Дека е смешно, секако е: Но сепак постарите знаеле...

Дел од машката облека што штити од зимата. Тоа им било познато на жителите на Динарскиот појас на централна Босна и Црна Гора, особено на оние кои живееле во високите планини. Девојките плетеа по едно парче, од чиста рунска волна и ја носеле како мираз со друга облека (кошули, ракавици, чорапи). Тие ги изведоа шарите како тепих, со пресврти од повеќебојна волна плетена на пет игли. Некои плетеле по должина, некои попречно, но не знаеле колку е доволна должината и ширината.

Мислењата се поделени за неговото потекло. Некои тврдат дека „накурњакот“ на Бјелашница е стар со векови, а други го застапуваат мислењето дека накурњакот пристигнал на Бјелашница од Чемерно кај Гац и дека во Бјелашница бил усвоен како нивен изум. Сè уште може да се најде на Купрешката висорамнина, што е сосема веројатно бидејќи таму може да дува студен ветер како никаде на друго место. Во Бјелашница многу брзо стана популарен и е составен дел од локалниот фолклор, па, велат, девојките го носеле кога се венчавале. 

Се плете во сите бои и дезени, а меѓу девојките имало и натпревар која ќе исплете најубав. Постапката за преземање на мерката се викаше чепкање. Без чепкање, неговата должина би се плетела по желба на плетачот, а корисникот подоцна би ја приспособил на мерките.

Досега не е забележано дека некогаш бил исткаен накурњак кој бил прекраток и претесен. Се плетеа главно голем број (бидејќи според истражувањата, Босанците се познати по „големина“)

Денес на туристите им се нуди како сувенир.