Добил 40.000 евра отштета бидејќи му било досадно на работа: И ова го има!

Еден човек мислел дека заслужува компензација поради досадната природа на неговата работа и на крајот успеал да извлече 40.000 евра како компензација...

Сите сме доживеале барем еднаш кога едноставно не знаеме што да правиме со себе на работа да талкаме наоколу или да зјапаме во телефоните. Понекогаш, буквално нема што да се прави во одредени занимања, па затоа остануваме настрана, гледаме низ прозорецот, можеби се занимаваме со социјалните мрежи на компјутери или телефони и чекаме минута слатка слобода за да се извлечеме од сето тоа.

Меѓутоа, во концептот има разлика помеѓу досада и убивање, што е состојба која се јавува кога досадата преминува во депресија или болест, а тоа е сосема спротивно на исцрпеноста, која доаѓа по претераната работа која го доведува телото до границите на издржливост. Парижанецот Фредерик Деснар добил 40.000 евра компензација од својот работодавец, француски производител на луксузни парфеми.

Овој човек бил отпуштен во 2015 година, откако му се слошило и отсуствувал од работа седум месеци. Адвокатот на Неге тврдеше дека поради „пукнувањето“ тој доживеал епилептичен напад додека возел, што го предизвикало инцидентот и го оставило во кома неколку дена, оставајќи го трајно болен. Со оглед на тоа што порано беше многу зафатен работник и посветуваше апсолутна посветеност на својата работа, тој беше настрана откако неговата компанија загуби голем договор, трошејќи го своето време вршејќи работи за претседателот на Interparfums.

Три години имал работа по дваесет до четириесет минути дневно, а притоа никому не му било важно дали ќе пристигне навреме во фирмата. Тој ја опишува нејзината функција како спуштање во пеколот. Како што објави Ле Монд: „Веќе немав енергија за ништо. Се чувствував виновен и срам што земам бадава плата. Имав впечаток дека сум невидлив во компанијата“, додаде Французинот.

Виктор Билебау, адвокатот на Деснард, пред судот изјави дека постои поврзаност помеѓу работата или недостатокот од неа, со сериозно нарушување на здравјето на работникот. Во кампот за одбрана на компанијата, адвокатите тврдеа дека Деснард никогаш не спомнал дека му било досадно во текот на четиригодишниот период, додавајќи дека ако веќе немал што да прави во текот на овие години, зошто не му го кажал и тоа на некого?

Деснард потоа се жалеше до Судот за работнички права, барајќи отштета од 360.000 евра. И покрај тврдењето на компанијата дека Деснард не се пожалил за време на неговиот престој во фирмата, судот се согласи дека убиството во поимот може да се конституира како форма на вознемирување на работното место, додека оваа одлука беше потврдена од Апелациониот суд во Париз.