Научниците утврдија дека овој актер е човекот со најсовршено лице во светот: Изгледа како Аполон слезен на Земјата и има харизма оценета со 10-ка

Арон Тејлор-Џонсон е најубавиот човек на светот, барем ако ѝ се верува на науката. Имено, 34-годишниот актер, за кој се верува дека е новиот Џејмс Бонд, достигна високи 93,04 отсто во однос на златниот сооднос, односно пресметката која го мери физичкото совршенство. Дигитализирана техника на мапирање на лицето која одредува колку лицето е блиску до совршенството, беше развиена пред неколку години од д-р Џулијан Де Силва, кој одвреме-навреме ги ажурира своите списоци на најубави жени и мажи.

„Арон Тејлор Џонсон е јасен победник кога сите карактеристики на лицето се мерат во однос на физичкото совршенство“, рече д-р Силва, кој раководи со Центарот за напредна естетска и пластична хирургија на лицето во Лондон.

„Сите резултати на секој дел од неговото лице поединечно се навистина силни, освен јазот меѓу очите (89 проценти), јазот помеѓу носот и усната (89,6 проценти) и усните (86 проценти)“, додаде хирургот.

Овој рејтинг би го направил славниот Британец најзгодниот Џејмс Бонд во историјата на овој филмски лик, тој котира подобро од Даниел Крег, Пирс Броснан, Шон Конери и сите други ѕвезди кои ја играа улогата.

Првата петорка на листата на најсовршени мажи во светот ја комплетираат Лусиен Лавискомт (92,41 отсто совпаѓање), Пол Мескал (92,38 отсто совпаѓање), Роберт Патинсон (92,15 отсто совпаѓање) и Џек Лоуден (90,33 отсто совпаѓање). Да потсетиме, д-р Силва претходната листа на мажи со најсовршено лице на светот ја направи во 2020 година, кога победи актерот Роберт Патинсон, сега на четвртото место.

Теоријата на златниот пресек е математички концепт кој се користи во други сфери на животот, а најчесто во уметноста. Златниот пресек е совршена пропорција што ја има насекаде околу нас, прикажувајќи целосна хармонија и хармонија. Овој концепт е воспоставен во античко време, но процвета за време на ренесансата кога уметниците, математичарите, физичарите и астрономите бараа совршенство во композициите на познатите структури.