Мрачната тајна зад фотографијата на најобвинуваниот Германец: Одби да го поздрави Хитлер и тоа ГО ЧИНЕШЕ, ама сепак, едно нешто промени сѐ
Речиси 80 години приказната за еден осамен човек кој одбил да го поздрави Хитлер беше заборавена. Фотографијата се појавуваше овде-онде, но идентитетот на мажот, како и причините кои го натерале на овој смел, но и самоубиствен потег, речиси не беа познати ...
Тоа било во 1936 година во Хамбург... Пристанишните работници, собрани за лансирањето на новиот воен брод на Германија, кој во тие години се издигна од пепелта на Големата војна и сиромаштијата, со ентузијазам го поздравиле својот нов водач Адолф Хитлер со неговата новоформирана честитка. - „Sieg heil“ („Да живее победата“).
Стотици раце кренати во воздухот ... сите до една!
Прифатен од Нацистичката партија во Германија во текот на 1930-тите, поздравот на Хитлер „Zig Heil“ бил задолжителен за сите германски граѓани со цел да се покаже лојалност кон Фирерот, неговата партија и нацијата. За да биде иронијата поголема, Август Ландмезер инаку бил лојален нацист. Ландмезер се приклучил на нацистичката партија во 1931 година и почнал полека да се искачува на хиерархијата на она што на крајот ќе стане единствената легална политичка сила во земјата.
Меѓутоа, сè се променило кога години подоцна лудо се вљубил во Ирма Еклер, која ја запросил набргу потоа, во 1935 година. Единствениот проблем? Ирма била Еврејка.
Кога било откриено со кого се забавува Август, тој бил исклучен од Нацистичката партија. Тој и Ирма ја испланирале венчавката без разлика на се‘ и барањето го поднеле во Хамбург. Поради таканаречените Нирнбершки закони, донесени во септември 1935 година, нивниот брак бил забранет, но парот сепак почнал да живее невенчан. Така тие го дочекале раѓањето на нивната прва ќерка Ингрид во октомври 1935 година.
И тогаш, на 13 јуни 1936 година, се одржал митинг на кој Хитлер лансирал нов брод на морнарицата, а Авугуст Ландмезер го следел со скрстени раце. Тоа било тивок чин на бунт на поединец кој не сакал да учествува во колективното лудило што се раширило како зараза во Германија.
Семејство во пеколот на нацизмот
Една година подоцна, во 1937 година, на Август му било доста од Хитлер и нацистите и тој се обидел да побегне во Данска со своето семејство. Тој илприведен на граница и обвинет за „обесчестување на нацијата“ и, според законите во Нирнберг, „срамота на расата“. Околу 12 месеци подоцна, Ландмезер бил ослободен поради недостиг на докази, но муило препорачано да ги прекине врските со Ирма.
Бидејќи не сакал да го стори тоа, Ландмезер ги игнорирал желбите на нацистите и повторно бил уапсен во 1938 година, кога бил осуден на три години затвор, која ја отслужил во концентрационен логор, а и никогаш не ја видел жената што ја сакал или неговата ќерка повторно.
Гестапо потоа ја уапсил Ирма, која во тоа време била повторно бремена. Таа во затвор го родила девојчето Ирена, по што била испратена во женски концентрационен логор. Ландмезер никогаш немал шанса да го запознае своето второ дете. Последното писмо од логорот од Ирма Еклер е испратено во 1942 година, по што и се губи секаква трага. Се верува дека била префрлена во нацистички центар за евтаназија каде што била погубена заедно со 14.000 други луѓе.
Децата - Ингрид и Ирена биле разделени. На Ингрид и било дозволено да живее со баба ѝ, а Ирена била прво во сиропиталиште, а потоа кај старател. Авугуст Ландмезер бил ослободен од затвор на 19 јануари 1941 година. Во февруари 1944 година, тој бил мобилизиран во казнениот вод - 999. Лесноафрикански баталјон. Тој исчезнал во акција и се верува дека таму починал.
Правдата е задоволна?
Љубовта на Август и Ирма, посилна од се‘ и секого, на крајот сепак победи... барем симболично. Во 1951 година, беше легално признаено кога Сенатот во Хамбург прифати дека парот е во брак. Дека Август е човекот на фотографијата го открила неговата постара ќерка Ингрид, која го посветила својот живот на зачувување на споменот на нејзините родители.
Фото: Профимедиа
