Синот на Невена, Александар имал 14 години кога скокнал од терасата пред неа: „Дури кога беше предоцна дознав што тајно му истураат неговите врсници во пијалокот“.

Невена Вртулек, новинарка од Нови Сад, пред седум години ја доживеа најголемата можна трагедија - го загуби своето дете поради последиците од насилството од врсниците. Оттогаш таа е посветена на својата мисија, а тоа е борбата за децата кои се во иста ситуација како нејзиниот син.

Невена е иницијатор на законот „Saša Alert“, закон кој им помага на родителите да препознаат знаци на нова употреба на дрога кај нивните деца, пишува mojnovisad.com. Овој закон налага штом се појави нов лек на пазарот, информациите за него мора да бидат објавени во сите медиуми, со сите негови карактеристики, за да можат родителите навреме да препознаат и да реагираат доколку се посомневаат дека лекот стигнал до нивното дете. .

Повеќе од половина од децата барем еднаш доживеале насилство од врсници: Еве како да го научите детето да се брани од провокатори и насилници

"Сакав да им помогнам на другите родители врз основа на моето искуство, барем да дознаат што се случува со нивните деца. Ова беше нова синтетичка дрога, за која полицијата наводно не слушнала во тоа време. Сите овие синтетички дроги се полоши од оние што ги знаеме, бидејќи се прават во домашни лаборатории и не се знае што се става во нив. Со оглед на тоа колку е важна информацијата, се договорив со професорката Драгана Ќориќ да направиме нешто. Така дојдовме до „Саша аларм“ , законот за транспарентност на новите лекови кои се носат. Сега штом се појави нов лек на нашиот пазар мора да биде објавен во сите медиуми. Секако со сите карактеристики за да можат родителите да препознаат и реагираат “, изјави Невена Вртулек за веб-страницата mojnovisad .com.

Синот на Невена, Александар имал 14 години кога пред нејзините очи си го одзел животот поради врсничкото насилство на кое бил изложен. Александар, изјави Невена за „Жена.рс“, беше бистро, љубопитно дете, секогаш насмеано, позитивно, подготвено да помогне, омилено во општеството, добар ученик. Со мајка му, која го одгледала сам, имал врска полна со доверба и љубов.

- Одеше на часови по глума, свиреше виолина, спортуваше, ја имаше мојата поддршка во се што го окупираше. Беше дете кое може само да се посака, многу разговаравме, како вистински пријатели, заедно ги решававме сите проблеми - вели несреќната мајка.

„Пеколот започна во осмо одделение“

И тогаш, во осмо одделение, на почетокот на учебната година, се случи инцидент во училиштето.

- Двајца ученици претепале момче од класот на Саша, едниот го држел, другиот со глава го удирал во лице. Мојот син не присуствуваше затоа што во тоа време имаше разговор со педагогот, а не ми е јасно зошто таткото на детето го повика како сведок во полиција, кога уште неколку десетици ученици беа сведоци на тепачката. Можеби затоа што тие деца имаа татковци кои не дозволуваа, мислел дека со Саша полесно ќе манипулира бидејќи има само мајка. Заедно отидовме во полиција, каде што син ми даде изјава дека не видел ништо затоа што бил кај педагогот (кој можел да потврди, но не) и јас мислев дека тука е крајот на работата. Но, јас бев ужасно во грешка ...

Александар остана сведок во постапката, полицијата едноставно го игнорираше неговиот исказ кој лесно можеше да се докаже.

- Две насилни момчиња, кои, како што дознав подоцна, биле дел од поголема криминална група во соседството, заедно со своите соучесници, почнале да го малтретираат мојот син. Поради претходно извршените кривични дела им се заканувало затвор во воспитно-поправен дом, а главниот сведок решиле да го „средат“ на свој начин. Започна потера, на која се приклучија и други деца, меѓу кои и многумина за кои Саша сметаше дека се пријатели, од страв да не ги снајде истата судбина. Преку Фејсбук му се заканувале дека петнаесетмина ќе му „дојдат дома“, го навредувале и омаловажувале, го удирале со стапови од кои со денови го болеше глава.

- Неговите мачители одвреме-навреме малку попуштаа, го викаа да седне со нив пред училиштето. Ќе собираа пари и еден од нив ќе одеше да земе шише кока-кола од два литри, која, патем, Саша никогаш не ја испил. Испадна дека и тоа е злоупотреба, но многу поперфидно и со посериозни последици... И направи се за да ги расположи, да им покаже дека е ист како нив, дури и постовите на Фејсбук му станаа полни со граматички грешки за да не испаднат дека се „глупак“. Меѓутоа, насилството продолжило и Александар од ден на ден се повеќе се повлекуваше во себе. Во еден момент почна да одбива да оди на училиште, повеќе не одеше на глума и тренинзи, ниту на часови по музичко училиште, дури не го шеташе кучето што го обожаваше. Тој одби да оди на екскурзија и таа недела со радост одеше на училиште, знаејќи дека нема да се сретне со своите мачители.

-Упорно го прашував што се случува, но тој не сакаше да ми каже, рече дека се

е во ред, дека може сам да се справи со своите проблеми. Инсталирал шифри на телефонот, таблетот и компјутерот, не можев да добијам никакви информации. Наидов и на ѕид од тишина кога ги прашав неговите соученици и покрај сите мои молби да истражам што се случува, училишниот педагог и класниот раководител молчеа. Пубертет е, рекоа, и не презнаа ништо иако детето имаше голем број изостаноци, што додуша го оправдував со страв дека ќе добие забрана за полагање на матура. Отидов во полиција да го пријавам насилството, но ми рекоа дека не можат да помогнат бидејќи не ги знам поединечните имиња, туку само името на групата хулиганска која го малтретирала, чии членови, инаку, биле добро познати за нив.

Агресија, а потоа повлекување

Во второто полугодие Саша редовно одел на училиште, но неговото однесување станувало се почудно, станувал агресивен и целосно се повлекол во себе.

- Нашата некогаш значајна комуникација беше сведена на моите загрижени прашања и неговите скромни, лути одговори. Неколку пати бевме на работ на физички конфликт, го молев да ми каже што го мачи кај мене, да разговараме како порано, му ветив дека ќе се сменам ако нешто го повреди. Тој рече: „Мамо, ти си супер, навистина не знам што ми е“. Закажав со детски психолог, кој по неколку заеднички сеанси и два-три приватни разговори со мене и Саша, ми кажа дека син ми не сака да разговара и дека се што се случува е резултат на пубертетот“. Видов дека нема никаква корист од тој „стручњак“, особено кога му ги откри на детето (што вистински професионалец никогаш не го прави!) деталите од приватниот разговор, кој син ми го окарактеризира како големо предавство. 

Десетина дена пред неговиот 14-ти роденден. Саша добил покана од судот да сведочи како полнолетен, иако законот предвидува децата на таа возраст да даваат изјави во таканаречената екран соба во Центарот за социјална работа, во присуство на родители, психолози, јавност, обвинители и адвокати, а се е евидентирано и приложено до судот во доказната постапка.

-Тогаш не го знаев тоа, така што не е мое да ги знам законите, судијата и обвинителот ќе треба да се грижат да се следи постапката. А не... Тоа беше дополнителен стрес за сите нас, особено за Саша - вели Невена.

„Во секунда ја отвори вратата, истрча на терасата и се втурна во бездната“

Две недели пред несреќата, Александар ѝ се доверил на мајка си дека ги решил сите несогласувања со „тимот“, бил мирен и весел, речиси како порано.

- Попладнето пред трагедијата отиде со своето друштво во обложувалница, од каде без здив се врати, подоцна од еден негов другар дознав дека се тркал со автобус. Неговото однесување таа вечер беше, благо кажано, чудно. Воопшто не можеше да се смири, постојано шеташе низ станот, на моменти изгледаше како да вежба некоја улога, одбиваше секаква комуникација, беше агресивен како никогаш досега. Поминавме непроспиена ноќ и пред утрото тој малку се смири, но одби да оди кај новиот психолог што во меѓувреме го најдов. Отидов сама и закажав уште една сеанса, а кога се вратив тој беше во својата соба. Мислев дека спие и не сакав да го вознемирувам, почнав да подготвувам ручек, а потоа наеднаш вратата од неговата соба се отвори и Саша истрча на терасата. Во секунда ја премина оградата и полета во провалија, јас трчав по него, но веќе беше доцна. Тогаш мојот живот заврши, но решив да се борам, во негово име, за да не се повтори такво нешто.

Насилниците тајно му истурале „хероин за сиромашните“

Впрочем, полицијата проверуваше дали во случајот на Саша има елементи на кривично дело.

- Обидувајќи се да сфатам што се случува со моето дете, наидов на информацијата дека неговите насилници тајно истурале мефедрон во неговата Кока-Кола, дрога позната како „луда мачка“ и „хероин за сиромашните“, што предизвикува токму такво однесување. како што повремено се манифестираше од Саша неколку месеци пред неговиот трагичен крај.

Фото. принтскрин јутуб