Каков е животот на вистинскиот Ханибал Лектор? Тој живее во самица веќе 45 години, а деновите ги поминува играјќи ја оваа игра

Роберт Модсли е сериски убиец од Велика Британија кој постигна светски рекорд како затвореник кој е во самица повеќе од 45 години.

Денес, кога сме најсвесни за менталните нарушувања кај луѓето, не можеме, а да не се потсетиме на човекот по кого е снимен филмот „When the Lambs Falling Silence“ со Ентони Хопкинс во главната улога.

Овој филм е инспириран од монструозното убиство на серискиот убиец Роберт Модсли, кој важи за најопасниот затвореник во Велика Британија.

Роберт живее 45 години во затворот Вејкфилд, изолиран во непробоен стаклен кафез, со димензии 5,5 x 4,5 метри, единствен во светот. Единствената природна светлина што ја добива е кога треба да излезе надвор на задолжителни вежби, но не одржува контакт со ниту еден од затворениците, само со шесте стражари кои го чуваат.

Единствениот мебел во неговата ќелија се маса и стол, обата од компримиран картон, а тоалетот и мијалникот се цврсто прикачени на подот. Креветот на Модсли е бетонски камен, а вратата е изработена од цврст челик, која се отвора во кафез внатре во ќелијата. Кафезот е опкружен со дебели проѕирни акрилни листови и има мал отвор на дното низ кој чуварите ги пренесуваат неговите оброци.

Роден е во Токстет (Ливерпул) во јуни 1953 година и раните години ги поминал во католичко сиропиталиште со тројца негови браќа. Неговата мајка била зависна од кокаин, а татко му имал проблеми со алкохолот. Нивниот татко со години ги изложувал на физичко малтретирање. Модсли поминал најлошо бидејќи често се залагал за своите браќа, што би го налутило неговиот татко и тој ќе го казнел построго.

Некогаш бил затворен во соба шест месеци, а единствената посета била кога татко му влегувал во собата да го претепа.

„Бевме малтретирани речиси секој ден. Речиси секогаш бевме тепани и испраќани во нашата соба“, објасни тој еднаш, велејќи дека „она на што најмногу се сеќавам се тепањата. Еднаш бев затворен во мојата соба шест месеци. Татко ми само што ја отвори вратата ме удри. Мислам дека тоа го правеше меѓу четири и шест пати на ден. Еднаш ја скрши воздушната пушка од мојот грб“.

На 16 години бил префрлен кај старател во Лондон, период во кој почнал да флертува со кокаин и марихуана. За да ја плати дрогата почнал да се занимава со проституција. По неколку обиди за самоубиство, тој бил принуден да побара психолошка помош. На лекарите им рекол дека слушнал гласови кои му рекле да ги убие родителите. Признал и дека бил сексуално злоставуван во детството.

Подоцна отиде дотаму што рече дека „да ги убив моите родители во 1970 година, ниедна друга личност немаше да умре“. Неговите жртви биле убијци и педофили. Убиваше само криминалци, ладнокрвно и брутално, невидено.

Неговото прво злосторство и единственото злосторство што го направил надвор од затворот е на 21 година. Педофил по име Џон Фарел го контактирал за секс. Фарел му покажал неколку фотографии од децата кои ги малтретирал и на тој начин го ослободил гневот на Модсли, кој многу насилно го задавил. Тој беше осуден на доживотен затвор, а експертите препорачаа дека никогаш не треба да биде ослободен поради неговите страшни психички проблеми.

Тоа беше злосторство што ќе го одведе во психијатриската болница Бродмур. Таму го извршил своето второ монструозно злосторство. Во 1977 година, тој се договорил со друг затвореник и успеале да го затворат Дејвид Чесман, осуден за педофилија, во неговата ќелија. Девет часа го мачеле до смрт.

Ова злосторство било причина тој да биде префрлен во Вејкфилд каде се сместени најопасните затвореници во земјата. Но, тоа не го спречило и во 1978 година извршил уште две убиства. Првиот од нив бил Сални Дарвуд, осуден за мачење на неговата сопруга. Го повикал во ќелијата и го избодел до смрт.

Подоцна, тој поканил уште неколку затвореници, но никој не прифатил. Затоа почнал да лови по уште една жртва и успеал да го одврати Бил Робертс, затворен поради силување на седумгодишно девојче. Модсли го убил така што му влетал остра вилушка во увото и мозокот. Официјални лица сведочеа дека тој го изел мозокот на својата жртва.

Ова никогаш не било докажано, но оттогаш Молдсли ќе биде познат како „Ханибал Канибал“. Кога Модсли се уверил дека Робертс е мртов, мирно му пришол на затворскиот чувар и му рекол дека вечерва ќе има уште двајца помалку и дека нема долго да дојдат следните убиства.

По овие злосторства, тие најдоа начин да го спречат повторно да повреди некого и изградија изолација од куршуми во подрумот на затворот. Ќелијата била наречена „стаклен кафез“ бидејќи била многу слична на затворот во кој се чувал ликот од филмот Ханибал Лектор.

Во 2000 година тој побара скратување на периодот кога треба да биде во изолација, но беше одбиен. За подобро да се справи со осаменоста, тој побарал дозвола да игра табла со чуварите или да му дадат папагал. Тој исто така рече дека доколку биде одбиен, да му дадат капсула со цијанид за да му стави крај на животот. Својот 64 роденден го помина уживајќи во играта „Call of Duty“.

Во едно интервју тој рече:

„Веќе не се надевам на ништо. Не ме интересира ниту еден од полицајците, а ним им е важно само кога ќе ја отворат вратата да се вратам во ќелијата што е можно поскоро. Мислам дека полицаецот може да застане и зборува малку, но тој никогаш не го прави тоа.. Вака се враќам во детството, во собата во која бев затворена шест месеци и ме прогонува тоа.

Оставен сум да вегетирам, да се уназадувам, да се соочам со себе, со луѓе кои имаат очи, но не гледаат и имаат уши, но не ме слушаат, кои имаат усти, но не зборуваат...“

Фото: Профимедиа/pinterest

Извор: стилкурир