Бог дава луѓето користат, но сè се враќа: Тажна приказна на еден старец ќе ви ги отвори очите

Се немаше Бог знае што, но срцето беше задоволно од тоа што го има. Срцето беше полно со љубов од која се раѓаше почитта кон луѓето. Таткото беше татко, мајката - мајката, а детето - дете. А денес? Не треба премногу да зборувате, сè е познато, вели тој.

„Беа, потоа поминаа, а потоа повторно дојдоа некои тешки времиња, синко!“, Старецот ја започна својата приказна, со намера да го пренесе своето животно искуство и да научи барем некого на важна животна лекција.

„Колку што знам, животот отсекогаш бил тежок, но порано беше полесен за живеење. Се немаше Бог знае што, но срцето беше задоволно од тоа што го имаше.

Сега сè повеќе луѓе се мијат со своите солзи, бидејќи за некои, среќата е само концепт или бајка. Ако ме прашате, сине, не чувствував трошка радост и мир долго, долго време.

Долго време не се смеев, сине, знаеш тоа, од срце смеење.
Ме прашувате за деца? Тие се добри со мене, нека бидат живи и здрави! Секој има свои деца и животи. Доаѓаат кај мене и ме посетуваат колку што можат, ми даваат колку што можат. Седам тука и гледам низ прозорецот некаде со часови, а ако ме прашате каде,  дури ни јас не знам!

Но, гледам и чекам, и кога ќе ги видам слатките лица на моите деца, како да ми светнува сонцето. Иако, ретко ми светнува. Тие ми кажуваат дека имаат премногу обврски и секогаш брзаат.

Запомнете, Бог дава, а луѓето користат. Сепак, тој ни даде и ни остави нешто добро, а тоа е дека сите ние сме деца и дека ќе бидеме нечии родители. Дека сме млади денес, утре стари. Дека сме силни денес, утре слаби. Дека сме здрави денес, а за утре кој знае?

Порано бев млад и силен. Бев исто така среќен и енергичен. Мајка ми и татко ми ме чекаа мене, сега јас чекам. Затоа, не заборавајте сине, сè се враќа! “

Извор: Mediji
фотографија:PIXABAY