Весна го преживеа падот на авионот, но умре во најголема беда: Крвава врескала во шумата, а потоа е откриена порака од црната кутија

Пред точно пет децении, на 26 јануари 1972 година, над Чехословачка се случи најголемата несреќа на југословенската авијација на сите времиња. Единствената преживеана беше стјуардесата Весна Вуловиќ, која тогаш имала 22 години.

Ова чудо е запишано и во Гинисовата книга на рекорди, а цел свет сакал да ја запознае оваа „небесна хероина“. Она што е интересно е што Вуловиќ не ни била закажана за тој лет, туку ја замениле со друга стјуардеса која исто така се викала Весна.

Во едно интервју Весна еднаш изјавила дека имала чувство дека несреќата освен неа ја предвиделе сите други членови на екипажот и дека едноставно таа ништо не забележала ...

Според официјалната истрага, до несреќата дошло поради експлозијата, бидејќи пред полетувањето од Шведска во багажникот бил ставен куфер со експлозив, за што биле виновни хрватските националисти. Бомбата со тајмер била во куфер, ставен во поголем куфер. Експлозијата ги пресекла командите под подот на авионот, па авионот започнал неконтролиран спирален пад. Сепак, падот е сè уште мистерија. Втората верзија е дека самиот авион се скршил во воздух, а третата е дека е соборен по грешка од чешката армија.

Последната порака од црната кутија

Екипажот и патниците останаа живи по експлозијата, на снимката од црната кутија се слуша нивниот плач и гласот на еден член на екипажот кој вика: „Мамо, поздрав, мамо...“. Распадот на авионот настанал поради преоптоварување на материјалот само на височина од 600 до 900 метри над земјата. Ова го објаснува чудесното преживување на Весна Вуловиќ.

Спасувачите ја нашле со стапалата на земја, додека горниот дел од телото и бил во трупот на авионот. Од падот имала фрактура на черепот, двете нозе, три скршени пршлени и привремена парализа од половината надолу. Откако поминала 27 дена во кома и 16 месеци рехабилитација, таа се вратила на работа и продолжила да работи во Јат, но повеќе не како стјуардеса.

Таа не се сеќаваше на ништо

Весна не само што ја победи смртта, туку продолжи да живее идентично како и пред несреќата. Освен што во првите денови по падот на авионот беше ексклузивец број еден во светот.

„Нема ништо необично кај мене. Се оди нормално. Не разбирам што ве интересира“, се прашувала Весна Вуловиќ во 1979 година во интервју за „РТВ Ревија“. Потоа признала како навистина се чувствува.

„Ги скршив левата рака и нога, три десни ребра, два лумбални пршлени во 'рбетот, неколку прсти од десната рака. И никогаш ништо не ме боли. Се уште не се сеќавам на ништо. Имам ретроградна амнезија. Не се сеќавам што се случи во моментот пред несреќата и повеќе од 20 дена подоцна. Велат дека еден ден можеби ќе се сетам. Сега, се разбира, ќе го поднесам сево ова многу полесно. Кога ќе прочитам за авионска несреќа, си помислувам: Дали бев навистина во тој авион“, призна тогаш Вуловиќ.

Шумарот го слушнал нејзиниот плач

Авионот паднал во реонот во Српска Каменица. Шумарот Бруно Хенке рече дека сечел дрва кога ја слушнал експлозијата.

"Истрчав надвор и видов луѓе како летаат. Луѓето веќе трчаа по патот и ужасно викаа дека некаде паднал авион. Одеднаш слушнав женски глас како вика од шумата. Трчав уште побрзо, водејќи се од тој глас. Самрак почна, снегот паѓаше, а теренот беше лизгав. Под еден дел од авионот, како од оклоп, штрчеа женски нозе. Се наведнав и здогледав русокоса девојка која не само што беше жива, туку имаше сила да вика. Во армија научив што значи прва помош на повреденит...Пристигна и брза помош“, изјави овој шумар.

Светот остана во шок. Експертите велат дека Весна преживеала само со чудо. "Неверојатната среќа во несреќата на југословенската стјуардеса Весна Вуловиќ е повеќе на полето на фантастичната романса отколку на точната медицинска наука. За модерната медицина тоа е чудесен настан. "Не мислете дека претерувам", рече Хајнц Вајшедел, германски професор по хирургија во тоа време.

 Таа умре сама во беда

Подоцна, кога се опорави од тешките повреди, во јануари двапати го прослави роденденот. Таа почина на 23 декември 2016 година во својот дом во Белград. Умре сама, напуштена од сите и во беда. Српската хероина која ја доби Гинисовата награда од Пол Макартни како единствена личност која преживеала пад без падобран од 10.160 метри, со пензија од 30.000 динари, (15.000 денари) едвај врзувала крај со крај, изјави за „Курир“ веднаш по смртта нејината сосетка, пензионирана професорка Силвија Мирковиќ.

„Немаше пари за протези, па избегнуваше да оди на јавни места, театар и кино бидејќи немаше заби.

Не сакаше да оди ни на бања бесплатно како пензионерка, бидејќи не сакаше да ги остави своите мачиња“, се присети Силвија, која последниот контакт со Весна го остварила една недела пред нејзината смрт.

„Во неделата наутро ми се јави на телефон и ме замоли да и го дадам бројот на ветеринарот. Мачките се тепале, како што рече, па ја гребеле додека се обидувала да ги раздвои. Ми кажа дека целата куќа и е полна со крв. И го дадов бројот, а таа оттогаш не се јавувуваше на телефон. Никој не знаеше што и се случи бидејќи живееше во свој свет и ги избегнуваше соседите“, рекла тогаш Силвија.

(Свет)