Оваа европска земја ги „наградува“ невработените кои ќе најдат работа: Просечен приход од 928 евра со други бенефиции

Преселбата од канцеларија на работа го зголемува приходот за 928 евра нето месечно, а за оние на социјална интеграција за 838 евра. Дури и корисниците на релативно повисоки бенефиции сепак би имале нето добивка од 584 евра, покажува студијата.

Белгиската влада со години повторува дека сака „работата да вреди“, односно дека луѓето кои работат треба да бидат платени за да ја напуштат канцеларијата за невработеност или социјалната помош.

Поточно, беше ветено дека работниците ќе заработуваат најмалку 500 евра повеќе нето месечно од оние кои не работат, со цел решавање на финансиските проблеми на граѓаните. Тоа е едно од главните ветувања на владата и клучен дел од економските планови на премиерот Барт де Вевер и лидерот на Реформското движење, Жорж-Луј Буез.

Сепак, нова студија од Универзитетот во Антверпен покажува дека повеќето Белгијци се веќе во таа ситуација, многумина веќе заработуваат значително повеќе од она што владата сега го ветува.

Според истражувањето на Центарот за социјална политика „Херман Делик“, 94,5 проценти од невработените во Белгија веќе би заработувале најмалку 500 евра повеќе нето месечно доколку прифатат работа со полно работно време, дури и со минимална плата (околу 2.070 евра бруто).

„Девет од десет невработени Белгијци веќе би заработувале повеќе од 500 евра месечно работејќи. Седум од десет би заработувале над 1.000 евра, а една петтина дури и над 2.000 евра“, се наведува во студијата.

Во просек, преселбата од канцеларија на работа го зголемува приходот за 928 евра нето месечно, а за оние на социјална интеграција за 838 евра. Дури и корисниците на релативно повисоки бенефиции сепак би имале нето добивка од 584 евра.

Оваа разлика во приходите е главно резултат на постојните механизми што ја стимулираат вработеноста: бонуси за социјални придонеси, фискални бонуси за вработување и социјални бонуси преку данок на доход.

„Овие насочени механизми се многу поефикасни во стимулирањето на вработувањето отколку општите, скапи намалувања на даноците“, објаснува професорот Ив Маркс, кој го водеше истражувањето со колегите Елис Аертс и Герлинд Вербист, објавува за „Бриселс тајмс“.

За повеќето работници, овие мерки веќе го прават враќањето на работа финансиски значајно.

Сепак, не се сите во иста ситуација. Истражувачите истакнуваат неколку „профили на ризик“ во кои префрлањето на работа може да биде непрофитабилно или дури да резултира со финансиска загуба кога ќе се земат предвид секундарните трошоци. Самохраните мајки со ниски квалификации и домаќинствата кои се целосно зависни од социјална помош се најпогодени.

„Во тие случаи, комбинацијата од губење на одредени бенефиции, плаќања за грижа за деца и дополнителни трошоци за превоз може да ја направи работата само маргинално попрофитабилна од невработеноста“, се вели во студијата.

Околу 54.000 луѓе (5,5 проценти) би заработувале помалку од 500 евра месечно со работа, а 1,4 проценти би можеле дури и да изгубат финансиски. За овие групи, враќањето на работа може да создаде нова форма на стапица на сиромаштија.

Преглед на фискалната реформа

Резултатите од студијата доаѓаат во незгодно време за белгиската коалиција, која се обидува да го финализира буџетот за 2026 година и да најде заштеди од 10 милијарди евра. Тие ја доведуваат во прашање потребата или логиката на голема даночна реформа насочена кон „направување на работата важна“.

„Легитимна политичка одлука е да се намалат даноците ако се верува дека Белгијците плаќаат премногу“, вели професорот Маркс, додавајќи дека ова не може да се користи како аргумент за зголемување на стимулациите за работа.

Планираната владина реформа е далеку поскромна од ветената. Таа главно се фокусира на зголемување на неоданочливиот дел од приходите, што би го зголемило нето приходот за околу 120 евра месечно, а не за 500 евра. Без дополнителни мерки, ветувањето можеби нема да биде исполнето.

РММ/(EUpravo zato.rs) - ФОТО: Социјални мрежи