Човекот кој последен го напушти ТИТАНИК: Големите количини алкохол што ги испи таа ноќ го спасија од студот!

Повеќето од оние кои ја преживеаја таа ужасна ноќ на море, во која животот го загубија над 1.500 луѓе, никогаш не се вратиле на брод. Сепак, не овој пекар, кој се приклучи на трговската морнарица и продолжи да шече пецива за морнарите...

Уште од неговите млади денови, Чарлс Џон Жогин го обожавал морето, кое го видел за прв пат на 11-годишна возраст. Потоа тргна по стапките на двајца постари браќа кои се приклучија на Кралската морнарица.

Роден во Беркенхед, Велика Британија, добрата кариера на Жогин на море го доведе до важна позиција на Титаник и позицијата главен пекар. Тоа е тој човек што бил доволно прибран во таа ужасна ноќ на 14 април 1912 година, за да се погрижи секој што го напушта бродот да има доволно храна, вклучително и леб.

Откако судирот го разбудил, Жогин ги пронашол своите работници во збунета состојба и без никакви наредби. Бидејќи работел многу добро под притисок, им наредил на пекарите да земат 50 векни леб на оние што биле евакуирани од чамците за спасување.

Во тие моменти на целосна паника и хаос, кога ледената вода почнала да го презема бродот, тој останал смирен.

Откако ги упатил своите пекари што да прават, тој се вратил во својата кабина и пиел пијалок. Тоа го охрабрило, па се упатил кон чамецот за спасување наменет за него. Сепак, тој не влегол во него, туку го оставил своето место на жените и децата.

Потоа се вратил во својата соба. До моментот кога пиел уште еден пијалок, бродот веќе почнал да се потпира на едната страна, а сите чамци за спасување веќе заминале.

Тој останал мирен и не паничел. Започнал да фрла лежалки во морето со надеж дека оние што не можеа да бидат во чамците ќе имаат за што да се задржат и на тој начин да останат на површината.

Во потрага по дополнителна доза храброст, тој отишол во оставата, чајната кујна и потоа слушнал „удар како нешто да експлодирало“, што всушност било звукот на кршењето на „Титаник“ на половина, поради страшниот притисок на бродот кога се потпираше на страна. Бродот полека почна да тоне.

И откако бродот се преполови на два дела, тој останал, држејќи се на едно парче мебел скоро до последниот момент. За време на сослушувањето по тонењето на бродот, тој рече дека во тој момент го затегнал појасот, извадил некои работи од џебовите и застанал „прашувајќи се што може да направи следно“.

Одлуката за овој последен човек на „Титаник“ дошла скоро само по себе, кога се нашол во ледената вода, кога бродот се наоѓал под површината на океанот. Животот на море го направил многу вешт пливач, па успеал да ја задржи главата над водата и да лебди во ледениот океан два и пол часа.

Тој рече дека успеал да остане во вода скоро цела ноќ, сè додека пред зората не стигнал до чамецот за спасување, кој имал доволно простор да го прими.

Преживеаните од „Титаник“ беа спасени од РМС Карпатија, а пекарот нема повреди по сите тие часови поминати во вода, освен отечени нозе. Сем рече дека големите количини алкохол што тој ги пиел таа вечер го спасиле од студот, што како да не го чувствувал.