Ебеновците од планетата Серпо: Ја посетиле Земјата и однеле наши на нивен терен- и еве што виделе

Овие мејлови го детализираа постоењето на програма за размена меѓу Владата на САД и Ебенс - вонземски суштества од планетата Серпо од ѕвездениот систем Зета Ретикули. Така, програмата беше наречена Project Serpo.

Изворот се претставил како пензиониран државен вработен, тврдејќи дека учествувал во посебна програма.

Почетоците на програмата се поврзани со две несреќи на НЛО во Ново Мексико во 1947 година, познатиот инцидент во Розвел и уште еден во Корона, Калифорнија.

Тој тврди дека еден вонземјанин ја преживеал несреќата и бил префрлен во Националната лабораторија во Лос Аламос. Останатите шест починати вонземјани биле ставени во замрзнувач во истата лабораторија.

Воспоставувајќи комуникација со научниците и воениот персонал, преживеаниот им ја дал локацијата на неговата матична планета и продолжил да соработува до неговата смрт во 1952 година.

Вонземјанинот давал информации за предмети пронајдени во срушеното НЛО. Еден од предметите беше комуникациски уред што му беше дозволено да го користи, контактирајќи ја неговата матична планета.

Средбата беше закажана за април 1964 година, кога вонземјански брод слета во близина на Аламогордо, Ново Мексико. По извлекувањето на телата на нивните мртви другари, вонземјаните се вклучија во размена на информации што беше спроведена на англиски јазик, благодарение на уредот за преведување на вонземјаните.

Една работа доведе до друга и во 1965 година вонземјаните се согласија да однесат група луѓе на нивната планета како дел од програма за размена.

Дванаесет воени лица беа внимателно избрани за десетгодишен престој на Серпо. Десетте мажи и две жени биле специјалисти во различни области и нивната задача била да соберат што е можно повеќе информации за сите аспекти на животот, општеството и технологијата на вонземската планета.

Тие доцнеа три години, а четири лица беа исчезнати кога конечно се вратија во 1978 година. Две лица загинале на вонземската планета. Еден маж и една жена решија да останат. Патувањето до Серпо, кое се наоѓа на 37 светлосни години од Земјата, траело само девет месеци на вонземјански брод.

Проектот Серпо е наводна строго доверлива програма за размена меѓу владата на Соединетите држави и вонземската планета наречена Серпо во ѕвездениот систем Зета Ретикули.

Дознале дека Серпо е планета слична на нашата, иако помала. Орбитира околу бинарен ѕвезден систем и има атмосфера слична по состав на онаа на Земјата.

Сепак, две сонца околу оваа планета значеа дека нивото на радијација е исто така повисоко, па дванаесетте луѓе мораа постојано да прибегнуваат кон заштита. Двајца од нив починале од компликации. Топлината била екстремна и на преостанатите луѓе им требале неколку години да се прилагодат.

Друг проблем била храната. Екипажот зел доволно храна за да им издржи две и пол години, но на крајот морало да се прибегне кон преземање домашна храна од планетата. Секој кој патувал во странство ги знае сериозните гастроинтестинални импликации од конзумирањето локална храна, но човечкиот екипаж на крајот се приспособил.

Друг проблем било должината на денот на Серпа, кој траел 43 часа на Земјата. Исто така, никогаш не се стемнувало целосно бидејќи нивното ноќно небо било слабо осветлено од помалото сонце. Екипажот имал целосна слобода да ја истражува вонземската планета и не им пречеле на никаков начин.

Геологијата на вонземскиот свет била поинаква; имало малку планини и немало океани. Имало неколку видови на растителен свет, но најмногу во близина на поларниот регион, каде што било постудено.

Имало и видови на животински свет, а некои од поголемите ги користел Ебенс за работа и други задачи, но никогаш како извор на храна. Својата храна ја произведувале со индустриски процеси, од кои имаале многу.

Жителите на Серпо живееле во мали заедници предводени од големиот град. Ним им недостигала централна власт, но се чинело дека добро се снаоѓаа без неа.

Имале лидерство и војска, но тимот на Земјаните забележал дека тие никогаш не користеле оружје од каков било вид и дека насилството било речиси нечуено. Немале поим за пари или трговија. Секој Ебенец добивал различни работи според неговите потреби.

Населението на планетата броело околу 650.000 поединци. Човечката екипа забележала дека Ебеновците биле дисциплинирани во сите аспекти од нивниот живот, работејќи според распоредот заснован на движењето на нивните сонца. Немало други цивилизации на планетата.

Нивниот метод на репродукција бил сличен на нашиот, но имале многу помала стапка на успех. Затоа, нивните деца беа многу изолирани и премногу заштитени.

Всушност, единствениот проблем на човечкиот екипаж бил кога имале намера да ги фотографираат децата. Војската ги одвратила и ги замолила да не се обидуваат повеќе.

По враќањето на Земјата, останатите осум членови на експедицијата биле ставени во карантин една година. Во овој период тие биле испитани и комплетниот извештај собра околу 3.000 страници.

Сите членови на експедицијата оттогаш починале од различни компликации поради изложеност на радијација. Не се знае судбината на двете лица кои решиле да останат на Серпа. Ебеновците не стапиле во контакт со Земјата од 1985 година.

Извор: mysteriesrunsolved.com