Тито оваа песна строго ја забранил, многумина однела во смрт: Да не беше Јованка, никогаш немаше да ја слушнеме

Песната прв ја испеа Заим Имамовиќ, но многу сугестивно делувала кај слушателите

Песната, која Тито ја забрани по голем број самоубиства, се вика „Моите бели дробови се болни“ и се смета за една од најтажните песни што некогаш биле напишани на јазиците на нашите простори.

Нејзин автор е Драгиша Недовиќ, кој ја напиша и познатата стара песна „Во убавиот стар Вишеград“, како и многу популарната „Стани, стани ибар вода“, потоа „Коме шумиш, о Мораво“, „Некаде во далечина , погледот ми се изгуби“. , „Стара воденица на Морава“, „Родниот крај на Шумадија“, „Игра кола кај Нишава“, „Зора на Морава“, „Белград, зграда на Дунав“ и многу други.

Животот не го поштеди и беше на работ на смртта во 1941 година кога веќе беше одведен во стрелачкиот вод во Шумарице во Крагуевац. Во последен момент како познат текстописец го тргнаа на страна и ја избегна судбината на многу крагуеваци. Крајот на Втората светска војна го дочека во германски работен логор во Дормаген.

Откако неколку години по завршувањето на војната се вратил во Крагуевац, поточно во 1950 година, дознал дека е заболен од туберкулоза. Тогаш ја напишаl песната „Мои бели дробови се болни“, чиј текст во оригинал гласи:

“Pluća su mi bolna, zdravlja više nemam

Jer su sasvim blizu, moji zadnji dani

Živeću još danas, a možda i sutra
A onda zauvek, zbogom moj živote

Nije meni žao, bednoga života

Jer ja sreće nikad, osetio nisam

Samo bol i patnja, gorke suze lio

U životu svome, srećan nisam bio”

Песната првпат ја изведе Заим Имамовиќ, но многу сугестивно делуваше кај слушателите и во тоа време низ цела Југославија биле забележани голем број самоубиства на заболени од туберкулоза.

Се вели дека во тоа време Централниот комитет и Тито одлучиле да го повлечат албумот од продажба и да ја забранат неговата изведба со образложение дека поттикнува самоубиство. Дури кога 10 години подоцна, во една прилика, Јованка Броз, за ​​која се шпекулираше дека извесно време боледувала од оваа болест, ја нарачала оваа песна на една прослава, забраната била укината.

За жал, иако беше излечен од туберкулоза, го надвиснале проблеми со срцето. Починал од срцев удар во 1966 година на 49-годишна возраст. Зад себе ги остави синот Александар, ќерката Рада и околу 800 песни.