Ѓорѓе ја изградил најубавата вила во Србија и ѝ ја оставил во наследство на својата слугинка: Што се случило во неа сè уште се раскажува

Вилата на земјоделскиот имот Јервин во Књажевац е изградена во 1930-тите на раскрсницата што го формира крајот на улицата Гробљанска и раскрсницата што води до гробиштата. 

И покрај својата донекаде морничава локација, вилата е ремек-дело на архитектурата на овие региони и донекаде потсетува на „фантастичните замоци“ што биле изградени пред неколку децении низ Европа. Според некои податоци, вилата е изградена во 1939 година, непосредно пред Втората светска војна. Ja изградил познатиот кафaнџија и хотелиер од Књажевац и Белград, Ѓорѓе - Ѓока Цветковиќ, како симбол на неговата моќ, за речиси милион динари во тоа време, што била огромна сума. Цветковиќ ја поседувал познатата белградска таверна „Коларац“ некаде во близина на Народниот театар, а благодарение на договорите со владата кои биле многу профитабилни, бил и голем воен донатор. Исто така, тој беше ексклузивен претставник на „Плзенското пиво“ од Чехословачка. Тој беше заинтересиран и за кинематографија и беше еден од нејзините пионери.

Самата вила е изградена на ридот Џервин. Имотот на кој се наоѓа некогаш му припаѓал на таткото на Ѓоковиќ по име Таса, кој бил познат трговец од Књажевац. Ѓорѓе не го избрал стилот на замокот од Западна Европа случајно, бидејќи самиот често одел во Пилзен за зделки и престојувал во блискиот спа центар Карлови Вари (Карлсбад), дружејќи се со финансиската елита на Европа во тоа време.

Луксузната зграда со бордо декорации на белата фасада има два ката со тремови со балустради. Најистакнатиот дел е секако видиковецот, односно кулата, која е заснована на романтичниот стил од 18 век.

Внатрешноста беше опремена со најмодерен и најлуксузен мебел, како и чешки санитарија со глинени печки. Вилата, која имала сопствен водовод, пумпа и канализациски систем, била опкружена со декоративен ѕид висок три метри, а околу него биле засадени најдобрите сорти лозја. Лозјето се простира на површина од 85 ари.

За време на бомбардирањето, но по ослободувањето, партизаните се преселиле во неговата празна вила, а зградата била претворена во главна команда.

Сепак, многу брзо сопственикот на белградско кафуле се појави во Књажевац на вратата од својата стара куќа! Тие велат дека тој енергично се појавил пред партизаните, барајќи да му се врати имотот.

Охрабрени, партизаните го исфрлија надвор. Наводно, поголемиот дел од Књажевац молчешкум ги оправдувал и ги разбирал оние што го исфрлиле.

Сепак, пресвртот што следеше изненади многумина!

Упорниот сопственик на кафеана се јавил некому во Белград, и по неколку дена пристигнала депеша дека вилата треба да се испразни и да му се врати на сопственикот. Потписот на депешата беше толку убедлив што партизаните наврат-нанос ја презедоа работата и веднаш се иселија.

Чиј потпис беше тоа сè уште е тајна, а мештаните се сомневаат дека командата дошла од Моше Пијада, Ѓилас или дури и од самиот врв.

Вистинскиот сопственик се преселил во својата куќа каде што живеел мирно до својата смрт во шеесеттите години од минатиот век. Скромен погреб беше организиран од жената- слугинка што ја наследи куќата. Сепак, во децениите што следеле, не можела сама да ја одржува вилата, па ја претворила во луксузен хотел наречен Вила Џервин.

Денес, за жал, Вила Џервин е напуштена и запуштена, а внатре живеат само крзнени норки и ласици. Иако е прогласен за недвижно културно богатство, е заборавено и станува сè потешко да го издржи тестот на времето.