Како Ричард Бартон ја трпел „досадата на гости“ кај Тито и Јованка, а што го развеселило?
„Тито е здодевен, а Јованка има селски изглед и „погубна насмевка““, меѓу другото напишал познатиот актер Ричард Бартон во својот дневник опишувајќи ги своите домаќини на Бриони, кои ги посетил во друштво на Елизабет Тејлор во 1971 година на повод на филмот „Битката на Сутјеска“.
Бартон забележал дека Тито и Јованка живеат во неверојатен луксуз, неспоредлив со ништо друго што тој видел, дека Тито изгледа малку се плаши додека го хранел слонот и успеал да разговара со него што мисли за Сталин.
Исто така, Бартон бил изненаден од тоа колку е голема мадам Јованка, како што ја нарекува во дневникот, и како Тито е толку „мал и нежен“, а освен тој стомак, ситен. Неговите чекори биле исто така кратки, а раката што му ја подаде на Бартон за вовед, исто така, како што наведе, мала, пренесуваат медиумите.
Ова се деталите од мемоарите на Ричард Бартон, за кои пишува Јутрањи лист, неодамна објавија домашните портали, а потоа на социјалните мрежи се појави и дискусијата за тоа дека Бартон не бил особено импресиониран од Тито.
Познатиот пар дошол во Југославија со цел Бартон да се подготви за улогата на Тито во филмот „Битката за Сутјеска“. Тој го опишал своето дружење со Тито во неговите дневници објавени од Универзитетот Јеил пред десет години.
„Стигнавме безбедно и возевме со автомобил Мерцедес-Бенц до и низ Пула, каде што не чекаше бродот. На аеродромот не чекаше маса фотографи, новинари и ТВ луѓе. Вообичаени прашања - Какво е чувството да се игра голем човек?, Колку знаете за Тито?. Ни дадоа вила недалеку од Титовата. Многу топло - нема клима. Мадам Броз не пречека во вилата. Крупна жена со многу селски изглед и крајно шармантна со погубна насмевка. Ни понудија канапе (кои ги јадев, отстранувајќи го лебот) и шампањ, што го одбив и вкусно турско кафе, кое не го одбив“, иронично напиша Бартон.
Тој го опиша први август 1971 година како „долг и пријатен ден кога Тито го прашал за сценариото за филмот“.
„Реков дека мислам дека тој е недоволно застапен во него и дека треба да биде посилен, а улогата е премала.
Според Бартон, Тито се согласил со него, а идејата му се допаднала и на режисерот.
„Можеби ќе имам нешто подобро и повеќе да направам отколку само да стојам наоколу и да изгледам како „човек на судбината““, забележа Бартон во своите мемоари.
Прославениот актер го изнервирала нервозата со која ги служеле слугите, а имал и свои впечатоци за начинот на живот на доживотниот претседател на социјалистичката држава.
„Малку ме изнервира нервозата со која вработените не послужија сите. Тито и Јованка живеат во неверојатен луксуз, неспоредлив со се што сум видел. По ручекот, со претседателот разговаравме многу за војната, а особено за Сутјеска. Го прашав дали му се допаѓа Сталин. Долго чекаше на одговор, а на крајот рече дека „му се допаѓа, односно му се восхитува како политичар, но не го сака како маж“.
Опишувајќи го возењето со Тито во кабриолетот „Линколн континентал“ до малата зоолошка градина на Бриони, кое завршило со судар затоа што Тито ја дупнал гумата додека возел по остар чакал, познатиот актер забележал голем број интересни детали.
„Веднаш, на педесетина метри од куќата, возејќи преку многу остар тротоар, ја дупна предната десна гума. Наместо да го запре и изгасне моторот, тој ги крена вртежите и ние се грчевме околу десет секунди кои ги кршат нервите. Го оставивме автомобилот и отидовме пеш во мала зоолошка градина со слон и козорог, газели... Одеднаш изгледаше многу старо и уште помало по инцидентот со автомобилот, но набрзо повторно остаре, самоуверен. Изгледаше дека малку се плаши од слонот додека го хранеше“, напиша Бартон.
Последен пат го спомнува Тито во својот дневник на 2 август 1971 година
„Во 9:30 видов еден човек за односи со јавноста кој ми поставуваше многу прашања зошто го правам сето тоа. По којзнае кој пат наизуст повторив „голем човек“, „одлична можност“, „се надевам дека можам да се правдам“... Всушност се надевав дека ќе можат да ми ја поправат правдата. Дај ми ги алатките, па јас ќе продолжам со работата. Ако Елизабет Тејлор, всушност, не беше воодушевена од моќта и славата на сето тоа, ќе направев се од себе да застанам и да побегнам - тоа е огромен напор да се издржи досадата - особено бескрајните преведени разговори. „И Тито и Мадам Броз раскажуваат долги приказни, кои не им дозволуваат на преведувачите да ги прекинат, па по завршувањето на последната не му е грижа за што зборуваат“, заклучил Ричард Бартон.
На Тито му беше мило кога умре баба му
Гледањето на Тито од страна на Бартон многумина го коментираа како израз на љубомора, бидејќи Елизабет Тејлор уживаше во неговото друштво. Во еден дел од дневникот, Бартон бил разоткриен од Тито кога на англиски изјавил дека му било мило кога умрела неговата баба. На прашањето на Елизабет Тејлор „зошто“, Тито одговорил: „Бидејќи тоа значеше дека престана да ме тепа… Беше мала, но силна и секогаш лута“.
foto: Instagram
