Испи сè, умре во мизерија: Својата селска куќа ја претвори во кралски дворец, ама џабе

Стереотипите нè спречуваат да живееме како што сакаме. Но за некои луѓе, креативниот потенцијал е толку силен што ги преминува сите граници и им дозволува да бидат тоа што сакаат.

Токму таква е приказната за овој вистински талентиран мајстор, кој со своите златни раце ја претвори својата селска куќа во кралска палата.

За жал, тој веќе не е жив, а повеќето од неговите креации денес може да се видат само на фотографија. 

Владимир Акулов започнал да твори како дете - од дрво правел играчки, статуетки и секакви други мали предмети. Потоа ги продавал, а така тој и неговата мајка успеале да преживеат во тешки времиња.

Додека служел војска, Владимир бил сведок на цунами и единствено тој се спасил од него во 1952 година. Бранот го однел во морето, но среќникот го забележал екипажот на бродот што минувал.

По завршувањето на службата, Владимир започнал да се занимава со резба. На почетокот правел мали детали за украсување на домот, но подоцна тој самиот направил мебел. 

Тој самиот имал многу тежок, бунтовен карактер. Кога се случил тежок период во работилницата за мебел и работниците веќе не биле задоволни од своите плати и условите за работа, тој започнал да штрајкува.

Гласините за ова стигнале до Москва. Работите требало да се поправат, но малку подоцна тој бил затворен четири години под лажни обвиненија - наводно за удирање на човек со својот мотор. 

Во затворот, веднаш дознале за златните раце на мајсторот и се обиделе да го натераат да работи во вилите на високи советски функционери.

Владимир одбил, а тоа му предизвикало многу проблеми, вклучително и тепање. Затоа е пуштен од затвор, во лошо здравје. 

Владимир бил оженет четири пати. Една од неговите жени починала, другите го напуштиле не можејќи да го издржат неговиот тежок карактер. Од различните жени, тој имал две деца, момче и девојче.

Таткото на Владимир бил сликар по професија, но умеел да ги репродуцира сликите на големи уметници со неверојатна точност.

Затоа во внатрешноста на замокот што го изградил, тој користел дела на неговиот татко, како и дела на неговиот пријател - уметникот Виктор Курус. 

Така, во 70-тите години на минатиот век, Владимир започнал да го претвора својот дом во мини-Ермитаж. 

Кога се исполнил сонот за талентираниот човек и ја завршил палатата, веста за прекрасната куќа се проширила не само низ Советскиот Сојуз, туку и во Европа.

Во неговиот дом се чува тетратка за посети, каде што може да се најдат записи на француски, германски, англиски и други јазици.

Германците дури го поканиле да ја сподели тајната на неговата изработка со други.

Му понудиле да направи училиште каде што сака, во Советскиот Сојуз или Германија.

Во тој момент, Владимир се нашол под лупа на локалните власти, кои го натерале да ги одбие Германците и му ветиле дека ќе изгради свое училиште, па дури и му покажале готова просторија.

Но, во моментот кога ги прекинал преговорите со странците, официјалните лица едноставно му се насмевнале и му рекле дека немаат пари за тоа. 

Ова веројатно била причината зошто Владимир пропаднал.

Едно време учел неколку млади момчиња на својот занает дома, но потоа фрлил сè и почнал да пие.

Се појавиле и пријатели - алкохоличари, а и неговиот син обожавал да пие. 

Постепено, гламурозната, кралска палата започнала да се занемарува и напушта, станувајќи валкана и неодржувана.

А, самиот Владимир влечел таму кучиња скитници и мачки, што исто така не придонесле за чистота. 

Мајсторот починал на 83-годишна возраст, а неговиот син постепено ги продавал делата на неговиот татко за да купи пијалок.

Денес од убавата куќа нема скоро ништо.

Извор и Фото: pochivkata.blitz.bg