„Ако Бог беше уметник, неговиот глас ќе мораше да звучи како Андреа Бочели“

Во септември 1958 година, една бремена жена била итно пренесена во болница со напад на апендицитис. Лекарите ја предупредија дека по операцијата може да дојде до сериозно оштетување на плодот и ја советуваа да продолжи со абортусот, но таа категорично одби.

Детето е родено со глауком и гледало само заматени облици и бои на десното око, но и покрај тоа, нормално пораснало на имотот на неговите родители кои изработувале алат и продавале вино.

На 7-годишна возраст научил флејта, труба, саксофон, гитара, тромбон и тапани. Само класичната музика, според неговата мајка, го смирувала овој немирен дух. Еден ден неговата дадилка му подарила плоча од италијанскиот тенор Франко Корели. Андреа Бочели го сакал многу. На 7-годишна возраст можел да ги разликува гласовите на најпознатите пејачи во тоа време и се обидел да ги имитира.

На 12 години играл како голман на фудбалски натпревар и топката силно го удрила во лицето. Имал крварење во десното око и тој остана целосно слеп.

Сите го советувале слепото дете да внимава, но тоа не се откажувало. Не застанало, имаше амбиции и си ги бркаше соништата. 

„Кога растев, сите ми велеа „не го прави тоа, опасно е“, но не ми беше грижа. Ако размислуваме така, се е опасно“. Учествувал дури и на коњски трки. Студирал право, но одел по авенијата на славата како тенор и текстописец. Го открил Павароти

Во 1998 година, тој влезе на листата на 50 најубави личности на списанието People, како и на Гинисовата книга на рекорди, кога истовремено со класичниот албум Sacred Arias успеа да стигне до првите три места на американската листа за класични албуми.

Тој беше одликуван со Орден за заслуги од Италијанската Република, а на 2 март 2010 година беше награден со ѕвезда на Булеварот на славните во Холивуд за неговиот придонес во живиот театар.

Селин Дион еднаш рече за него: „Ако Бог беше уметник, неговиот глас ќе мораше да звучи како Андреа Бочели“.