Драго од Параќин 12 години го одгледувал детето на својот брат мислејќи дека е негово: "На славската трпеза дознав што ми правеле најблиските зад грб, па одлучив..."

Драго Петровиќ од Параќин со години живеел живот што изгледал мирен и исполнет. Скромен, вреден и посветен на семејството, работел како мајстор во локална занаетчиска работилница. Слободното време го поминувал со сопругата Марија и нивниот син Лука, момче за кое верувал дека е плод на нивната повеќегодишна љубов.

Но, како што знае судбината да ги преврти и најцврстите темели, една реченица изговорена во афект го срушила сè.

Заслепен од доверба – години љубов и среќа

Драго и Марија се запознале уште во средно училиште. Тој – тивок и вреден, таа – насмеана и друштвена. Нивната љубов била крунисана со брак, а по години борба за потомство, се родил Лука – здраво и весело момче кое растело опкружено со љубов. Драго бил татко за пример. Од пелени до школски приредби – Лука ја имал неговата целосна посветеност.

Сите говореле дека „е плукнат татко“, иако Драго никогаш не можел да ја пронајде сличноста со останатите членови од неговото семејство. Тоа останало неискажана сенка – сè додека не станала причина за семејна трагедија.

Една реченица што промени сè

На семејна слава, во алкохолна расправија меѓу Марија и братот на Драго – Зоран, била изговорена реченица која засекогаш ќе го обележи неговиот живот:

„Знаеш ти многу добро чие е тоа дете што го одгледуваш!“

Иако се обидоа да ја замолчат изјавата со насмевка и пијанство, Драго таа ноќ го изгубил мирот. Сомнежот го натерал срцето да ја бара вистината – а таа пристигнала студена и сурова.

ДНК тест – вистината на хартија

Тестот кој Драго го направил во тајност го потврдил она што не сакал да го знае – тој не бил биолошкиот татко на детето кое го одгледувал 12 години. Уште потешко – Лука бил син на неговиот роден брат.

Марија, соочена со доказите, признала дека имала кратка врска со Зоран во периодот кога таа и Драго биле „на пауза“. Бременоста веднаш му ја припишала на Драго, сакајќи да го задржи. Зоран не негирал, но ниту прифатил одговорност.

Расцеп во семејството – но не и во татковството

Во еден момент Драго ја изгубил довербата во сопругата и братот, но не и љубовта кон детето. Марија ја избркал од куќата, со Зоран ги прекинал сите контакти. Но Лука – него не можел да го напушти.

„Тој не е виновен. Тој е мој, моја крв. Јас го одгледував. Никој не може да ми ги земе тие 12 години“, изјавил Драго за локален весник.

Лука, кога ја дознал вистината, му рекол нешто што го составило скршеното срце на Драго:

„Никого освен тебе нема да викам ‘тато’.“

Животот по вистината

Драго денес живее посмирено, повлечено. Не зборува многу за минатото. Но неговото татковство никој повеќе не може да го оспори. Тој останал покрај детето кога најблиските го предале.

„Тие ме изгубија мене. Јас не изгубив дете“, вели тој.

Оваа приказна не е само за предавство. Таа е сведоштво за силата на љубовта – дека крвта не мора да биде посилна од срцето, и дека вистинското татковство не се мери со гени, туку со секој ден минат со дете.

(Забелешка: Сите лични податоци се изменети за заштита на идентитетот на малолетникот. Вистинските имиња се познати на редакцијата на Стил курир)