„ТОЈ Е ПОГОЛЕМ ОД ЈУГОСЛАВИЈА“ Тито нареди ковчегот со телото на трагично загинатиот ас да не биде покриен со државното, туку со олимпиското знаме!

Пред речиси 53 години, на 2 јуни 1969 година, трагично почина еден од најдобрите европски и југословенски кошаркари на сите времиња - познатиот и никогаш заборавен Радивој Кораќ (1938-1969).

Тој вети дека ќе даде интервју на новинарот на „Ослобоѓење“. Тоа ветување го чинеше живот 

Познатиот Жучко загина во сообраќајна несреќа, враќајќи се со автомобил во Белград по натпреварот меѓу репрезентацијата на Југославија и репрезентацијата на Босна и Херцеговина. Натпреварот се одигра во Сараево на 1-ви јуни, а Кораќ го одложи враќањето од главниот град на БиХ за следниот ден.

Причина беше ветувањето што Жучко му го даде на новинарот на „Ослобоѓење“ дека ќе му даде интервју. Веднаш по разговорот заминал за Белград. Сакал што побрзо да пристигне за да ја гледа претставата „Коса“ во Ателје 212. На 12 километри од Сараево изгубил контрола над возилото и починал на лице место.

На тој несреќен 2 јуни, големиот Радивој Кораќ отиде во рајот. Тоа беше настан кој длабоко ја потресе целата територија на поранешна Југославија.

На барање на тогашниот претседател на Југославија, Јосип Броз Тито, ковчегот со посмртните останки бил покриен со олимпиското, а не со државното знаме, пишува Блиц.

Тито го објасни ова со зборовите:

- Тој беше поголем од државата што ја претставуваше. Тој му припаѓаше на целиот свет! - изјави тогаш Тито и со тоа уште еднаш ја покажа големината на кошаркарската легенда.

Според него, со години ќе се именува едно европско натпреварување, а денес Купот на Србија го носи името на „Радивој Кораќ“, додека трофејот е познатата „Левица на Жуќко“.

Кораќ е роден во Сомбор на 5 ноември 1938 година. По војната, семејството се преселило во Белград, но набргу по пристигнувањето во главниот град, таткото на Кораќ бил осуден на две години затвор на Голи Оток. Мајката  Зага цврсто го држела своето семејство во тој период. Радивој успешно го заврши основното училиште, потоа „Втората белградска гимназија“. Беше одличен ученик, по средното образование реши да се запише на Електротехничкиот факултет, многу се интересираше за физика и математика. Но, поради големите обврски во кошарката не успеа да дипломира, иако тоа беше негова голема желба.

На 16-годишна возраст, Кораќ започнал да игра за БСК (подоцна ОКК Београд) кај тренерот Борислав Станковиќ. Неговиот помошник Драган Глишиќ Глиша изјави дека Кораќ на почетокот бил срамежлив и повлечен додека не ја земал топката. Кога почна да шутира од различни позиции, беше јасно дека е иден кошаркар. Доволно беше да научи како да трча со топката, бидејќи имаше вродени шутерски способности.

Кораќ дебитираше во првата лига на 19 години и седум пати по ред беше најдобар стрелец во првенството! Никој пред или после него во историјата на кошарката на овие простори не успеал да го постигне тоа!

Со својот ОКК Београд освои четири југословенски првенства (1958, 1960, 1963, 1964). За десет сезони одигра 169 натпревари за белградскиот тим, постигнувајќи фасцинантни 5773 поени (34 по натпревар).

Своето деби за југословенската репрезентација го имаше во 1958 година. За југословенската репрезентација играше на четири европски првенства и на три беше најдобар стрелец (Белград 1961-216, Вроцлав 1963-239, Москва 1965-195). Со репрезентацијата освои два сребрени медали на ЕП (1961, 1965), два на СП (1963, 1967) и Олимписките игри 1968 година, како и бронзен медал на ЕП во 1963 година. Вкупно 157 меѓународни натпревари и постигнати 3153 поени, според тогашните стандарди, имаше висок просек од 20,1 поени по натпревар.

Датумот 14 јануари 1965 година е запишан со златни букви во кошаркарската историја! Кораќ постигна 99 ПОЕНИ во сала 3 на Белградскиот саем, на натпреварот од Купот на шампионите против шведскиот Алвик! Недостасуваше само еден кош за Жучка да го надмине рекордот на Вилт Чембрлен, кој постигна 100 на еден натпревар во НБА.ОКК Београд победи со 155:57. На два натпревари, Кораќ постигна 170 поени за Швеѓаните.

Кариерата ја продолжи во Белгија, беше најдобар стрелец на Стандард од Лиеж во сезоната 1967/68 кога овој тим ја освои титулата во Белгија. Во една прилика гостувал во популарна ТВ емисија и водителот го прашал колку фрлања може да погоди од 100 обиди, тој одговорил меѓу 70 и 80. Во тој момент завесата се поместила, а зад неа стоел кош. Кораќ го прифати предизвикот, ја зеде топката и ги уфрли сите 100 фрлања!

Беше познат по начинот на кој ги изведуваше „пеналите“. Тоа го правеше со двете раце, држејќи ја топката веднаш над подот и фрлајќи ја одоздола. Следната сезона се преселил во Италија. Играјќи за Петрарка од Падова, тој беше најдобар стрелец во италијанскиот шампионат, со 592 поени на 22 натпревари.

Кораќ имаше неверојатна понуда да премине во Црвена Звезда. Легендарниот Александар Саша Гец му понудил двособен стан и FIAT 1300 за да го облече црвено-белиот дрес, но скромниот Жучко одбил. „Ти благодарам, Саша, но баш и не ми е грижа.

Тој беше првиот европски кошаркар кој доби покана да игра за познатиот Харлем Глобтротерс.

Во Белград, аголот на Кнез Михаилова и Обилиќев венац е Ќошак Радивоје Кораќа - некогашното место на Кораќа со сите познаници и пријатели. Кораќ ја донесе првата плоча на „Битлси“ во Белград. 

Радивоје Кориќ беше и првиот спортист кој беше погребан во Алејата на великаните во Белград.

извор: sport.novi.ba