Во прошталното писмо до својата мајка, Тесла ги опишал своите најголеми стравови и тага: Ја спомнал Југославија и гласовите

Ова писмо, полно со тага и чувство на недостаток на исполнетост, стана проштално писмо на големиот пронаоѓач.

Во своето последно писмо до неговата мајка, Георгина Ѓука, Никола Тесла ја изразува својата длабока тага и загриженост за нејзиното здравје. Чувствувајќи се крајно депресивно, Тесла изразил желба да биде со мајка си, за да може да и донесе чаша вода, а со тоа барем малку да и олесни.

Тесла, кој ги посвети своите години на служење на човештвото, чувствуваше дека сите негови напори му носат само навреди и понижувања. Во писмото ги спомнал и необичните звуци што ги слушнал, како што е плачење на непознат јазик, поради што се плашел дека можеби го губи разумот. Дополнително, тој ја изразил својата тага и немир поради здравствената состојба на мајка му која се повеќе го оптоваруваше.

Планирал да се врати во татковината Југославија за да биде со мајка си, но обврските кон американската влада го задржале во САД. Морав да исполнам итни обврски“, напишал Тесла, па не можел веднаш да ја посети мајка си.

Трогателни зборови

Тесла истакна дека во моментот кога успешно го демонстрирал својот експеримент за безжичен пренос на струја во Конгресната сала, наместо чувство на триумф, почувствувал празнина. Сфатил дека пропуштил нешто важно во животот, нешто што не може да се надомести ниту со сите негови научни достигнувања.

Кога дознал за смртта на неговата мајка, Тесла бил обземен од длабоко каење и рамнодушност за сè што се случувало, па дури и за уништување на неговата лабораторија. „Залудни се моите години поминати во науката“, напиша тој изразувајќи го своето разочарување.

Тесла имаше една вештина за која никој не знаеше: „Како можеше да го знае тоа“

Тесла го заврши писмото со трогателни зборови: „Ќе го положам ова писмо на твојот гроб кога ќе пристигнам на нашите селски гробишта. Сега верувам во она што никогаш не го направив, дека таму, некаде, сè уште си „Ти“ и дека твојот живот не е завршен засекогаш“.

„Молете се за мене мајка“

Тој се присети и на својот однос со Турците, признавајќи дека сега жали што не се дружел со нив бидејќи тие ги пееле истите тажни песни кои го потсетувале на неговото детство. „Сега се сеќавам дека знаеја многу повеќе од мене за сите овие работи што дури сега ги сфаќам. Залудно моите години поминати во науката, кога беа неплодни“, напиша Тесла изразувајќи чувство на неуспех и загуба.

Тесла го завршил писмото со молба до својата мајка: „Моли се, таму, за мене, мајко, за изгубената душа на твојот кутриот неук син …“ Овие последни зборови од писмото на Тесла, полно со тага и чувство на неисполнување. Воедно истото стана своевидно проштално писмо на големиот пронаоѓач, кое истовремено ја открива длабоката човечка страна на еден од најголемите умови во историјата.