите во Маракеш и Монтре во вредност од пет милиони евра.

Фото: Јутуб принтскрин