Користена е со цел да ја „излуди“ жртвата: Мачењето со вода било психички исцрпувачко и оставало тешки последици

Човечките суштества низ историјата биле способни да си нанесуваат неискажлива болка еден на друг, но сепак некои од нив имале за цел да нанесат сериозни психолошки последици.

Уште од појавувањето на првите луѓе, археолозите и историчарите пронајдоа траги и записи од цел спектар на различни методи и справи дизајнирани со цел да нанесат болка - и физичка и психолошка. Меѓутоа, кога зборуваме за некои од најбруталните, се издвојува кинескиот метод на водена тортура. Иако на прв впечаток овој метод, кој вклучуваше истурање вода капка по капка на челото на жртвата, не звучи премногу сурово - научниците се согласуваат дека ова е еден од психолошки најисцрпувачките.

Тврдат дека овој психолошки болен процес после подолг временски период предизвикал појава на страв и влошување на менталното здравје.

А симптомите дополнително се влошиле во случаите кога шемата на капнување била неправилна во времето. Во тој момент, жртвата почувствува наплив на студ, измешан со напади на анксиозност обидувајќи се да го предвиди следниот пад.

Истражувачите кои се занимавале со овој вид на тортура наведуваат дека неговото дејство за потребите на истрагата е занемарливо, бидејќи поради влошувањето на менталното здравје на жртвата станува бесмислено. Затоа, тие претпоставуваат дека нејзината примарна цел била да ја „излуди“ жртвата.

Застрашувачката историја на кинеската водена тортура

Иако денес немаме многу историски записи за кинеската водена тортура, историчарите на неколку места се сретнале со терминот и неговиот краток опис. Еден од нив датира од крајот на 15 или почетокот на 16 век, кога за тоа известува италијанскиот адвокат Хиполит де Марсилис.

Легендата вели дека Де Марсилис дошол до оваа идеја додека го набљудувал континуираното капење вода на камен кој еродиран со текот на времето. Потоа решил да го примени овој метод и на луѓето.

Иако не е јасно кој всушност го измислил методот, истражувачите се согласуваат дека оваа форма на водена тортура го издржала тестот на времето. Исто така, беше забележано дека се користи во француски и германски санаториуми во средината на 1800-тите. Некои лекари од тоа време верувале дека последицата на менталните нарушувања е еден од симптомите на физичките болести, како и дека мачењето со вода може да ги излечи пациентите.

Убедени дека „сливот на крв“ во главата ги луди луѓето, лекарите и болничарите користеа „машина за капење“ за да ги ублажат последиците од загушувањето.

Исто така, на истражувачите денес не им е јасно кога терминот „кинеска водена тортура“ стапил во употреба, но она што го знаеме е дека до 1892 година тој сигурно влегол во лексиконот. Сепак, овој метод ја доживеа својата слава дури кога Хари Худини реши да го вклучи во некоја форма во својот репертоар.

Во 1911 година, познат илузионист во Англија дизајнирал специјален резервоар исполнет со вода, кој го нарекол „Кинеска ќелија за тортура на вода“. Со врзани две нозе го спуштија во водата наопаку. Гледачите го гледаа низ предниот дел на резервоарот, со завеси што го покриваа неговото чудесно бегство. Овој настап му донесе голема слава, но и го популаризираше самиот термин.

Други методи на водена тортура низ историјата

Откако Хари Худини го изведе својот импресивен подвиг, приказните за неговата моќ се проширија низ Европа. Тогаш сите имаа слушнато за кинеската водена тортура, или барем за една форма од тоа. Во меѓувреме, тортурата предизвикана од вода се шири во форма на воени злосторства во текот на втората половина на 20 век. Додека во 21 век практично беше легализиран под изговор за „засилен распит“ кој се вршеше за потребите на државната безбедност.

Според научниците, слични методи биле користени за време на Виетнамската војна, а во некои случаи и во војната против тероризмот. По тој повод испитувачите користеле т.н Вотербординг, а според многумина, целта на ваквите третмани била да се откријат ефектите на кинеската водена тортура врз луѓето.

извор: nationalgeographic.rs

фото: WIKIMEDIA COMMONS (PUBLIC DOMAIN)