„Бог рекол мажот и жената да се дополнуваат, а не таа да биде покорна“: Вака зборуваше Владета Јеротиќ, еве зошто

Во едно од неговите предавања во Ниш во 2014 година, Владета Јеротиќ се осврна на голем број теми кои се однесуваат на машко-женските односи, родителството и бракот.

Тој ја посвети својата долгогодишна работа на истражување за бракот, семејството и развојот на детето. Неговите теории често се цитираат кога се покренуваат овие теми.

Некои од неговите мисли многумина ги сметаат за традиционални и тешко издржливи во денешно време, меѓутоа, мудроста на познатиот психијатар сепак ќе им помогне на многу луѓе со нивните сомнежи кога станува збор за создавање семејство.

Страв и бременост

Владета го раскажа чувството на страв што понекогаш се јавува кај жените уште пред бременоста, што има пресудно влијание врз развојот на бебето и доењето. Притоа, тој истакна дека по тешките породувања се раѓа дете со чувство на страв, коe може да остане трајно.

Тој вели дека ако жената долго време се плашела пред да се омажи, треба да се обиде некако да го ублажи или излечи тој страв пред бременоста, бидејќи пренаталната психологија покажала дека стравот на жената се пренесува на плодот, а детето почнува да се плаши уште во утробата. И после тој страв влијае на млекото.

Јеротиќ верувал дека треба да се дои и дека мајчиното млеко нема замена. „Сепак, тажно е кога не доите, што не значи дека нешто нема да биде во ред со тоа дете, но му треба мајчино млеко. Дури и во Америка, со сета своја наука, не успеаја да создадат замена достојна за мајчиното млеко“, рече тој.

„Она што жената го чувствува додека е бремена е доста важно, а тука е важен и таткото. Да, жена раѓа, носи и дои и се сметаше дека е единствената што е важна. Но, веќе не е така и не треба да биде така. Детето треба подеднакво да го сакаат мажот и жената. Не е добро ако само едниот, или можеби ниту едниот не сака, а детето е зачнато“, изјави Јеротиќ.

Страв и брак

Иако не се окарактеризираше како моралист, Владета при посетата на Ниш во 2014 година истакна дека не треба да се остане во друга состојба пред брак.

„Тоа не е добро затоа што или нема да има брак или ќе има принуден брак. Така мажот, а ова е моето искуство како психотерапевт, ќе рече 'ме уценуваше со дете'. И тоа е она што некои жени го прават. „Кога ќе им здодее после неколку години, а тој сака-несака да се ожени, а таа повеќе сакала семејство и деца отколку тој“, вели Јеротиќ.

Сепак, Јеротиќ сметал дека мажите повеќе се плашат, пред се‘ затоа што жените повеќе не се како претходните.

„Стравот постои и кај мажите и кај жените. Се чини дека мажите повеќе се плашат. Затоа што таа веќе не е покорната жена која била таква две илјади години. Па, мажите мислат дека „мајка ми беше покорна на татко ми и ништо не ѝ недостигаше“. Па, сега оваа мојава нема да биде покорна, туку бара еднаквост'. Не еднаквост, само рамноправност. Затоа што не сме еднакви. Секое дете се раѓа различно, дури и идентичните близнаци. Па, секој отпечаток од прст е различен. Зошто не уживаме во таа различност и сакаме да гледаме поле полно со различни цвеќиња и шарено виножито? Сакаме сè црно или бело, со широк спектар на бои помеѓу. И децата се различни“, вели академикот и еден од највлијателните психијатри на поранешните ЈУпростори.

Тој истакна дека верува во женската еманципација и големиот напредок, што е неизбежно, но дека, за жал, машкото балканско его сè уште тешко го прифаќа тоа и тешко го вклопува во неговиот поглед кон жената во семејството, која не може да функционира без меѓусебно почитување.

„Послушни од љубов треба да бидат и мажот и женатаеден на друг. А каде ќе прифати Балканецот да не е глава на домот како што беше толку време? И како да нема главен. Бог ги создал мажот и жената да се надополнуваат, а не жената да биде покорна. Жените ги кренаа главите и се‘ заврши засекогаш. Нема враќање назад. И не знаеме што ќе се случи во иднина".

Независност на децата

Владета во текот на долгогодишното истражување посвети особено внимание на најраниот развој на децата и важноста што ја имаат родителите во тој период.

Тој нагласи дека детето е слабо првите три години и дека мора да биде со родителите, не само со мајка му или татко му. Но, секако треба да се пофалат и оние мајки и татковци кои воспитале дете без другиот родител, дури и ако неговото стручно мислење е дека тоа не е добро.

Еден од неговите омилени примери што сакал да ги сподели со мајките на Балканот е токму оној што го научил од примерот на швајцарските родители:

„Мајката треба, научив во Швајцарија, дека Швајцарка завршува факултет, да му покаже на сопругот дека и таа може, а потоа првите три години да им ги посвети на децата. Психолозите велат дека првите три години се клучни за формирање на карактерот. Таму нашле парови кои се караат и се разделуваат. Затоа издржете барем 3-5 години да се сакате“.

Со други зборови, тој смета дека образованието е неопходно, и дека мажот не треба да се третира само како извор на приход, и нагласува дека треба да се грижи за партнерката и да ја негува љубовта во бракот, бидејќи: „Децата треба да си одат од дома“, изјави познатиот психијатар.

За разделбата што се случува кога е време за градинка и училиште, Јеротиќ вели дека разделбата е корисна, но по третата година.

Тој зборуваше и за обврските што треба да ги има детето на 3 години:

Всушност, процесот зависи првенствено од родителите. Тоа се разбира и од средината во која се наоѓа еден млад човек. Родителите се одговорни за започнување на процесот на индивидуација. Се подразбира дека секој доаѓа на светот со одредена виталност и способност да го води тој процес, а сепак самиот човек го води.

Што да се води? Водете се прво вие самите. Ако сакате да водите некој друг, водете се прво вие самите себе. Научете да се водите себеси, а потоа претпоставувам дека ќе можете да ги водите и другите. Едната страна не е добра, онаа ако секогаш оставаат другите да не‘ водат. Тоа не е добро, затоа што тогаш родителите се тие кои прекумерно не водеа надвор од времето кога мажот треба да почне да се води.

Обврските што им се даваат на децата на тригодишна возраст се многу важни. Да не речам премногу рано, но детето до тригодишна возраст треба самостојно да извршува некои обврски. Секако, ако се претстави добро, може да биде пофален. Децата треба да бидат пофалено дури и кога не го направило она што треба. До трета, четврта година, што се вели, децата секогаш треба да се фалат. Ако нешто не прават добро, покажете им по втор пат, трет пат, а потоа кога ќе го направат добро, пофалете ги. Ако не им оди, воопшто не треба да ги карате, туку само покажете им повторно, пренесува Espreso.rs

Фото: Youtube - screenshoot