5 сестри од Босна цел живот носеа црнила поради една работа: Тие никогаш не се омажиле, немаат ни лична карта и вака ги нарекуваат

„Живееме од нашите маки, од нашиот труд и нашата работа. Работиме многу, а малку трошиме. Вака Стоја, една од петте сестри Зариќ кои живеат на фармата на нивните родители во селото Мртвица, сместено меѓу Брчко и Лопар, пред неколку години ја раскажа својата животна приказна.

Тие функционираат исто како и поранешните семејства каде што точно се знаеше кој што прави на имотот. Затоа вредните сестри секојдневно, од утро до вечер, ја обработуваат земјата, одгледуваат стока и извршуваат бројни „машки“ работи.

Нивните покојни родители Јово и Спасенија родиле тринаесет деца. Машките деца рано починале. Две сестри се омажија, а пет од нив останаа со своите родители, за да им помогнат во секојдневните земјоделски работи и да ги заменат нивните машки деца - тие се девици.

Како што напиша еднаш Аваз од Боасан, сестрите обично многу брзаат во моментот на сеење пченка. Додека едната сестра го поправала ѕидот на старата семејна куќа, другите две подготвувале семе за сеење. Речиси е невозможно да се соберат на едно место кога, иако работат многу работи, признаваат дека им се обраќаат на соседите кога им треба помош.

Така ни е судено Бог

- Претпоставувам дека Бог ни одредил да останеме немажени и да живееме во заедничко домаќинство, ние петте сестри. Се додека ни служи здравјето, ќе работиме и ќе продолжиме - велат сестрите Зариќ за кои нивните соседи и жителите на Мртвице имаат само пофални зборови.

Тие не гледале телевизија од смртта на нивната мајка

Мајка Спасенија имала речиси 100 години пред да почине. Таа почина во 2007 година, само четири месеци пред да наполни 100 години. Од смртта на нивната мајка, тие носат црно, не гледаат телевизиски програми, не слушаат радио.

А како што самите истакнуваат, немаат време за таков луксуз.

Луѓето во селото велат дека се чудни.

Со оглед на тоа што емисијата за нив се снимаше пред 7 години на РТС, нема најнови информации што се случува сега со сестрите Зариќ.

Тие се жалат дека не можат да најдат работна сила за некои поголеми работи на имотот, бидејќи сè помалку луѓе живеат на село.

Сестрите Зариќ искрено и од се срце велат дека се многу среќни што останале со своите родители и дека кога би требало повторно да бираат, би избрале ваков живот. На имотот имаат многу говеда, овци, свињи, живина, но не се плашат од никаква работа. Обработуваат голема површина, а по потреба даваат и земја под закуп..