Мара наследи милиони од сопругот гастарбајтер: Сè ми одзедоа луѓето што се грижат за мене, ми купуваат леб, а јас живеам во куќа без струја

Во тишината на заборавеното село Валакоње, недалеку од Болевац, се одвиваше животната приказна што воодушеви, растажи и зачуди многумина. Марија Златиќ, позната меѓу мештаните како баба Мара, беше единствената законска наследничка на милионскиот имот на својот сопруг од Австралија – а почина во 2016 година без никогаш да види ни денар од тоа богатство.

Иако ѝ припаѓале повеќе од 900.000 долари, парите за неа биле неважни. Не ги побарала, ниту ги користела, а како што тврдеше – до неа никогаш и не стигнале. Во стара куќа од кал, без струја и вода, живеела сама, опкружена со кучиња и мачки, потпирајќи се само на скромната земјоделска пензија и добрината на ретките луѓе што ја посетувале.

Нејзината приказна остана запаметена не само по големото наследство што не го искористила, туку и по мудрите зборови што ги изговорила пред крајот на животот. Остави силна порака за скромноста, достоинството и изборите што самата ги правела – дури и кога другите се обидувале да ја измамат.

„Точно е дека го добив тоа наследство, но од него немам ни денар! Кога дознав дека ми починал сопругот во Австралија, околу наследството сè ми средуваше Мара, познаничка која ме чуваше. Барав парите да се поделат на три дела. Еден од оние што ме негуваа тогаш рече дека нешто ставил на мое име, нешто зел за себе, а ни Мара, колку што знам, не доби колку што требаше. Земаа и некои други. Јас ни денар не видов!“, раскажуваше Марија.

Како што тогаш пренесуваа медиумите, парите ги зел човекот задолжен да се грижи за неа, тврдејќи дека сè било поделено според договорот. Подоцна се појави и тврдење дека во Австралија се јавил уште еден близок наследник, што дополнително ја искомплицирало ситуацијата.

Марија некогаш одамна и самата отпатувала во Австралија – во 1956 година со сопругот Момчило заминала во градот Гвилдфорд, но се вратила по само една и пол година. Животот таму, како што велеше, едноставно не ѝ одговарал.

„Тој работеше на почеток како дрводелец на градилишта и во фабрика, подоцна имаше фарми. Јас не можев да издржам. Живеев од бедна земјоделска пензија и додека можев, работев на нива. Сега веќе не можам и сама сум со кучињата и мачките. Луѓето ме посетуваат на секои три дена. Немам струја, а тешко ми е без вода. Леб ми носат. Мене пари не ми требаат, за ништо не би ми послужиле, а прагот на куќата не сакам да го напуштам. Вака ќе бидам додека можам“, им раскажа таа на новинарите.

По смртта на Момчило во 2011 година, австралиските власти безуспешно бараа наследници во таа земја. Бидејќи не најдоа ниту еден законски наследник, ја пронајдоа Марија во Србија и ја признаа за единствена законска наследничка. Од целото богатство – 940.000 долари во готовина и околу четири милиони австралиски долари во недвижности – на крај ѝ припаднале „само“ тие 940.000 долари, по сите законски одбитоци.

„Парите ги добив пред неколку месеци. И веднаш ги поделив. Мене, гледате и самите, баш ништо не ми треба“, изјави кратко во едно интервју во 2016 година.

Иако со Момчило останала во контакт и по враќањето од Австралија – повремено ѝ пишувал и ѝ праќал пари – тој никогаш не се вратил во Србија. Луѓето зборувале дека се збогатил, но малкумина верувале додека не пристигнала веста за наследството.

Патувањето во Австралија Марија го паметеше до крајот:

„Се сеќавам како да беше вчера. Купивме карта во еден правец за Австралија, а животот нè однесе во Гвилдфорд. Мојот маж работеше како дрводелец, а јас се грижев за домаќинството. Кога слушнав дека мајка ми е болна, веднаш се вратив. Се грижев за неа до крајот, а во Австралија повеќе не се вратив.“

На крајот, иако беше законска наследничка на големо богатство, Марија Златиќ почина онака како што и живееше – скромно, достоинствено и во склад со самата себе. Парите отидоа кај други, но она што таа го остави – животна приказна за чесноста, вербата во едноставноста и отпорот кон алчноста – остана засекогаш запишано.

Извор: Стил / Блиц Жена