Најголемата грешка што ја прават жените во бракот, а ако го направат ова - љубовта е завршена: тврди познат психолог

Погледнете која е, според Фројд, најголемата грешка што ја прават жените во бракот.

Понекогаш една реченица допира подлабоко од сто книги за семејна психологија. Реченица што не само што ја читате - туку ја чувствувате, некаде во сопствената тишина. Ја слушате еднаш и одеднаш сликите се редат пред вашите очи: вашето детство, гласот на вашата мајка, нечиј поглед на масата, шепот зад затворена врата, полуизедена вечера и двајца луѓе што лежат еден до друг, но повеќе не се заедно.

„Кога луѓето се венчаваат, тие обично престануваат да живеат еден за друг, како што некогаш живееле. Наместо тоа, тие живеат еден со друг - за некој друг. А сопругот наскоро има опасни соперници: домаќинството и детската соба.“ - Зигмунд Фројд

Љубов што станува тишина

На почетокот, сè е лесно. Љубов, страст, смеа до доцна во ноќта. Ветувања дека секогаш ќе бидеш тука - да споделиш сè, од кафе до соништа. А потоа доаѓаат годините. Во куќата се појавуваат нови работи: лулка, шишиња, сметки, куп алишта за перење. И има тишина - не онаа меката по дождот, туку тешката, исцрпена тишина на двајца луѓе кои молчат затоа што немаат сила за зборови.

Тогаш започнува најтешкиот дел - живеење покрај некој што го познаваш напамет, но повеќе не го разбираш. Секојдневниот живот полека ги голта дури и најубавите ветувања, претворајќи ги во обврски. Едниот бара внимание, другиот мир. Едниот молчи, другиот плаче сам за себе.

И така „ние“ станува „ти и јас“.

„Неуспешен брак е кога двајца луѓе го поминуваат животот сеќавајќи се како се смееле порано.“ - Мишел де Монтењ

Кога љубовта се претвора во замор

Порано воспоставуваа контакт со очите. Тој ѝ ги бакнуваше рацете, таа внимателно му ги пеглаше кошулите.

Денес - количка, пелени, недостаток на сон, одговорности.

Жената влегува во нова реалност, а мажот губи место. Не затоа што некој е лош, туку затоа што немаат сила. И често - дури и немаат време да си објаснат еден на друг што се случило.

Понекогаш тој не знае дали чувствува тага, досада или љубомора кон „третото“ дете. Тој повеќе не е центар на нејзиниот свет, и ако таа не го разбира тоа, почнува да се повлекува. А таа? И таа е уморна и ѝ треба рамо. Само некој да каже: „Тука сум. Со тебе сум“. Без критики, без список на обврски, без болна тишина.

„Бракот не е заедница на двајца совршени луѓе. Тоа е заедница на двајца уморни, ранети, понекогаш нервозни луѓе - кои сè уште одат напред.“ - Карл Роџерс

Најголема грешка

Најголемата грешка што ја прават многу жени е тоа што, со текот на времето, престануваат да бидат жени - и стануваат мајка на сите.

Куќата, обврските, грижите... и нежниот, насмеан, љубезен исчезнува.

Фројд рекол: „Жената го губи мажот кога тој станува список на обврски, а не извор на инспирација“.

Истото важи и обратно - мажот ја губи својата сопруга кога повеќе не ја гледа во неа онаа за која некогаш можел да остави сè.

Бракот не пропаѓа затоа што луѓето стануваат лоши. Тој пропаѓа затоа што стануваат различни и се преправаат дека се исти. Затоа што молчат кога треба да зборуваат. Затоа што чекаат да биде „како порано“, наместо да научат да сакаат „сега“.

Семејната среќа не е во совршенството, туку во способноста да се започне одново секој ден.

Кога ќе се сетите зошто сте ја избрале токму таа личност

Многумина се откажуваат затоа што мислат дека повеќе не се сакани. Но, ако само се сетите за момент - некогаш сте се избрале еден со друг. Не поради пари, не поради навика, туку поради чувството дека сè е поедноставно со таа личност. Таа леснотија не исчезнала. Таа е само преплавена од замор, работа и неизговорени зборови.

„Парадоксот на бракот е што се жениме со една личност и живееме со друга - затоа што двајцата се менуваме. И тоа е во ред, сè додека тие промени не создадат ѕид меѓу нас.“ - Џон Готман

Понекогаш е доволно да се погледнеш себеси поинаку - не со очите на оние што ги бројат грешките, туку на оние што се сеќаваат на смеата. Затоа што ако некогаш можеше, можеш и сега. Не како во филмовите, туку на мој начин. Потивко, позрело, пореално.

Вистинско семејство

Семејството не е бојно поле. Тоа не е натпревар за тоа кој работи повеќе, туку заедница на оние што остануваат кога е најтешко. Не мора да бидете совршени - доволно е само да бидете таму. Да слушате, да простувате, да се заблагодарувате, да видите што сè уште постои, а не што недостасува.

И тогаш започнува вистинската љубов. Не огномет, туку тлеечка светлина — постојана и мирна.

Дом каде што никој не победува, бидејќи никој не е непријател на никого.