Знае што се случува, но не и кој го прави тоа: Научниците развиваат алгоритам кој „ги чита мислите“ на луѓето

Научниците тврдат дека сега можат да откријат како размислуваат луѓето без да ги допираат главите.

Претхорните техники за „читање ум“ најмногу се потпираа на вградување електроди длабоко во нашиот мозок. Невронаучниците сега развија нов метод кој се потпира на неинвазивно скенирање на мозокот со помош на функционална магнетна резонанца - fMRI и специјално развиен алгоритам.

Оваа техника работи со следење на протокот на крв низ мозокот и снимање на неговата активност. Иако оваа информација не може да се снима во реално време - електричните сигнали што ги ослободуваат мозочните клетки се движат многу побрзо отколку што крвта се движи низ мозокот. И покрај сите тешкотии, авторите на студијата открија како да го декодираат снименото семантичко значење на мислите на луѓето со помош на алгоритмот што го развиле.

Алгоритмот ја креира приказната

„Да прашавте кој било когнитивен невронаучник во светот пред 20 години дали тоа е изводливо, тие ќе ви се насмеаа“, тврди авторот и невронаучник од Универзитетот во Тексас во Остин, Александар Хут. Ова не го спречи него и неговиот тим да го скенира мозокот на жена и двајца мажи на 20-ти и 30-ти години додека тие слушаа различни подкасти и емисии 16 часа во текот на неколку сесии. Тимот потоа ги обработил добиените податоци со помош на компјутерски алгоритам и ги споредил приказните од емисиите со шаблоните во снимената мозочна активност.

Алгоритмот ја обработил снимката fMRI и формирал „приказна“ врз основа на прочитаната содржина, по што била споредена со оригиналниот извор, т.е. подкаст или радио емисија. Со други зборови, декодерот можеше да заклучи која приказна ја слушнал секој учесник врз основа на нивната мозочна активност. Сепак, научниците додаваат дека алгоритмот направил одредени грешки - како замена на знаци, заменки и употреба на прво и трето лице. Тоа „добро знае што се случува, но не и кој го прави тоа“, заклучи Хут.

Дополнителните тестови потврдија дека овој алгоритам може точно да ја објасни фабулата на нем филм, кој учесниците го гледале додека лежеле. Како и можност да ја прераскажат приказната која учесниците ја замислувале во своите глави додека ги слушале програмите. На долг рок, истражувачкиот тим има за цел да ја развие оваа технологија за да може да се користи во компјутерски интерфејси дизајнирани за луѓе кои не можат да зборуваат или да пишуваат.

Истражувањето е објавено во The Scientist.