Дали генијот се сметаше за Србин, Хрват, или Американец? Последната желба на Никола Тесла ја реши вечната дилема

Има и записи за неговата посесивна желба кои се чуваат во Њујоршката архива

Никола Тесла почина сам и заборавен на Божиќ 1943 година во 22:30 часот. Имаше 87 години, зад него сто патенти и пронајдоци, но и големи долгови. Малкумина знаат дека тој имал и последна желба.

На погребот на овој голем гениј присуствуваа над 2.000 луѓе. Имаше државници, јавни личности, нобеловци, но и стотици обични, мали луѓе кои се восхитуваа на генијот чии изуми им го олеснија животот.

„Никола Тесла умре. Тој умре сиромашен, но беше еден од најкорисните луѓе што некогаш живееле. Она што го создал е одлично и, како што поминува времето, станува уште поголемо“, рече тогашниот градоначалник Фиорело Ла Гвардија во својот проштален говор во Њујорк.

Комеморацијата ја емитуваше Радио Њујорк, а сите водечки весници објавија написи за „заминувањето на еден гениј“.

Ковчегот беше покриен со американско и југословенско знаме. Според желбата на Тесла, тој бил придружуван од музика.

Неговата смртна желба беше да биде погребан во ритамот на овие две песни:

1. Композицијата на Шуберт „Аве Марија“ и

2. „Таму далеку“.

Текстот на оваа песна е вака:

-Далеку, далеку од морето, Таму е моето село, таму е Србија. Таму е моето село, таму е Србија.

Далеку, каде што цвета лимон жолт, Таму беше единствениот пат за српската војска. Имаше единствен пат за српската војска.

Далеку каде што цвета белиот крин, Таму татко и син заедно ги дадоа животите. Таму татко и син заедно ги дадоа животите.

Таму каде што Морава тивко патува, таму останува мојата икона, и мојата крстена слава. Таму останува мојата икона,и мојата крстена слава.

Каде што Тимок го поздравува градот Вељко, таму ми ја запалија црквата, каде што млад се омажив. Таму ми ја запалија црквата, каде што млад се омажив.

Без татковина живеев на Крф, но гордо викав, Да живее Србија ! но јас гордо викав, да живее Србија!

За тоа сведочи една звучна снимка што е зачувана до денес во Њујоршката архива. Српска песна која го потсети научникот на неговата далечна татковина ја свиреше пријателот на Тесла, виолинистот Златко Балаковиќ во придружба на хорот „Слован“. По ова, телото на научникот било кремирано.