Папата Франциск прв ја постави жената на висока функција во Ватикан: Им даде право на глас, но се спротивставуваше на ОВА до последен здив

Пред да ги затвори очите засекогаш на 88-годишна возраст, папата Францис остави неизбришлива трага во историјата на Католичката црква. Иако останал доследен на ставот дека свештенството останува резервирано за мажите, неговите одлуки засекогаш го смениле начинот на кој црквата гледала на жените.

Папата Францис спроведе важни реформи кои им дадоа на жените глас и право активно да учествуваат во црковниот живот - колку што конзервативните кругови го оспорија тоа.

За волја на вистината, таа борба започна многу пред да не напушти врховниот поглавар на Католичката црква. Во 2002 година, во длабока тајност, седум жени беа ракоположени за свештеници во Германија, а овој потег беше еднаков на бунт. Настанот се случил на реката Дунав, во меѓународни води, со цел да се избегне јурисдикцијата на епископите. Нивните имиња не биле запишани во црковните книги, но нивните дела одекнале низ целиот свет. Желбата да се служи на Бога и на луѓето била посилна од црковните правила. Движењето растеше, и покрај заканите за екскомуникација, и денес брои над 250 жени ширум светот.

Папата Францис беше првиот лидер кој отворено ја призна потребата од промени. Иако не дозволуваше жените да станат свештеници, тој го препозна нивниот „драгоцен придонес“ и презеде голем број чекори кон нивно поголемо учество во црковните работи:

Во 2021 година, со декрет, тој им дозволи на жените да читаат молитви и да се причестуваат, што дотогаш беше формално резервирано за мажи, иако жените во некои цркви веќе го правеа тоа.

Конзервативните бискупи повеќе не можат да ги спречат жените да ги извршуваат овие свети дела, бидејќи се направени промени во канонскиот закон.

За прв пат во историјата, на жените им беше дозволено да гласаат во Синодот на бискупите, телото на Ватикан кое носи клучни одлуки за иднината на црквата.

Назначувал жени на високи позиции во Ватикан. Во 2020 година, Франческа Ди Џовани стана првата жена што ја извршуваше функцијата заменик министер во Државниот секретаријат на Ватикан, што е еквивалентно на Министерството за надворешни работи.

Тој го прошири правото на глас на 70 не-свештенички членови на верската заедница и предложи половина од нив да бидат жени и млади луѓе.

Нивните врати се уште се затворени.

Но, борбата не е завршена. Додека во целиот свет жените продолжуваат тајно да се ракополагаат, Ватикан останува цврсто на својот став - „Вратата е затворена“.

И покрај реформите на папата, црквата сè уште ги екскомуницира жените кои се осмелуваат да носат свештеничка облека. Ен Тропеано, католик од САД, го слушнала Божјиот повик да стане свештеник, но знаела дека ќе биде екскомуницирана.

„Тоа е трогателна тема. Луѓето не се подготвени ниту да ја разгледаат можноста жените да бидат повикани на свештенството“, вели таа.

Нејзиното решение? Таа одржува миси и покрај забраната, со поддршка на верниците кои веруваат дека црквата предолго е во рацете на мажите и и се обраќаат со отец Ен.

Слично е и во Колумбија, каде што 72-годишната Олга Лусија Алварез слави миса во оддалечените места каде што нема машки свештеници.

„Како можат да кажат дека се единствените претставници на Бога на земјата? Немаат срам“, вели таа, алудирајќи на серијата скандали за сексуална злоупотреба што ја потресоа црквата.

Мрежата на женски свештеници е се посилна - во Јужна Африка, Колумбија, САД, па дури и во некои делови од Европа. Иако црковните закони не ја признаваат нивната служба, верниците доаѓаат кај нив, се исповедаат и се причестуваат. Нивното постоење е знак дека промената доаѓа - макар и бавно.

Папата Францис, колку и да беше револуционер во некои области, не ја отвори вратата за женските свештеници. Но, она што го остави зад себе е непобитно – пукнатините на „витражниот таван“ се направени, а низ нив пробива нова светлина.