Зошто научниците не можат да ја измерат силата и брзината на каснувањето кај ајкулите? Интригантно

Познати како едни од најголемите предатори за повеќето, тие сè уште претставуваат мистерија, полна со непознати. А научниците тврдат дека сè уште не успеале да утврдат која е нивната максимална брзина и моќ на загризување.

Повеќето сознанија за ајкулите доаѓа од експериментите спроведени врз ајкули во заробеништво или како резултат на компјутерски пресметки. Биологот Ден Хубер од Универзитетот во Тампа објаснува дека поради оваа причина резултатите не се секогаш целосно точни и дека за валидни резултати би требало да се работи со ајкули во дивината - што е голем предизвик.

Кога подводниот фотограф Брок Макси - кој помага во водењето на компанијата за нуркање Shark Explorers со седиште во Јужна Африка - ја слушна оваа изјава, тој реши да го прифати предизвикот. Во експериментот што го спроведе во водите околу Бахамите, тој успеа да ја сними силата на каснување на дива и слободна тигреста ајкула и голема ајкула со чекан. Овие два вида, како што тврдат истражувачите, се меѓу најголемите предатори меѓу ајкулите.

Проучувањето на силата на каснувањето од ајкула им помага на научниците да разберат како овие животни еволуирале стратегии за лов во изминатите 400 милиони години за да станат еден од најефикасните предатори. Научниците додаваат дека тоа не е единствената цел на ваквите и слични експерименти, бидејќи колку повеќе знаеме за ајкулите и нивните начини на исхрана, толку се поголеми шансите за нивно зачувување.

Со оглед на тоа што Меѓународната унија за зачувување на природата ја наведува тигарската ајкула како загрозена, а големиот чекан како критично загрозена, од витално значење е да се разбере што јадат овие видови, особено ако видот еволуирал за да се специјализира за одреден плен, како што е загрозени морски желки. Доколку таа храна веќе не е достапна за нив, може да има сериозни последици за екосистемот.

„Канти за отпадоци“ како победници

ЗА ПОТРЕБИТЕ НА ЕКСПЕРИМЕНТОТ, Макси наредил да се изгради апарат за мерење на јачината на каснувањето од ајкула. Самиот го дизајнираше да биде доволно чувствителен за да добие што е можно попрецизни отчитувања, но и да биде издржлив под моќните вилици. Потоа ја искористил мамката за да ги охрабри ајкулите.

Неговиот тим добил отчитување од околу 3.271 PSI од ајкула со чекан долга над 3 метри и отчитување од 5.575 PSI од 2,5 метри долга тигреста ајкула. Иако била помала од главата на чеканот, тигарската ајкула имала сила на каснување која била 70 проценти поголема.

Хубер не бил изненаден, како што вели, тоа го очекувал врз основа на неговите математички модели. Тигрите ајкули - кои понекогаш се нарекуваат „морски канти за ѓубре“ - не само што се поагресивни, туку се познати по тоа што јадат речиси сè, вклучително и морските желки.

Сепак, иако ајкулите имаат голема сила на каснување, кога ќе се земе предвид големината на нивното тело, таа сила е релативно мала во споредба со другите животни. Така, на пример нилскиот коњ има сила на каснување од околу 11.776 PSI, додека морски крокодил го држи рекордот со 24.179 PSI. Но, ако се земе предвид дека ајкулите имаат усти полни со „ножеви“, на овие суштества не им е потребна сила за да добијат вкусен залак.

Злогласната мако како најбрза

ВО ДРУГ ЕКСПЕРИМЕНТ, режисерот за диви животни, Енди Казагранде, се обиде да ја сними брзината на мако ајкула - за која се верува дека е меѓу најбрзите во светот. Биологот Маријан Портер од Универзитетот во Флорида објаснува дека постои добра причина за тоа - нивната структура на телото. Тие се „мазни и рационализирани“ од опашка до нос, што ги прави идеална алатка за сечење низ водата. Покрај тоа, тие се напојуваат со моќна опашка во облик на полумесечина.

Иако има некои, може да се каже, анегдотски извештаи дека овој вид може да плива со брзина до 70 km/h, Казагранде се надеваше дека ќе биде првиот што ќе ја забележи нивната максимална брзина. Во својот експеримент во близина на Сан Диего, Казагранде предизвикал мако ајкула да брка мамка во облик на риба, а потоа ја следел со супербрзо беспилотно летало опремено со GPS. На ајкулата и биле потребни две секунди за да исплива речиси 22 метри.

Сепак, експертите истакнуваат дека тоа не е најголемата брзина што овој вид може да ја достигне. Иако е разочаран, Казагранде разбира зошто никој сè уште не ја забележал максималната брзина на мако ајкулата. „Речиси е невозможно. Речиси!“, објаснува тој.

Научниците го објаснуваат ова тврдење велејќи дека како и силата на каснувањето, брзината на ајкулата може значително да варира во зависност од ситуацијата.

„Не знаеме дали ајкулата во тој момент ја следела мамката од љубопитност или се обидувала да ја фати храната како да зависи нејзиниот живот од тоа.